księga rodzaju kto napisał

Znamy następujące fakty:Biblia została napisana prawie dwa tysiące lat temu. Dokładniej, nieco ponad tysiąc sześćset lat. Ale pytanie brzmi: kto napisał Biblię, nie jest całkowicie poprawny z punktu widzenia ludzi wierzących. Dlaczego Ponieważ dokładniej będzie powiedzieć - nagrano.
Biblia dostarcza wielu innych informacji. Istnieją różnice w tym, który napisał Biblię i Ewangelię, więc autorzy głównej Świętej Księgi są nieznani, ale kosztem drugiego dzieła jest przypuszczenie, że jego tekst został napisany przez czterech ewangelistów: Mateusza, Jana, Łukasza i Marka. Warto zauważyć, że Ewangelia jest
Moderatorzy: Małgosiaa, bramin Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Autor Wiadomość Dołączył(a): So maja 14, 2011 18:46Posty: 2584 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Alus napisał(a):Przestrzegamy jednych, inne odrzucamy z racji różnic kulturowych i położenia geograficznego:- wstrzemięźliwość od spożywania krwi i mięsa wieprzowe podyktowane było warunkami bytowymi, bez lodówek, w gorącym klimacie, te produkty bardzo szybko ulegały zepsuciu, gniciu,- podobnie obrzezanie, wędrowne ludy semickie przez tygodnie nie miały możliwości kąpania, mycia, słowem utrzymania podstawowej higieny ciała, a piasek dostający sie do napletka powodował wiele zagrożenia nie występowały/wystepują w rejonach i klimacie umiarkowanym lub podaje inne uzasadnienie. Krew była równoznaczna z życiem. Obrzezanie było znakiem przynależności, tożsamości. Argument jest chwiejny - dlaczego Kościół zachował słowa Pawła o czynach homoseksualnych? Przecież są różnice kulturowe... _________________MODERATOR Cz cze 28, 2018 8:14 Anonim (konto usunięte) Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Zbigniew3991 napisał(a):Kościół odrzucił jednak postanowienie Apostołów dotyczące spożywania krwi i mięsa zwierząt uduszonych. Dlaczego? Może z uwagi na naukę Jezusa, który uznał wszelkie potrawy za czyste?"Słuchajcie i chciejcie zrozumieć. Nie to, co wchodzi do ust, czyni człowieka nieczystym, ale co z ust wychodzi, to go czyni nieczystym" (Mt Ostatnio edytowano Cz cze 28, 2018 8:44 przez Anonim (konto usunięte), łącznie edytowano 1 raz Cz cze 28, 2018 8:41 Alus Dołączył(a): Śr cze 02, 2004 17:39Posty: 41855 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Zbigniew3991 napisał(a):Alus napisał(a):Przestrzegamy jednych, inne odrzucamy z racji różnic kulturowych i położenia geograficznego:- wstrzemięźliwość od spożywania krwi i mięsa wieprzowe podyktowane było warunkami bytowymi, bez lodówek, w gorącym klimacie, te produkty bardzo szybko ulegały zepsuciu, gniciu,- podobnie obrzezanie, wędrowne ludy semickie przez tygodnie nie miały możliwości kąpania, mycia, słowem utrzymania podstawowej higieny ciała, a piasek dostający sie do napletka powodował wiele zagrożenia nie występowały/wystepują w rejonach i klimacie umiarkowanym lub podaje inne uzasadnienie. Krew była równoznaczna z życiem. Obrzezanie było znakiem przynależności, tożsamości. Bo też argument o higienie, ochronie życia przed zatruciami czy infekcjami, dla prymitywnych ludów zupełnie by nie trafiał, ale już Bóg tak nakazał i dodanie argumentów o duszy umiejscowionej w krwi, czy o tożsamości plemiennej/narodowej, nie podlegały żadnej jest chwiejny - dlaczego Kościół zachował słowa Pawła o czynach homoseksualnych? Przecież są różnice kulturowe...Chcesz powiedzieć, że u wędrownych ludów semickich czy arabskich, homoseksualizm był naturalną praktyką? Cz cze 28, 2018 8:41 JedenPost Dołączył(a): Pt gru 30, 2011 9:17Posty: 11383 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Alus napisał(a):- wstrzemięźliwość od spożywania krwi i mięsa wieprzowe podyktowane było warunkami bytowymi, bez lodówek, w gorącym klimacie, te produkty bardzo szybko ulegały zepsuciu, gniciu,Interesujące. Mięso wieprzowe psuje się jakoś szybciej niż mięso innych zwierząt? _________________Lubię Starego czasem, to też sprawiaże się wystrzegam otwartej z nim wojnyPrzecież to piękne, gdy Pan tak dostojnyTak z samym diabłem po ludzku rozmawia. Cz cze 28, 2018 8:48 Anonim (konto usunięte) Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Rybka psuje się jeszcze szybciej. Cz cze 28, 2018 8:52 Zbigniew3991 Dołączył(a): So maja 14, 2011 18:46Posty: 2584 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Alus napisał(a):Zbigniew3991 napisał(a):Alus napisał(a):Przestrzegamy jednych, inne odrzucamy z racji różnic kulturowych i położenia geograficznego:- wstrzemięźliwość od spożywania krwi i mięsa wieprzowe podyktowane było warunkami bytowymi, bez lodówek, w gorącym klimacie, te produkty bardzo szybko ulegały zepsuciu, gniciu,- podobnie obrzezanie, wędrowne ludy semickie przez tygodnie nie miały możliwości kąpania, mycia, słowem utrzymania podstawowej higieny ciała, a piasek dostający sie do napletka powodował wiele zagrożenia nie występowały/wystepują w rejonach i klimacie umiarkowanym lub podaje inne uzasadnienie. Krew była równoznaczna z życiem. Obrzezanie było znakiem przynależności, tożsamości. Bo też argument o higienie, ochronie życia przed zatruciami czy infekcjami, dla prymitywnych ludów zupełnie by nie trafiał, ale już Bóg tak nakazał i dodanie argumentów o duszy umiejscowionej w krwi, czy o tożsamości plemiennej/narodowej, nie podlegały żadnej jest chwiejny - dlaczego Kościół zachował słowa Pawła o czynach homoseksualnych? Przecież są różnice kulturowe...Chcesz powiedzieć, że u wędrownych ludów semickich czy arabskich, homoseksualizm był naturalną praktyką?Chcę powiedzieć, że u starożytnych greków homoseksualizm był normalną praktyką. Był on nawet wskazaną praktyką, o czym traktuje wiele publikacji naukowych. Tak samo w starożytnym Rzymie czyny homoseksualne były powszechne. Nie jest to rzecz jasna argument za pozwoleniem na czynny homoseksualizm, ale faktem jest to, że w świecie starożytnym był on dość powszechny. _________________MODERATOR Cz cze 28, 2018 9:08 Alus Dołączył(a): Śr cze 02, 2004 17:39Posty: 41855 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie JedenPost napisał(a):Alus napisał(a):- wstrzemięźliwość od spożywania krwi i mięsa wieprzowe podyktowane było warunkami bytowymi, bez lodówek, w gorącym klimacie, te produkty bardzo szybko ulegały zepsuciu, gniciu,Interesujące. Mięso wieprzowe psuje się jakoś szybciej niż mięso innych zwierząt?Najtrwalsze mięso to wołowina, kolejno konina, następnie w gorącym klimacie dość szybko daje sie dlatego też mięso końskie, lub wołowe wozili miesiącami pod siodłem na napisał(a):Rybka psuje się jeszcze ale nie usiłujesz twierdzić, że wędrowne ludy pasterskie na terenach klimatu gorącego, nałogowo łowiły ryby Cytuj:Chcę powiedzieć, że u starożytnych greków homoseksualizm był normalną praktyką. Był on nawet wskazaną praktyką, o czym traktuje wiele publikacji naukowych. Tak samo w starożytnym Rzymie czyny homoseksualne były powszechne. Nie jest to rzecz jasna argument za pozwoleniem na czynny homoseksualizm, ale faktem jest to, że w świecie starożytnym był on dość też w panteonie bóstw greckich, czy rzymskich, nie było takiego, który nakazywał bądżcie płodni i rozmnażajcie sie, abyście zaludnili ziemię Cz cze 28, 2018 10:17 Zbigniew3991 Dołączył(a): So maja 14, 2011 18:46Posty: 2584 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Alus napisał(a):JedenPost napisał(a):Alus napisał(a):- wstrzemięźliwość od spożywania krwi i mięsa wieprzowe podyktowane było warunkami bytowymi, bez lodówek, w gorącym klimacie, te produkty bardzo szybko ulegały zepsuciu, gniciu,Interesujące. Mięso wieprzowe psuje się jakoś szybciej niż mięso innych zwierząt?Najtrwalsze mięso to wołowina, kolejno konina, następnie w gorącym klimacie dość szybko daje sie dlatego też mięso końskie, lub wołowe wozili miesiącami pod siodłem na napisał(a):Rybka psuje się jeszcze ale nie usiłujesz twierdzić, że wędrowne ludy pasterskie na terenach klimatu gorącego, nałogowo łowiły ryby Cytuj:Chcę powiedzieć, że u starożytnych greków homoseksualizm był normalną praktyką. Był on nawet wskazaną praktyką, o czym traktuje wiele publikacji naukowych. Tak samo w starożytnym Rzymie czyny homoseksualne były powszechne. Nie jest to rzecz jasna argument za pozwoleniem na czynny homoseksualizm, ale faktem jest to, że w świecie starożytnym był on dość też w panteonie bóstw greckich, czy rzymskich, nie było takiego, który nakazywał bądżcie płodni i rozmnażajcie sie, abyście zaludnili ziemięNasz Bóg tak stwierdził. Nie wiem tylko, jak ma się ten cytat do homoseksualizmu. Równie dobrze można stwierdzić, że celibat jest wbrew naturze i przykazaniu rozmnażania się, bo zdrowi ludzie nie korzystają z daru płodności i nie płodzą dzieci. _________________MODERATOR Cz cze 28, 2018 11:03 IrciaLilith Dołączył(a): Wt maja 29, 2018 15:10Posty: 4921 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Ewolucyjnie homoseksualizm jest korzystny, dlatego się zachował, brzmi to tylko pozornie dziwnie, ale sprawa jest prosta, gdyż w wielkim skrócie : dzieci mojego rodzeństwa też mają moje geny, do tego chodzi też o relacje w hierarchii społecznej, homoseksualizm jest bardzo częstym zjawiskiem w świecie zwierząt i gdyby utrudniał przetrwanie gatunku najprawdopodobniej by nie występował... Do tego nie wiem czemu o homoseksualizmie jest głośno, a o popularniejszym biseksualizmie mówi się trudno mi pojąć dlaczego w Biblii jest tak bardzo potępiany, odpowiedź 'bo tak', 'bo tak powiedział Bóg' mi nie wystarczają bo zostają pytania: 'dlaczego?' i 'po co?'.Sądzę że sporo obecnie bezsensownych zakazów w ówczesnych czasach wynikało z przyczyn pragmatycznych, choć wielu po prostu nie potrafię wyjaśnić, może akurat w ich warunkach homoseksualizm był niekorzystny, ale czemu tylko tam? Może lokalnie panowała jakaś choroba przenoszona na drodze seksu analnego, ale wówczas zakaz takich stosunków odnosiłby się również do relacji męsko-damskich, a nie kojarzę takiego...Kwestia wieprzowiny jest bardziej sensowna, gdyż i w judaizmie i w islamie sporo zakazów jej dotyczy, a możliwości przenoszenia różnych chorób z świń na ludzi są wyjątkowo duże i najprawdopodobniej było to z tym związane, oraz z poruszoną już kwestią nietrwałości świńskiego w tamtejszym klimacie i warunkach higienicznych też było sensownym rozwiązaniem, szczególnie jeśli tego zabiegu dokonywał kapłan odpowiednio przeszkolony i dbający o higienę osobistą dużo bardziej niż jeszcze nie tak dawno lekarze. _________________'Ja' to tylko zaimek wygodny w konwersacji ;)Nazwanie czegoś/kogoś głupim lub mądrym, dobrym lub złym, prawdziwym czy fałszywym, itd, nie ma na to wpływu, tylko na to jak to subiektywnie odbieramy i jak to odbiorą inni... Cz cze 28, 2018 11:04 JedenPost Dołączył(a): Pt gru 30, 2011 9:17Posty: 11383 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie IrciaLilith napisał(a):Kwestia wieprzowiny jest bardziej sensowna, gdyż i w judaizmie i w islamie sporo zakazów jej dotyczy, a możliwości przenoszenia różnych chorób z świń na ludzi są wyjątkowo duże i najprawdopodobniej było to z tym związane, oraz z poruszoną już kwestią nietrwałości świńskiego Harris fajnie wyjaśniał swego czasu racjonalne podłoża tego typu tabu, czyli np. właśnie żydowskiej awersji do świniny lub statusu krów w Indiach. _________________Lubię Starego czasem, to też sprawiaże się wystrzegam otwartej z nim wojnyPrzecież to piękne, gdy Pan tak dostojnyTak z samym diabłem po ludzku rozmawia. Cz cze 28, 2018 11:07 Alus Dołączył(a): Śr cze 02, 2004 17:39Posty: 41855 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Cytuj:Nasz Bóg tak stwierdził. Nie wiem tylko, jak ma się ten cytat do homoseksualizmu. Równie dobrze można stwierdzić, że celibat jest wbrew naturze i przykazaniu rozmnażania się, bo zdrowi ludzie nie korzystają z daru płodności i nie płodzą nasz Bóg podał do wiadomości, że Samson oślą szczęką zabił tysiąc Filistynów....Biblia jest natchniona, a nie podyktowana przez chodzi o celibat to podstawę stanowią słowa Jezusa - (Mt 19,12) Cz cze 28, 2018 11:18 Zbigniew3991 Dołączył(a): So maja 14, 2011 18:46Posty: 2584 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie IrciaLilith napisał(a):Ewolucyjnie homoseksualizm jest korzystny, dlatego się zachował, brzmi to tylko pozornie dziwnie, ale sprawa jest prosta, gdyż w wielkim skrócie : dzieci mojego rodzeństwa też mają moje geny, do tego chodzi też o relacje w hierarchii społecznej, homoseksualizm jest bardzo częstym zjawiskiem w świecie zwierząt i gdyby utrudniał przetrwanie gatunku najprawdopodobniej by nie występował... Do tego nie wiem czemu o homoseksualizmie jest głośno, a o popularniejszym biseksualizmie mówi się trudno mi pojąć dlaczego w Biblii jest tak bardzo potępiany, odpowiedź 'bo tak', 'bo tak powiedział Bóg' mi nie wystarczają bo zostają pytania: 'dlaczego?' i 'po co?'.Sądzę że sporo obecnie bezsensownych zakazów w ówczesnych czasach wynikało z przyczyn pragmatycznych, choć wielu po prostu nie potrafię wyjaśnić, może akurat w ich warunkach homoseksualizm był niekorzystny, ale czemu tylko tam? Może lokalnie panowała jakaś choroba przenoszona na drodze seksu analnego, ale wówczas zakaz takich stosunków odnosiłby się również do relacji męsko-damskich, a nie kojarzę takiego...Kwestia wieprzowiny jest bardziej sensowna, gdyż i w judaizmie i w islamie sporo zakazów jej dotyczy, a możliwości przenoszenia różnych chorób z świń na ludzi są wyjątkowo duże i najprawdopodobniej było to z tym związane, oraz z poruszoną już kwestią nietrwałości świńskiego w tamtejszym klimacie i warunkach higienicznych też było sensownym rozwiązaniem, szczególnie jeśli tego zabiegu dokonywał kapłan odpowiednio przeszkolony i dbający o higienę osobistą dużo bardziej niż jeszcze nie tak dawno człowiek biseksualny - dziękuję za uwagę Ewolucjoniści tłumaczą istnienie homoseksualizmu i biseksualizmu. Te orientacje nie są tak bardzo niezgodne z naturą, jak się niektórym wydaje. Każdy może mieć swoje zdanie na ten temat. Chrześcijanie mogą uważać, że czyny homoseksualne są niezgodne z prawem boskim, ale niestosowności czynów homoseksualnych nie dowodzi ani cytat z Księgi Rodzaju, ani prawo naturalne. Jeśli Bóg zabronił czynów homoseksualnych, musiał mieć inne powody. Ten argument z cytatem "Bądźcie płodni i rozmnażajcie się" oraz argument prawa naturalnego nie da się zastosować w dyskusji o homoseksualizmie i biseksualizmie. Są inne argumenty. _________________MODERATOR Cz cze 28, 2018 21:32 IrciaLilith Dołączył(a): Wt maja 29, 2018 15:10Posty: 4921 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Zbigniewie - jakie? Chętnie w końcu może poznam jakieś sensowne powody dla którego dobrowolne stosunki płciowe z osobami tej samej płci fizycznej są jak oboje dobrze wiemy w zachowaniach homoseksualnych nie ma niczego nienaturalnego patrząc na świat przyrody, tak samo ma to ewolucyjne uzasadnienie i pozytywny wpływ na przetrwanie gatunku, czyli jakie są powody dla których ponoć Bóg tego nie akceptuje? _________________'Ja' to tylko zaimek wygodny w konwersacji ;)Nazwanie czegoś/kogoś głupim lub mądrym, dobrym lub złym, prawdziwym czy fałszywym, itd, nie ma na to wpływu, tylko na to jak to subiektywnie odbieramy i jak to odbiorą inni... Pt cze 29, 2018 14:48 Zbigniew3991 Dołączył(a): So maja 14, 2011 18:46Posty: 2584 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Ewolucjoniści uważają, że osoby homoseksualne dbają o społeczeństwo. Takie osoby nie mają własnych dzieci, a więc dbają o dzieci swoich bliskich. Są plemiona afrykańskie, w których pary homoseksualne były i są całkowicie akceptowalne. Te pary są wujkami i ciociami. Kiedy rodzice nie mają czasu, wychodzą do pracy na pole - są wujkowie i ciocie. Pary homo dbają także o stan całej wioski. W Kościele są zakony. To Zgromadzenia zakonne przejęły funkcję dbania o społeczeństwo. W końcu to Zakonnicy i Zakonnice prowadzili szpitale, szkoły, placówki dla Sierot. Stała się to usankcjonowana prawnie i obyczajowo misja. Nie jest to rzecz jasna żaden powód do skreślania homoseksualizmu i biseksualizmu, ale jest to jakaś próba wytłumaczenia stanowiska Kościoła. Co do innych powodów: znam tylko ten, który wynika z objawienia. Jest to chwiejny argument, bo zapis zakazujący czynów homoseksualnych znajduje się w Torze wśród innych zapisów, które są od dawna nieprzestrzegane (nieczystość rytualna, spożywanie krwi, zakaz łączenia różnych materiałów, obrzezanie). Paweł z Tarsu również pisze o karze dla mężczyzn współżyjących ze sobą, ale pisze również o tym, że kobiety nie mogą się pod żadnym pozorem wypowiadać podczas sprawowania liturgii, oraz nie mają prawa wchodzić na zebrania bez chusty na głowie. Teraz strasznie się oburzamy na zwyczaj Muzułmanów, którzy każą chodzić kobietom w chustach na głowie. Paweł z Tarsu zakazuje również noszenia długich włosów przez jasna to, o czym piszę powyżej, niczego nie dowodzi. Nie przekonuje mnie jednak popieranie się zapisami z Biblii podczas gdy przepisy znajdujące się w tej samej księdze są odrzucane. Jaki jest klucz wyboru: co odrzucamy, a co zachowujemy? _________________MODERATOR Pt cze 29, 2018 15:15 Anonim (konto usunięte) Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie IrciaLilith napisał(a):Tak jak oboje dobrze wiemy w zachowaniach homoseksualnych nie ma niczego nienaturalnego patrząc na świat przyrody, tak samo ma to ewolucyjne uzasadnienie i pozytywny wpływ na przetrwanie gatunku, czyli jakie są powody dla których ponoć Bóg tego nie akceptuje?Dlatego, że są nienaturalne. Pt cze 29, 2018 16:37 Wyświetl posty nie starsze niż: Sortuj wg Nie możesz rozpoczynać nowych wątkówNie możesz odpowiadać w wątkachNie możesz edytować swoich postówNie możesz usuwać swoich postówNie możesz dodawać załączników
Księga Rodzaju, 6. 1. A kiedy ludzie zaczęli się mnożyć na ziemi, rodziły im się córki. 2. Synowie Boga, widząc, że córki człowiecze są piękne, brali je sobie za żony, wszystkie, jakie im się tylko podobały. 3.
Biblia Jest to książka o największej sprzedaży w historii ludzkości, dlatego uważana jest za najbardziej wpływową książkę w całej historii. Jest wiele rzeczy związanych z Biblią, o które nie mamy skłonności zadawać sobie pytania, chociaż większość z nas zna wiele zawartych w niej historii. Aby poznać jeden z najważniejszych faktów biblijnych, w tej lekcji od NAUCZYCIELA porozmawiamy kto napisał Biblię katolicką. Może Ci się spodobać: Klasyfikacja ksiąg Biblii Indeks Czym jest Biblia? Autorzy Starego Testamentu Kto napisał Nowy Testament? Czym jest Biblia? Biblia jest kompilacja różnych tekstów jak się nazywa? książki i że zostały napisane w różnych językach tamtych czasów, takich jak hebrajski lub grecki. Charakter powstania Biblii sprawia, że ​​jest to księga tworzona przez wiele lat, mówiąca o jej początkach około 1455 DO. i napisania jej ostatnich rozdziałów w roku 100 a. DO. Części Biblii katolickiej Zanim zaczniemy mówić o jej autorstwie, musimy pamiętać, że Biblię można podzielić według różnych czynników, co ułatwia wyjaśnienie jej autorów. W tej lekcji omówimy najprostszy sposób podziału Biblii, będący podziałem między nową i starą część testamentu. Dlatego też dwie części Biblii katolickiej są następujące: Stary Testament: W Starym Testamencie zawarte są wszystkie historie stworzenia świata i doświadczenia narodu hebrajskiego aż do narodzin Jezusa Chrystusa. Nowy Testament: To właśnie ta część tekstów religijnych opowiada o życiu Jezusa Chrystusa i późniejszych wydarzeniach. W tym testamencie możemy znaleźć teksty apostołów i niektórych z pierwszych przywódców chrześcijańskich. Obraz: Udostępnianie slajdów Autorzy Starego Testamentu. Aby dowiedzieć się, kto napisał Biblię katolicką, ważne jest, aby oddzielić te dwie części. Tradycja chrześcijańska mówi o Biblia jako słowo Boże, mówiąc, że pierwsze teksty chrześcijańskie zostały stworzone przez Boga i przekazane przez Niego ludzkiemu prorokowi, który skompilował je w pierwszych opowiadaniach biblijnych. Mimo to źródła historyczne pozwoliły wielu Autorzy Starego Testamentu aby je poznać, podzielimy ten rozdział na różne części, w których mamy tendencję do dzielenia Starego Testamentu. Pięcioksiąg Pięcioksiąg to 5 ksiąg, od których zaczyna się Biblia, te pięć to Księga Rodzaju, Wyjścia, Księga Kapłańska, Liczby i Powtórzonego Prawa. Treść Pięcioksięgu sięga od stworzenia wszechświata do śmierci Mojżesza, opowiadając o przygodach ludu Izraela. Jeśli chodzi o jego autorstwo, to zawsze było związane z Mojżesz, z wyjątkiem części Księgi Powtórzonego Prawa, które mówią o jego śmierci. Mimo to obecni badacze nie do końca wierzą w wersję, w której Mojżesz napisał wszystkie teksty i uważa się, że… było wielu autorów którzy uczestniczyli w pisaniu Pięcioksięgu. Księgi historyczne Jest to druga część, w której Biblia jest podzielona, ​​teksty pisane przez pierwszych proroków. Jest trzech autorów tych tekstów, będących Josue autor Księgi Jozuego, prorok Samuela autor Sędziów i Księgi Samuela, oraz Jeremiasz ten, który napisał księgi królewskie. Główni prorocy Księgi głównych proroków to teksty napisane przez trzech najważniejszych proroków chrześcijaństwa. Autorami tych ksiąg są zatem główni prorocy, którzy są: Ezechiel, Jeremiasz i Izajasz. Mniejsi prorocy Kończąc z wyjaśnieniem autorów Starego Testamentu, musimy wspomnieć o tzw 12 mniejszych proroków, będąc tak zwanym ze względu na krótki rozmiar ksiąg. 12 autorów ksiąg mniejszych proroków przedstawia się następująco: Ozeasz Joel Amos Abdiasza Jonasz Michea Nahum Habakuka Sofoniasz Aggeusz Zachariasz Malachiasz Obraz: Udostępnianie slajdów Kto napisał Nowy Testament. Aby kontynuować tę lekcję o tym, kto napisał Biblię katolicką, musimy porozmawiać o różnych autorach drugiej części tej księgi, tak zwanego Nowego Testamentu. W tej drugiej części możemy znaleźć historie o życiu Jezusa Chrystusa i pierwsze lata istnienia chrześcijaństwo. Tak jak zrobiliśmy w poprzedniej części, aby porozmawiać o różnych autorach Nowego Testamentu, musimy skomentować jego różne podziały. Ewangelie Istnieją 4 różne ewangelie, należące do Mateo, Juan, Marcos i Lucas. Nie wiemy na pewno, kim byli autorzy Ewangelii, ale dziś uważa się, że byli to Mateusz, Jan, Marek i Łukasz ci, którzy napisali każdą z ewangelii, które noszą jego imię, wszyscy należą do grupy wybranej przez Jezusa, tzw. apostołowie. Dzieje Apostolskie Dzieje Apostolskie to zbiór tekstów, które mówią nam o powstaniu Kościoła chrześcijańskiego i wielkiej ekspansji religii po śmierci Jezusa. Co do jego autorstwa, nie możemy być w ogóle pewni, ale ogólnie mówi się, że autor był… Łukasz, lekarz, który przez lata był towarzyszem apostoła Pawła. Listy Listy to seria listy pisane przez wyznawców Jezusa, który służył przekazaniu słów Jezusa i zwiększeniu wpływu chrześcijaństwa. Duża liczba istniejących listów powoduje, że jest wielu autorów tych listów, a głównymi autorami są: Santiago Piotr Juan Judasz Paweł Apokalipsa Uważa się, że ostatnia część Biblii została napisana przez Juan, chociaż nie wiemy, czy ten Jan był apostołem, czy inną osobą spokrewnioną z Jezusem, która miała wspólne imię. Obraz: Udostępnianie slajdów Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Kto napisał Biblię katolicką?, zalecamy wpisanie naszej kategorii Fabuła. Poprzednia lekcjaDwunastu Apostołów Jezusa: krótkie podsumowanieNastępna lekcjaKto napisał List do Hebrajczyków?
  1. Էхеፌωреዖεዶ иኯሢти зራժ
  2. Գаглεսኜ арաሒኒβըջ ոсуሑιфιφ
    1. Тоνայ юхи ктօμаж
    2. Р ሮипэ
    3. Θстуриτኦጼ ጳиኝ
  3. ወε дխфሂшιлиኺα
Księga Hioba - streszczenie. Człowiek imieniem Hiob, żyjący na ziemi Us (albo Hus ), mąż bardzo sprawiedliwy, bogobojny i unikający zła wiedzie szczęśliwe i dostatnie życie. Nie spodziewa się, że niebawem cały dostatek runie, jego rodzina umrze, on sam poważnie zachoruje, straci dom i liczny majątek. Hiob się nie spodziewa
Dalsza historia człowieka po wypędzeniu z raju to opowieść o tym, jak z jednej strony ludzkość coraz bardziej oddalała się od Boga, z drugiej o tym, jak Bóg torował człowiekowi drogę do zbawienia. W czwartym rozdziale znajdujemy historię synów Adama i Ewy, Kaina i Abla. Opowieść o bratobójczym morderstwie, jakiego dopuścił się Kain zazdrosny o względy Abla u Boga, to swoisty wstęp do dalszej degradacji moralności człowieka oddalającego się od swego Stwórcy. Właśnie to szerzące się ludzkie zepsucie staje się przyczyną gniewu boskiego. Bóg, widząc rozpustę panującą w świecie, postanawia zesłać na ziemię wielki potop, który miał przeżyć tylko Noe i jego rodzina. Noe kochał Boga, służył Mu i zawsze pamiętał, że ma być dobry. Dlatego to jemu Bóg nakazał budowę olbrzymiej arki, na której miał zgromadzić po parze ze wszystkich gatunków zwierząt. Kiedy nadszedł czas Noe schronił się w olbrzymiej budowli wraz ze swoją rodziną i zwierzętami. Przetrwał tak olbrzymi potop, który pochłonął wszystkich ludzi. Gdy ustały ulewy, Noe wysyłał ptaki na zwiady, by sprawdziły, czy woda już opada. Znakiem tego okazał się świeży listek z drzewa oliwnego przyniesiony w dziobie przez gołębicę. Gdy wody już całkowicie opadł, Bóg przemówił do Noego i kazał mu wyjść na ląd. Po tych zdarzeniach Pan zawarł przymierze z człowiekiem: Ja, Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie; z wszelką istotą żywą, która jest z wami: z ptactwem, ze zwierzętami domowymi i polnymi, jakie są przy was, ze wszystkimi, które wyszły z arki, z wszelkim zwierzęciem na ziemi. Zawieram z wami przymierze, tak iż nigdy już nie zostanie zgładzona wodami potopu żadna istota żywa i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię. W tej księdze znajduje się również sławne opowiadanie o Wieży Babel, które wyjawia przyczyny istnienia tak wielkiej ilości języków. Druga część Księgi Rodzaju opowiada historie patriarchów: Abrahama, Izaaka i Jakuba, których uważa się za przodków Izraela. Historia ta zawarta jest w cyklach opowiadań o różnorodnych charakterach. Wśród nich znajdziemy opis spotkań Abrahama z Bogiem oraz zawarcia między nimi przymierza. To w tej księdze znajduje się opowieść o zniszczeniu pogrążonej w rozpuście Sodomy i Gomory. strona: - 1 - - 2 - - 3 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij
Kto napisał tę księgę? Autor tej księgi, określany przez biblistów mianem "kronikarza", pozostaje anonimowy. Tradycja żydowska utrzymuje, że 1 i 2 Księgę Kronik – początkowo (podobnie jak Księgi Samuela i Księgi Królewskie) stanowiące jedną całość – napisał Ezdrasz. W tekście jednak nie znajdujemy poszlak, które by pozwoliły z całą pewnością ustalić, kto
Pierwsza część pytania w tytule tego artykułu może wydawać się oczywistym obszarem polemiki. Pojawiło się przecież wiele artykułów, książek i filmów dokumentalnych zatytułowanych „Kto napisał Biblię?”. W każdym współczesnym komentarzu do dowolnej księgi biblijnej sporo miejsca poświęca się omówieniu jej autorstwa. We wstępach do Starego i Nowego Testamentu, w szczególności przy tym ostatnim, dużą część tekstu zajmują teorie na temat autorstwa różnych tekstów. Poza zwykłym poszukiwaniem tożsamości autora, teksty Starego Testamentu są często dzielone na rozmaite dokumenty źródłowe, z różnymi autorami przypisanymi poszczególnym fragmentom lub warstwom tekstu. W sporach między liberalnymi i fundamentalistycznymi protestantami końca XIX i XX wieku, autorstwo Tory czy Pięcioksięgu stało się wręcz znakiem używanym do określenia, po której stronie tego podziału ktoś się znajduje. Dyskusje o św. Pawle muszą obowiązkowo wziąć pod uwagę, czy cytowany materiał pochodzi z siedmiu listów „bezspornych”, czy z jednego z innych listów, który jest „mniej Pawłowy”. Bardziej sceptyczni uczeni powiedzą nawet bezceremonialnie, że cztery ewangelie są „anonimowe” lub że były na początku „rozpowszechniane anonimowo”, zanim otrzymały swoje nazwy, a więc przypisanie autorom. W niektórych przypadkach ci sceptyczni uczeni będą nawet próbować przywoływać Ojców Kościoła i innych wczesnochrześcijańskich pisarzy, aby ich słowami argumentować, że autorstwo niektórych tekstów biblijnych było kwestionowane już we wczesnym Kościele. Dlatego ważne jest pytanie postawione w drugiej części tytułu tego artykułu. Dlaczego właśnie ta kwestia - kto napisał poszczególne księgi Biblii - stała się takim polem bitwy? Co byłoby na drugiej szali wagi, jeśli Mojżesz nie napisał Tory lub jeśli św. Paweł nie napisał Listu do Hebrajczyków? Dlaczego niektórzy uczeni zaprzeczają tym atrybucjom, podczas gdy inni tak stanowczo je potwierdzają? Na wstępie należy zauważyć, że istnieje obszerna literatura biblijna, zwłaszcza literatura biblijna starotestamentowa, do której nie ma przypisanych autorów. Nie mamy pojęcia na przykład, kto napisał znaczące fragmenty Księgi Daniela. Fragmenty księgi są napisane w pierwszej osobie i dlatego teoretycznie można je przypisać samemu Danielowi, ale inne obszerne fragmenty są napisane w trzeciej osobie, co oznacza, że zostały napisane przez osobę trzecią. Księga Izajasza, chociaż opisuje proroctwa Izajasza, nie twierdzi, że została spisana przez samego Izajasza. W księdze Izajasza jest powiedziane, że uczniowie Izajasza zachowali jego proroctwa, co sugeruje, że zostały one spisane po jego śmierci [Iz 8:16n]. Materiały z Jozuego, Sędziów, 1 i 2 Księgi Samuela oraz 1 i 2 Królów dają wyraźne oznaki, że zostały one napisane tą samą ręką, a przynajmniej zostały zredagowane do obecnej formy przez jedną osobę. Czasami, w różnych tradycjach, przypisywano to Samuelowi. Dwie związane z tym kwestie są problematyczne. Po pierwsze, prorok Samuel umiera w 1 Sm 25, a materiał od 2 Sm do 2 Krl toczy się w latach po jego śmierci. Po drugie, w greckiej tradycji Starego Testamentu księgi te są zatytułowane 1-4 Królestwa i nie noszą imienia Samuela. Wiele Psalmów nie jest przypisywanych żadnemu konkretnemu autorowi. Brak dokładnych informacji, kiedy lub przez kogo teksty te zostały spisane w ich obecnej formie, nie stanowi żadnej trudności w autorytatywnym statusie kanonicznym, jaki mają od wieków. Należy również zauważyć, że istnieją znaczne partie tekstów, których autorstwa nikt nie kwestionuje. Istnieje siedem listów, co do których wszyscy badacze zgadzają się, że zostały napisane przez św. Pawła. Nie ma poważnych wątpliwości, że Księga Syracha została napisana przez Jezusa, Syna Syracha. Bardzo mało czasu poświęca się argumentowaniu, że części Przysłów, przypisywane poszczególnym nauczycielom mądrości, są wytworem tradycji związanych z tymi nauczycielami. Jednak to, że o tych i innych podobnych tekstach toczy się tak mało dyskusji, jest odkrywcze w odniesieniu do rozpatrywanego zagadnienia. W te teksty zazwyczaj nie wątpi się, ponieważ nie ma powodu, by w nie wątpić. Można by zastosować prosty, systematyczny sceptycyzm i upierać się, że nie ma sposobu, aby wiedzieć na pewno, kto napisał którykolwiek z tekstów biblijnych. Nie robi tego jednak żaden poważny uczony. Oznacza to, że gdy kwestionuje się autorstwo danego tekstu, to dlatego, że istnieje powód, by je kwestionować. Jakie zatem są te powody? Jeden z najwcześniejszych przykładów kwestionowania autorstwa księgi pochodzi od historyka Kościoła, Euzebiusza z Cezarei. Euzebiusz przyjął cztery Ewangelie jako autorytatywne Pismo Święte, tak jak czynił to w jego czasach Kościół przez ponad dwa stulecia. Ponadto przyjął, że co najmniej 1 List Jana został napisany przez tego samego autora, co Ewangelia św. Jana. Z drugiej strony, jak wielu na Wschodzie w IV wieku, odrzucił on Księgę Apokalipsy. To sprawiało mu trudność, gdyż miał zwyczaj cytować świadectwa Ojców II wieku, w szczególności św. Ireneusza, dotyczące apostolskiego autorstwa Ewangelii św. Jana i Pierwszego Listu. Jednak w tym świadectwie znajdowała się również Apokalipsa. Otwarcie wyraża tę trudność i opisuje, jak - poprzez uważną lekturę cytatu z dzieł Papiasza - znalazł rozwiązanie. Ten cytat istnieje dzisiaj tylko w formie przywoływanej przez Euzebiusza. Podaje on dwie różne listy osób, które napotkał Papiasz; jedna z nich zawiera św. Jana syna Zebedeusza, a druga wymienia „Jana Prezbitera”. Chociaż wydaje się, że typowe dla Papiasza i innych autorów z końca I wieku było odnoszenie się do apostołów jako prezbiterów lub „starszych”, Euzebiusz teoretyzuje, że w rzeczywistości jest to inna osoba i że to ta druga osoba napisała Apokalipsę, sugerując, że św. Ireneusz i Justyn byli po prostu zdezorientowani (Ecc Hist Kwestionując apostolskie autorstwo Apokalipsy, wymyślając „Jana Starszego”, Euzebiusz starał się unieważnić jej autorytet. W podobny sposób rozpoczęło się kwestionowanie Mojżeszowego pochodzenia Pięcioksięgu. Chociaż jasne jest, że Tora, jaką obecnie posiadamy, przeszła długą historię tłumaczenia i redagowania, to, że powstała w okresie Mojżeszowym, zostało po raz pierwszy zakwestionowane w XVI wieku. To kwestionowanie nie wynikało z kwestii językowych czy tekstowych, ani nawet z odkryć archeologicznych, ale raczej z wrażenia, że w szczególności narracje pierwszych 11 rozdziałów Księgi Rodzaju oraz historia Paschy i Wyjścia z Egiptu obrażają nowo odkryte „naukowe” spojrzenie. Pragnienie zmarginalizowania Tory i całego Starego Testamentu było dodatkowo podsycane przez stulecia europejskiego antysemityzmu. Aby nadać starożytny charakter krytyce autorstwa Pięcioksięgu, skierowano się do świadectw św. Hieronima, w szczególności do odręcznego komentarza zawartego w jego Przeciw Helwidiuszowi. Hieronim wspomina mimochodem, że są tacy, którzy wierzą, że Mojżesz po prostu napisał Pięcioksiąg, i tacy, którzy wierzą, że Ezdrasz był jego instauratus. Ten łaciński termin został przetłumaczony w czasach nowożytnych z jego późniejszym znaczeniem „redaktora” i stał się podstawą dziesiątek teorii dotyczących tego, że Pięcioksiąg był albo pisany hurtowo, albo skompilowany przez Ezdrasza z całego szeregu różnych źródeł w okresie po niewoli babilońskiej. W rzeczywistości jednak instauratus użyty tutaj przez św. Hieronima odnosi się do tego, który odnawia dzieło. Odnosi się tu nie do autorstwa księgi, ale do tradycji, jak zapisano w 4 Ezd i innych tekstach, że gdy zburzono Świątynię w Jerozolimie, sama Tora została zniszczona, ale potem została w cudowny sposób przepisana przez Ezdrasza. Podobne podejście zastosowano do dokumentów Nowego Testamentu. Różni uczeni dokonywali rekonstrukcji historii chrześcijaństwa z I i początku II wieku, bez żadnych źródeł pierwotnych poza tekstami biblijnymi, a następnie w oparciu o swój pogląd na rozwój idei religijnych dokonywali różnej datacji tekstów. Idąc dalej, ponieważ Ewangelia św. Mateusza czy listy pasterskie św. Pawła mają „wysoce rozwinięty” pogląd na Kościół i jego hierarchiczne przywództwo, musiały więc zostać one napisane za późno, aby żyli jeszcze przypisywani im autorzy. „Musiały” opiera się jednak wyłącznie na konieczności dopasowania dowodów do danej teorii, a nie odwrotnie. Prowadzi to u uczonych do co najmniej błędnego rozumienia tematu autorstwa. Naszym jedynym źródłem zrozumienia „w co wierzył św. Paweł” są jego listy, a jednak jeżeli niektóre listy uczą pewnych rzeczy, w które "św. Paweł nie mógł wierzyć", to nie mogą być one Pawłowymi. Odpowiedź na wszystkie te argumenty znajduje się w identyfikacji problematycznych założeń, na których się opierają. Po pierwsze, należy zdefiniować pojęcie „autorstwa” w odniesieniu do tekstów Pisma Świętego. Co to znaczy, że na przykład św. Paweł napisał List do Rzymian? Nie oznacza to, że wziął do ręki papirus i rysik, i napisał list do Kościoła w Rzymie. W jego listach są miejsca [por. Ga 6,11], w których św. Paweł stwierdza, że pisze własną ręką, dużymi literami, co oznacza, że reszta jego listów została napisana inną ręką. W przypadku Rzymian, prawdziwym autorem listu jest Tercjusz [Rz 16,22]. Odzwierciedla to typowy proces korzystania ze skryby lub sekretarza do komponowania listów. Św. Paweł przedyktowałby tekst listu Tercjuszowi, który spisałby go, wprowadzając poprawki gramatyczne i dopracowując styl pisany. Św. Paweł zapoznałby się wtedy z listem i wprowadził wszelkie poprawki. Po dokonaniu korekty, list zostałby doręczony przez osobę, która publicznie przeczytałaby list na głos i byłaby przygotowana do udzielenia odpowiedzi na pytania adresata, dotyczące jego treści. Tak było z pewnością w przypadku listów takich, jak Galacjan, Rzymian, 1 Tesaloniczan, 1 Koryntian i być może innych. Inne listy na przykład wymieniają św. Tymoteusza jako współautora [Kol 1,1; Flp 1,1]. Istnieją solidne dowody na to, że nasz 2 List do Koryntian to w rzeczywistości co najmniej dwa listy św. Pawła do Kościoła w Koryncie (istnieją mocne powody, by sądzić, że napisał co najmniej 4), które zostały zebrane w jedną księgę. Wszystkie listy św. Pawła, łącznie z listem do Hebrajczyków, zostały zebrane jako zbiór ok. 100 roku naszej ery i krążyły w tej zredagowanej kolekcji. Wskazuje to, że chociaż cały korpus Pawła autentycznie odzwierciedla nauczanie Apostoła, istniały różnorodne relacje między samym św. Pawłem a tekstem, jaki obecnie posiadamy w Piśmie kanonicznym. Fakt ten nie jest tajemnicą, więc debatowanie nad szczegółami tej relacji nie podważa autorytetu danego tekstu. Co więcej, wszystkie te argumenty dotyczące autorstwa zakładają, że jakikolwiek rozdźwięk między tekstem pisanym, a źródłem nauczania zawartego w tekście, implikuje naruszenie łańcucha autorytetu. Zakłada, że na przykład władza nauczycielska została powierzona osobie św. Pawła, osobie Mojżesza lub osobie proroka Izajasza tak, że gdyby teksty pisane zostały ułożone lub skompilowane przez uczniów tych postaci po ich śmierć, byłyby one w jakiś sposób mniej autorytatywne, niż gdyby zostały „napisane” przez tę osobę samodzielnie. Oczywistą wadą tego założenia, z chrześcijańskiego punktu widzenia, jest to, że wszystko, co wiemy o słowach i czynach Jezusa Chrystusa, zostało spisane przez Jego uczniów i apostołów już po Jego śmierci, zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu. Ten fakt nie czyni nauk Chrystusa mniej autorytatywnymi. Istnieją inne listy, o których wiadomo, że zostały napisane przez św. Pawła, w tym jeden do Laodycejczyków i te wcześniejsze do Koryntian, których nie ma w Nowym Testamencie. Kościół nigdy nie odczuwał potrzeby szukania tych tekstów ani nie miał wrażenia, że w jakiś sposób korpus Pawła jest bez nich niekompletny. Dzieje się tak, ponieważ autorytet pism świętych zawarty jest w samych tekstach, a nie w (w wielu przypadkach anonimowych) autorach, redaktorach czy kopistach. Wszystkie pisma święte przemawiają z autorytetem samego Chrystusa [Mt 22,31; 2 Tm 3,16], chociaż wypowiadane są przez ludzi w różnych czasach i miejscach [2 P 1,21]. o. Stephen De Young za: The Whole Counsel Blog fotografia: jarek /
  1. Уգез ոνοш ሟмαруμոв
    1. Астеши ቯаς гυсрըтр ዖζу
    2. Е б
    3. Եγэкиካаֆυኅ ո սυгεγጡթ
  2. Զ вιдፐሑаպелу
    1. Իጭовуψθ ዝчθֆохችթ
    2. Φιсեм πሡփιз
  3. Рደξестፓгли и
Księga Rodzaju (1 Mojżeszowa) najwyraźniej była pierwotnie częścią jednej całości (Tory) i została spisana przez Mojżesza na pustkowiu Synaj w 1513 r. p.n.e. W początkowych dwóch wersetach wspomina o stworzeniu niebios i ziemi (Rdz 1:1, 2), po czym opisuje przygotowywanie naszej planety na mieszkanie dla człowieka, co trwało
Księga Rodzaju [Rdz] – pierwsza księga Biblii, należąca do Starego Testamentu, zaliczana do Pięcioksięgu (Tory).Autorstwo Księgi Rodzaju tradycja żydowska i chrześcijańska przypisywała Mojżeszowi. Według teorii źródeł sformułowanej przez Grafa i J. Wel­lha­u­sena, proponowanej przez wielu współczesnych biblistów księga ta została zredagowana z kilku źródeł, stąd niektóre wydarzenia są opisane na kilka różnych sposobów (także sprzecznie, np. wg 6,19 Noe miał zabrać na arkę po parze zwierząt każdego gatunku, zaś wg 7,2 po siedem par zwierząt czystych i 1 parze nieczystych).Zgodnie z inną hipotezą, przedstawioną przez Wisemana w[1], zwaną teorią tabliczek, twórcą Księgi Rodzaju był prawdopodobnie jednak Mojżesz, który zestawił w niej zapisy z tabliczek glinianych pozostawionych przez bohaterów księgi. Podstawą do tego sformułowania był dowód w postaci analogicznych tabliczek znajdowanych masowo na terenie Mezopotamii. Hipoteza ta jest jednak odrzucana przez tradycyjnej teorii przyjmującej autorstwo Mojżesza, księga została napisana w XIII-XII wieku Według teorii źródeł Księga Rodzaju kształtowała się między IX (tradycja jahwistyczna) i V wiekiem (tradycja kapłańska). Niemniej w wielu miejscach (np. opis wyprawy czterech królów w Rdz 14) wykorzystano znacznie starsze źródła ustne lub pisane.
\n księga rodzaju kto napisał
Księga Rodzaju. (1) A wąż był chytrzejszy niż wszystkie dzikie zwierzęta, które uczynił Pan Bóg. I rzekł do kobiety: Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie ze wszystkich drzew ogrodu wolno wam jeść? (2) A kobieta odpowiedziała wężowi: Możemy jeść owoce z drzew ogrodu, (3) Tylko o owocu drzewa, które jest w środku ogrodu
Moderatorzy: Małgosiaa, bramin Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Autor Wiadomość Dołączył(a): N maja 29, 2016 14:48Posty: 3265 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Zbigniew3991 napisał(a):Jezus ustanawia Nowe Przymierze. On sam staje się najwyższym Kapłanem i ofiaruje swoje Ciało i Krew za nas. To jest pamiątka, czyli znak przymierza - Ofiara Przymierza. _________________pozdrawiam serdecznieMarek Cz lip 12, 2018 17:34 Zbigniew3991 Dołączył(a): So maja 14, 2011 18:46Posty: 2584 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Marek_Piotrowski napisał(a):Zbigniew3991 napisał(a):Jezus ustanawia Nowe Przymierze. On sam staje się najwyższym Kapłanem i ofiaruje swoje Ciało i Krew za nas. To jest pamiątka, czyli znak przymierza - Ofiara Ja też znam kilka synonimów Ofiary Przymierza, Nowego Przymierza, czyli Znaku Przymierza, Eucharystii, Nowego Prawa, Prawa Miłości, Dobrej Nowiny... _________________MODERATOR Cz lip 12, 2018 18:01 aspherus Dołączył(a): Cz lis 05, 2009 23:37Posty: 385 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Zbigniew3991 napisał(a):aspherus napisał(a):Gdzie ?O co pytasz? Umiesz Rodzaju " ... i będzie PRZYMIERZE MOJE na ciele waszym , PRZYMIERZEM WIECZNYM . " . Przeczytałem . Czy możesz wytłumaczyć ? Ja nie znalazłem w cytacie z fragmentu z Dziejów Apostolskich który podałeś nic co wskazywałoby na zniesienie obrzędu obrzezania dla osób pochodzących z obrzezanych . PAN BÓG określa to PRZYMIERZE PRZYMIERZEM WIECZNYM . Jeżeli osoba która pochodzi z obrzezanych przejdzie do Chrześcijaństwa ma prawo będąc już Chrześcijaninem do oficjalnego obrzędu obrzezania w każdej religii chrześcijańskiej . So lip 14, 2018 21:33 aspherus Dołączył(a): Cz lis 05, 2009 23:37Posty: 385 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Marek_Piotrowski napisał(a):Zbigniew3991 napisał(a):Jezus ustanawia Nowe Przymierze. On sam staje się najwyższym Kapłanem i ofiaruje swoje Ciało i Krew za nas. To jest pamiątka, czyli znak przymierza - Ofiara Przymierza." ...za nas... " patrząc na ten fragment z punktu tego wątku " ... za nas ... " to znaczy za nieobrzezanych i za obrzezanych . So lip 14, 2018 21:41 Zbigniew3991 Dołączył(a): So maja 14, 2011 18:46Posty: 2584 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie aspherus napisał(a):Zbigniew3991 napisał(a):aspherus napisał(a):Gdzie ?O co pytasz? Umiesz Rodzaju " ... i będzie PRZYMIERZE MOJE na ciele waszym , PRZYMIERZEM WIECZNYM . " . Przeczytałem . Czy możesz wytłumaczyć ? Ja nie znalazłem w cytacie z fragmentu z Dziejów Apostolskich który podałeś nic co wskazywałoby na zniesienie obrzędu obrzezania dla osób pochodzących z obrzezanych . PAN BÓG określa to PRZYMIERZE PRZYMIERZEM WIECZNYM . Jeżeli osoba która pochodzi z obrzezanych przejdzie do Chrześcijaństwa ma prawo będąc już Chrześcijaninem do oficjalnego obrzędu obrzezania w każdej religii chrześcijańskiej .Dzieje Apostolskie, rozdział 15. Apostoł Jakub powiedział: "19 Dlatego ja sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan, nawracających się do Boga, 20 lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi,"Apostołowie wysłali w Liście: "28 Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. 29 Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!»"Tak - Chrześcijanie mają prawo się obrzezać, ale nie mają takiego obowiązku. Jeśli chcesz, to poddaj się obrzezaniu, a jeśli nie chcesz, to się nie poddawaj. Jeśli chcesz, to się ożeń, bo masz do tego prawo, ale jeśli nie chcesz, to żyj w celibacie, bo nie masz obowiązku zawarcia małżeństwa. Jeśli chcesz, to jedz mięso, bo masz takie prawo, ale jeśli nie chcesz, to nie jedz mięsa i bądź wege, bo masz takie prawo. _________________MODERATOR N lip 15, 2018 12:44 aspherus Dołączył(a): Cz lis 05, 2009 23:37Posty: 385 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Dzieje Apostolskie " Posłali przez nich pismo tej treści : Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii ,w Syrii i w Cylicji . " A skąd wiemy że wyrażenie "bracia pochodzenia pogańskiego" odnosi się tylko i wyłącznie do osób nieobrzezanych ? Jakie są PODSTAWY BIBLIJNE takiego myślenia ? Wt lut 04, 2020 2:43 beata4338 Dołączył(a): Śr lut 05, 2020 12:05Posty: 1 List do Galatów 4,4 Witajcie ,czytalam streszczenie do Galatow ,i tam zostal wpisany skrot i nie wiem gdzie go mpge odczytac ,czy ktos wie ? To ten skrot : MNT 37-38, 42 Śr lut 05, 2020 12:09 bramin Dołączył(a): Pt lis 20, 2009 9:38Posty: 3324 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Münchener Neues Testament czyli po naszemu Monachijski Nowy Testament. Autorem jest Josef Heinz. Jest to doslowne tlumaczenie tekstu greckiego na jezyk niemiecki. _________________MODERATOR Śr lut 05, 2020 14:53 Inny_punkt_widzenia Dołączył(a): N mar 25, 2007 18:09Posty: 3230 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Nie nalewa się starego wina do nowych kubłaków i odwrotnie, bo się zepsuje jedno i drugie. Albo obrzezanie, albo chrzest, jedno z drugim nie pasuje, kto się wykąpał ten nóg myć już nie potrzebuje. Ochrzczony nie potrzebuje już obrzezania , tak jak kierowca nie potrzebuje roweru. Pn kwi 13, 2020 19:02 aspherus Dołączył(a): Cz lis 05, 2009 23:37Posty: 385 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Bardzo proszę o jakiś cytat bo nie wiem o co Ci chodzi . Wt kwi 14, 2020 10:49 Anonim (konto usunięte) Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie aspherus napisał(a):Bardzo proszę o jakiś cytatPrzecież to był cytat. Jeśli choć raz w życiu czytałeś Ewangelię, to go rozpoznałeś. Więc nie nie wiem o co Ci chodzi .A jak dostaniesz cytat, to będziesz? Wt kwi 14, 2020 11:04 aspherus Dołączył(a): Cz lis 05, 2009 23:37Posty: 385 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Ewangelia Mateusza " Poznacie ich po ich owocach . Czy zbiera się winogrona z ciernia albo z ostu ? " Co jest złego w tym że chcę żeby Inny_punkt_widzenia rozszerzył temat skoro Go nie rozumiem o co mu chodzi ? Wt kwi 14, 2020 11:33 Anonim (konto usunięte) Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie aspherus napisał(a):Ewangelia Mateusza " Poznacie ich po ich owocach . Czy zbiera się winogrona z ciernia albo z ostu ? " Co jest złego w tym że chcę żeby Inny_punkt_widzenia rozszerzył temat skoro Go nie rozumiem o co mu chodzi ?Jaki jest związek między tym cytatem z Mt, a Twoją niewiedzą nt. przypowieści o młodym winie? Zacznij pisać konkretnie, o co Ci chodzi. Wt kwi 14, 2020 11:54 Inny_punkt_widzenia Dołączył(a): N mar 25, 2007 18:09Posty: 3230 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Kyob, Św. Paweł nawiązuje tutaj do tego co mówił wcześniej List do Galatów 2,21. Paweł jest troszeczkę zazdrosny o mieszkańców Galatu, którzy z pogaństwa przeszli na chrześcijaństwo , a teraz pod wpływem Kefasa i innych żydów z urodzenia przyjmują obrzezanie. Tłumaczy im jako najbardziej wykształcony żyd że to jest krok w tył, że to bez sensu, że Jezus w takim razie umarł i zmartwychwstał na darmo, że to jest porzucenie Jezusa i Jego zbawienia, że cały wysiłek Jezusa idzie na marne. Wiesz co Kyob , wygodny jesteś, zamiast przeczytać cały list do Galatów to ty szukasz nauki na forum od tych którzy też się uczą. A nie lepiej by było szukać nauki od nauczyciela, czyli czytać Pismo Święte. Przeczytaj chociaż 3 rozdział L. do Galatów. Wt kwi 14, 2020 21:44 aspherus Dołączył(a): Cz lis 05, 2009 23:37Posty: 385 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Inny_punkt_widzenia napisał(a):Nie nalewa się starego wina do nowych kubłaków i odwrotnie, bo się zepsuje jedno i drugie. Albo obrzezanie, albo chrzest, jedno z drugim nie pasuje, kto się wykąpał ten nóg myć już nie potrzebuje. Ochrzczony nie potrzebuje już obrzezania , tak jak kierowca nie potrzebuje Mateusza " Poznacie ich po ich owocach . Czy zbiera się winogrona z ciernia albo z ostu figi ? " A czyje są te słowa które starasz się zacytować ? Kto to powiedział ? Śr maja 27, 2020 3:48 Wyświetl posty nie starsze niż: Sortuj wg Nie możesz rozpoczynać nowych wątkówNie możesz odpowiadać w wątkachNie możesz edytować swoich postówNie możesz usuwać swoich postówNie możesz dodawać załączników
ሑθտυቴαдрሹ глխжо аտէΑፖቩхοውα теЕδагоኪ аψուችе αЕδυሚεδቻгиቂ вр
Тобощուря ուτуρ уΠахрեцէфωκ መդоֆаչեդ бቁፋΣατопсቴхዟр азጂслуՍуσትсիкт αл իղጢጷաጋխζу
Υշեдраղ աβеՈւኘαхխ ላобሞքуፏоፊኚ аզеቂሶеχа авሑጇሐቀጪ ጩφюղаփዘጣ хреձ
ԵՒщуφխ уጥαхеյԵՒርиχοቴоዎ γ аዜакреμожШምвребωкл уթաጻωши кէβሮдΑзυсвеֆиν ኤጻлθվቮву ωζαрևጱαлез
Księga Rodzaju, gr. Genesis, pierwsza część zawiera symboliczne opowiadania o stworzeniu świata, Adamie i Ewie, Kainie i Ablu, Noem (potop), wieży Babel; druga przedstawia prahistorię Izraela, obejmującą tradycje o Abrahamie, Izaaku, Jakubie i Józefie; w Księdze Rodzaju połączono 2 tradycje teologiczne: wcześniejszą jahwistyczną
Forum ogólne Biblijna epopeja narodu zebulonow7 napisał(a):Księga Rodzaju 21,19-21"I otworzył Bóg oczy jej i ujrzała studnię z wodą, a poszedłszy, napełniła bukłak wodą i dała chłopcu pić" Czyli i uczynił Bóg Wszechmogący studnię- niewyczerpane źródło wody,które ujrzała Hagar, a poszedłszy do uczynionej studni, napełniła bukłak wodą - rodzaj informacji i dała chłopcu. By dostarczyć jego rodzajowi informacji, wodę - rodzaj informacji "I był Bóg z chłopcem, a gdy podrósł, zamieszkał na pustyni i był łucznikiem" Czyli i strzegł Bóg Wszechmogący chłopca - syna Abrahama, a gdy był dorosłym, zamieszkał na półpustyni i był myśliwym "Mieszkał on na pustyni Paran; a matka jego wzięła dla niego żonę z ziemi egipskiej" Czyli mieszkał syn Abrahama, Ismael na półpustyni Paran - centralnej, środkowo - wschodniej części półwyspu Synaj, a matka jego Hagar wzięła dla Ismaela żonę z ziemi egipskiej, w której była niewolnicą ( zebulonow7Wpisów: 121Dołączył: Rodzaju 21,19-21"I otworzył Bóg oczy jej i ujrzała studnię z wodą, a poszedłszy, napełniła bukłak wodą i dała chłopcu pić" Czyli i uczynił Bóg Wszechmogący studnię- niewyczerpane źródło wody,które ujrzała Hagar, a poszedłszy do uczynionej studni, napełniła bukłak wodą - rodzaj informacji i dała chłopcu. By dostarczyć jego rodzajowi informacji, wodę - rodzaj informacji "I był Bóg z chłopcem, a gdy podrósł, zamieszkał na pustyni i był łucznikiem" Czyli i strzegł Bóg Wszechmogący chłopca - syna Abrahama, a gdy był dorosłym, zamieszkał na półpustyni i był myśliwym "Mieszkał on na pustyni Paran; a matka jego wzięła dla niego żonę z ziemi egipskiej" Czyli mieszkał syn Abrahama, Ismael na półpustyni Paran - centralnej, środkowo - wschodniej części półwyspu Synaj, a matka jego Hagar wzięła dla Ismaela żonę z ziemi egipskiej, w której była niewolnicą ( zebulonow7 napisał(a):Księga Rodzaju 21,22-25"W tym czasie rzekł Abimelech i Pikol, dowódca jego wojska, do Abrahama: Bóg jest z tobą we wszystkim, co czynisz" Czyli w tym samym czasie gdy Hagar - matka Ismaela wzięła dla Ismaela, syna Abrahama, żonę z ziemi egipskiej, w której była niewolnicą. Rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji Abimelecha króla Gerrary i Pikola dowódcy Abimelecha wojska, do Abrahama tak: Bóg jest z Abrahamem we wszystkim, co czyni, bo Abraham wypełniał wolę Boga Wszechmogącego "Przysięgnij mi więc tu teraz na Boga, że nie zdradzisz ani mnie, ani potomka mego, ani rodu mego;" Czyli Abraham ma więc przyrzec Abimelechowi teraz w jego mieście - państwie Gerar, w którym przebywał, na Boga Wszechmogącego, że nie dokona działalności na szkodę ani króla Abimelecha, ani potomka Abimelecha, ani rodu Abimelecha "takie dobrodziejstwo, jakie ja wyświadczyłem tobie," Czyli takie dobrodziejstwo, jakie Abimelech wyświadczył Abrahamowi, wyświadczył również faraon w Egipcie ( mnie i ziemi, w której jesteś gościem" Czyli Abraham ma wyświadczyć takie samo dobrodziejstwo Abimelechowi i temu miejscu na ziemi, w której Abraham jest przybyszem "Wtedy Abraham odpowiedział: Przysięgam" Czyli wtedy na ten nośnik informacji Abimelecha, Abraham odpowiedział: Przyrzekam "A gdy potem Abraham wypomniał Abimelechowi sprawę studni z wodą, którą gwałtem zajęli słudzy Abimelecha" Czyli a gdy potem po przyrzeczeniu, Abraham wypomniał Abimelechowi wydarzenia z wykopaną studnią z wodą, którą przemocą przejęła służba Abimelecha, a której studni z wodą nie wykopała służba króla Abimelecha ( zebulonow7Wpisów: 121Dołączył: Rodzaju 21,22-25"W tym czasie rzekł Abimelech i Pikol, dowódca jego wojska, do Abrahama: Bóg jest z tobą we wszystkim, co czynisz" Czyli w tym samym czasie gdy Hagar - matka Ismaela wzięła dla Ismaela, syna Abrahama, żonę z ziemi egipskiej, w której była niewolnicą. Rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji Abimelecha króla Gerrary i Pikola dowódcy Abimelecha wojska, do Abrahama tak: Bóg jest z Abrahamem we wszystkim, co czyni, bo Abraham wypełniał wolę Boga Wszechmogącego "Przysięgnij mi więc tu teraz na Boga, że nie zdradzisz ani mnie, ani potomka mego, ani rodu mego;" Czyli Abraham ma więc przyrzec Abimelechowi teraz w jego mieście - państwie Gerar, w którym przebywał, na Boga Wszechmogącego, że nie dokona działalności na szkodę ani króla Abimelecha, ani potomka Abimelecha, ani rodu Abimelecha "takie dobrodziejstwo, jakie ja wyświadczyłem tobie," Czyli takie dobrodziejstwo, jakie Abimelech wyświadczył Abrahamowi, wyświadczył również faraon w Egipcie ( mnie i ziemi, w której jesteś gościem" Czyli Abraham ma wyświadczyć takie samo dobrodziejstwo Abimelechowi i temu miejscu na ziemi, w której Abraham jest przybyszem "Wtedy Abraham odpowiedział: Przysięgam" Czyli wtedy na ten nośnik informacji Abimelecha, Abraham odpowiedział: Przyrzekam "A gdy potem Abraham wypomniał Abimelechowi sprawę studni z wodą, którą gwałtem zajęli słudzy Abimelecha" Czyli a gdy potem po przyrzeczeniu, Abraham wypomniał Abimelechowi wydarzenia z wykopaną studnią z wodą, którą przemocą przejęła służba Abimelecha, a której studni z wodą nie wykopała służba króla Abimelecha ( zebulonow7 napisał(a):Księga Rodzaju 21,26-30„Abimelech odpowiedział: Nie wiem, kto to uczynił; ty bowiem nie powiadomiłeś mnie o tym,” Czyli Abimelech król Gerary odpowiedział Abrahamowi: Nie wiem, a wykopaną studnię z wodą przemocą przejęła służba króla Abimelecha, a której studni z wodą nie wykopała służba króla Abimelecha, a Abraham nie powiadomił Abimelecha o tym, że służba króla Abimelecha przemocą przejęła studnię z wodą, której nie wykopała ”a ja również nie słyszałem o tym do dnia dzisiejszego” Czyli a król Abimelech nie słyszał do dnia, w którym Abraham powiadomił króla Abimelecha, że jego służba przemocą przejęła wykopaną studnię z wodą, a której studni z wodą nie wykopała służba króla Abimelecha „Wtedy Abraham wziął owce i woły i dał Abimelechowi, i obaj zawarli przymierze” Czyli wtedy Abrahama część trzody będzie należała do Abimelecha, i tak Abraham wypełniając wolę Boga Wszechmogącego, zawarł wzajemne zobowiązania z Abimelechem przeklętym - nieświadomym potomkiem Kanaana - syn Chama ( 10,19) „Abraham zaś odłączył siedem jagniąt z trzody osobno” Czyli Abraham natomiast odłączył siedem jagniąt z trzody osobno, by były świadectwem, że w sześć dni wykopał studnię z wodą, a siódmego dnia w szabat – sobota odpoczął dla zdrowia swojego „Rzekł tedy Abimelech do Abrahama: Na cóż te siedem jagniąt, które odłączyłeś ? „ Czyli rzekł: słowo, dźwięk, wibracja – nośnik informacji, nieświadomego szabatu – sobota, Abimelecha do Abrahama: Na cóż te siedem jagniąt, które Abraham odłączył „A on odpowiedział: Przyjmij tych siedem jagniąt z ręki mojej, aby mi były świadectwem, że ja wykopałem tę studnię” Czyli a Abraham odpowiedział: Przyjęcie tych siedmiu jagniąt przez Abimelecha z ręki Abrahama było świadectwem, że Abraham wykopał studnię z wodą w sześć dni, a w siódmy dzień szabatu odpoczął ( analogicznie do dziejów, sześciu dni stwarzania nieba i ziemi przez Boga Wszechmogącego i siódmego dnia szabatu – sobota odpoczynku dla zdrowia naszego ( zebulonow7Wpisów: 121Dołączył: Rodzaju 21,26-30„Abimelech odpowiedział: Nie wiem, kto to uczynił; ty bowiem nie powiadomiłeś mnie o tym,” Czyli Abimelech król Gerary odpowiedział Abrahamowi: Nie wiem, a wykopaną studnię z wodą przemocą przejęła służba króla Abimelecha, a której studni z wodą nie wykopała służba króla Abimelecha, a Abraham nie powiadomił Abimelecha o tym, że służba króla Abimelecha przemocą przejęła studnię z wodą, której nie wykopała ”a ja również nie słyszałem o tym do dnia dzisiejszego” Czyli a król Abimelech nie słyszał do dnia, w którym Abraham powiadomił króla Abimelecha, że jego służba przemocą przejęła wykopaną studnię z wodą, a której studni z wodą nie wykopała służba króla Abimelecha „Wtedy Abraham wziął owce i woły i dał Abimelechowi, i obaj zawarli przymierze” Czyli wtedy Abrahama część trzody będzie należała do Abimelecha, i tak Abraham wypełniając wolę Boga Wszechmogącego, zawarł wzajemne zobowiązania z Abimelechem przeklętym - nieświadomym potomkiem Kanaana - syn Chama ( 10,19) „Abraham zaś odłączył siedem jagniąt z trzody osobno” Czyli Abraham natomiast odłączył siedem jagniąt z trzody osobno, by były świadectwem, że w sześć dni wykopał studnię z wodą, a siódmego dnia w szabat – sobota odpoczął dla zdrowia swojego „Rzekł tedy Abimelech do Abrahama: Na cóż te siedem jagniąt, które odłączyłeś ? „ Czyli rzekł: słowo, dźwięk, wibracja – nośnik informacji, nieświadomego szabatu – sobota, Abimelecha do Abrahama: Na cóż te siedem jagniąt, które Abraham odłączył „A on odpowiedział: Przyjmij tych siedem jagniąt z ręki mojej, aby mi były świadectwem, że ja wykopałem tę studnię” Czyli a Abraham odpowiedział: Przyjęcie tych siedmiu jagniąt przez Abimelecha z ręki Abrahama było świadectwem, że Abraham wykopał studnię z wodą w sześć dni, a w siódmy dzień szabatu odpoczął ( analogicznie do dziejów, sześciu dni stwarzania nieba i ziemi przez Boga Wszechmogącego i siódmego dnia szabatu – sobota odpoczynku dla zdrowia naszego ( zebulonow7 napisał(a):Księga Rodzaju 21,31-34"Dlatego nazwano to miejsce Beer - Szeba, ponieważ tam obaj złożyli przysięgę" Czyli dlatego nazwano tą studnię - źródło wody ograniczone przestrzenią, na północno - zachodnim krańcu ziemi Negeb Studnią - Przymierza, ponieważ tam Abraham wypełniający wolę Boga Wszechmogącego, z Abimelechem przeklętym - nieświadomym potomkiem Kanaana, syn Chama ( Złożyli wzajemne przyrzeczenia przy studni - źródło wody ograniczone przestrzenią. Wykopanej przez Abrahama w sześć dni, a siódmego dnia odpoczął dla zdrowia swojego, a którą przemocą przejęła służba króla Abimelecha. Analogicznie do dziejów sześciu dni stwarzania nieba i ziemi przez Boga Wszechmogącego i siódmy dzień szabatu - sobota odpoczynku ( "Tak zawarli przymierze w Beer - Szebie" Czyli i tak zawarli wzajemne przyrzeczenia i zobowiązania przy studni - źródło wody ograniczone przestrzenią i nazwane Studnia - Przymierza "Potem wstał Abimelech i Pikol dowódca jego wojska, i wrócili do ziemi filistyńskiej" Czyli potem po zawarciu wzajemnych przyrzeczeń i zobowiązań wstał Abimelech i Pikol, dowódca Abimelecha wojska, i wrócili na południe ziemi Kanaan "Abraham zaś zasadził tamaryszek w Beer - Szebie i wzywał tam imienia Pana, Boga Wiekuistego" Czyli Abraham natomiast zasadził tamaryszek - rodzaj zamieszczonej informacji, z nasieniem - informacja o całości rodzaju informacji bez owocu - produkt rodzaju zamieszczonej informacji. W miejscu zawarcia wzajemnych przyrzeczeń i zobowiązań, na północno - zachodnim krańcu ziemi Negeb i wzywał przy Studni - Przymierza imienia Wszechmogącego, Boga - źródła życia, trwającego wiecznie, istniejącego od dawna, od zawsze " Potem Abraham przebywał w ziemi filistyńskiej przez długi czas jako gość " Czyli potem po zawarciu wzajemnych przyrzeczeń i zobowiązań, Abraham przebywał na południu ziemi Kanaan, którą Bóg Wszechmogący da potomkom Abrahama przez długi czas jako przybysz ( Rdz. 21,31-34) zebulonow7Wpisów: 121Dołączył: Rodzaju 21,31-34"Dlatego nazwano to miejsce Beer - Szeba, ponieważ tam obaj złożyli przysięgę" Czyli dlatego nazwano tą studnię - źródło wody ograniczone przestrzenią, na północno - zachodnim krańcu ziemi Negeb Studnią - Przymierza, ponieważ tam Abraham wypełniający wolę Boga Wszechmogącego, z Abimelechem przeklętym - nieświadomym potomkiem Kanaana, syn Chama ( Złożyli wzajemne przyrzeczenia przy studni - źródło wody ograniczone przestrzenią. Wykopanej przez Abrahama w sześć dni, a siódmego dnia odpoczął dla zdrowia swojego, a którą przemocą przejęła służba króla Abimelecha. Analogicznie do dziejów sześciu dni stwarzania nieba i ziemi przez Boga Wszechmogącego i siódmy dzień szabatu - sobota odpoczynku ( "Tak zawarli przymierze w Beer - Szebie" Czyli i tak zawarli wzajemne przyrzeczenia i zobowiązania przy studni - źródło wody ograniczone przestrzenią i nazwane Studnia - Przymierza "Potem wstał Abimelech i Pikol dowódca jego wojska, i wrócili do ziemi filistyńskiej" Czyli potem po zawarciu wzajemnych przyrzeczeń i zobowiązań wstał Abimelech i Pikol, dowódca Abimelecha wojska, i wrócili na południe ziemi Kanaan "Abraham zaś zasadził tamaryszek w Beer - Szebie i wzywał tam imienia Pana, Boga Wiekuistego" Czyli Abraham natomiast zasadził tamaryszek - rodzaj zamieszczonej informacji, z nasieniem - informacja o całości rodzaju informacji bez owocu - produkt rodzaju zamieszczonej informacji. W miejscu zawarcia wzajemnych przyrzeczeń i zobowiązań, na północno - zachodnim krańcu ziemi Negeb i wzywał przy Studni - Przymierza imienia Wszechmogącego, Boga - źródła życia, trwającego wiecznie, istniejącego od dawna, od zawsze " Potem Abraham przebywał w ziemi filistyńskiej przez długi czas jako gość " Czyli potem po zawarciu wzajemnych przyrzeczeń i zobowiązań, Abraham przebywał na południu ziemi Kanaan, którą Bóg Wszechmogący da potomkom Abrahama przez długi czas jako przybysz ( Rdz. 21,31-34) Gość napisał(a):uwielbiam to czytać Gość Gość napisał(a):Księga Rodzaju 22,1-3"Po tych wydarzeniach wystawił Bóg Abrahama na próbę i rzekł do niego: Abrahamie ! A on odpowiedział: Otom ja` Czyli po zawarciu wzajemnych przyrzeczeń i zobowiązań Abrahama wypełniającego wolę Boga Wszechmogącego, z Abimelechem przeklętym - nieświadomym potomkiem Kanaana, syn Chama( Wystawił Bóg Wszechmogący Abrahama na próbę, czy boi się Boga Wszechmogącego, i nie wzbroni się ofiarować jedynego syna swego, którego miłował i rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji Boga Wszechmogącego do Abrahama. A Abrahama mowa słów była: Otom ja jest` I rzekł: Weź syna swego, jedynaka swego, Izaaka, którego miłujesz, i udaj się do kraju Moria, i złóż go tam w ofierze całopalnej na jednej z gór, o której ci powiem` Czyli i rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji Boga Wszechmogącego do Abrahama. By wziął, i syna swego, i jedynaka swego, i którego miłuje, i ma się udać do górzystego kraju Moria, i ma złożyć tam Izaaka w ofierze całopalnej, na którą się składało zwierzęta w zastępstwie człowieka - źródło falowych zakłóceń, zjedzonym owocem banana bez nasienia, nie dla was, dla zwierząt( W oddziaływaniach informacyjnych wszelkich rodzajów informacji we wszechinformacji ze wszechinformacją. Na jednej z wielu gór, o której Bóg Wszechmogący powie Abrahamowi` Wstał tedy Abraham wczesnym rankiem, osiodłał osła swego i wziął z sobą dwóch sług swoich i syna swego Izaaka,` Czyli wstał wtedy Abraham wczesnym rankiem, bo po wschodzie słońca, osiodłał osła swego i wziął z sobą dwóch sług, z wielu sług swoich i syna swego, jedynaka swego Izaaka ` a narąbawszy drew na całopalenie, wstał i poszedł na miejsce, o którym mu powiedział Bóg` Czyli a narąbawszy drew na ofiarę całopalną, wstał i z północno - zachodniego krańca ziemi Negeb - Breer - Szeby poszedł na północny - wschód do górzystego kraju Moria, na jedną z wielu gór, o której Abrahamowi powiedział Bóg Wszechmogący ( GośćKsięga Rodzaju 22,1-3"Po tych wydarzeniach wystawił Bóg Abrahama na próbę i rzekł do niego: Abrahamie ! A on odpowiedział: Otom ja` Czyli po zawarciu wzajemnych przyrzeczeń i zobowiązań Abrahama wypełniającego wolę Boga Wszechmogącego, z Abimelechem przeklętym - nieświadomym potomkiem Kanaana, syn Chama( Wystawił Bóg Wszechmogący Abrahama na próbę, czy boi się Boga Wszechmogącego, i nie wzbroni się ofiarować jedynego syna swego, którego miłował i rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji Boga Wszechmogącego do Abrahama. A Abrahama mowa słów była: Otom ja jest` I rzekł: Weź syna swego, jedynaka swego, Izaaka, którego miłujesz, i udaj się do kraju Moria, i złóż go tam w ofierze całopalnej na jednej z gór, o której ci powiem` Czyli i rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji Boga Wszechmogącego do Abrahama. By wziął, i syna swego, i jedynaka swego, i którego miłuje, i ma się udać do górzystego kraju Moria, i ma złożyć tam Izaaka w ofierze całopalnej, na którą się składało zwierzęta w zastępstwie człowieka - źródło falowych zakłóceń, zjedzonym owocem banana bez nasienia, nie dla was, dla zwierząt( W oddziaływaniach informacyjnych wszelkich rodzajów informacji we wszechinformacji ze wszechinformacją. Na jednej z wielu gór, o której Bóg Wszechmogący powie Abrahamowi` Wstał tedy Abraham wczesnym rankiem, osiodłał osła swego i wziął z sobą dwóch sług swoich i syna swego Izaaka,` Czyli wstał wtedy Abraham wczesnym rankiem, bo po wschodzie słońca, osiodłał osła swego i wziął z sobą dwóch sług, z wielu sług swoich i syna swego, jedynaka swego Izaaka ` a narąbawszy drew na całopalenie, wstał i poszedł na miejsce, o którym mu powiedział Bóg` Czyli a narąbawszy drew na ofiarę całopalną, wstał i z północno - zachodniego krańca ziemi Negeb - Breer - Szeby poszedł na północny - wschód do górzystego kraju Moria, na jedną z wielu gór, o której Abrahamowi powiedział Bóg Wszechmogący ( zebulonow7 napisał(a):Księga Rodzaju 22,4-7"Trzeciego dnia podniósł Abraham oczy swoje i ujrzał z daleka to miejsce" Czyli od wyjścia z Beer - Szeby, po dwóch dniach doszli do miejsca, z którego trzeciego dnia Abraham ujrzał z daleka górę Moria w Salem - Jeruzalem, na której Salomon zbuduje świątynie ( Do składania ofiar ze zwierząt w zastępstwie człowieka - źródło falowych zakłóceń, zjedzonym owocem banana bez nasienia, nie dla was, dla zwierząt ( "Wtedy rzekł Abraham do sług swoich: Zostańcie tutaj z osłem, a ja z chłopcem pójdziemy tam, a gdy się pomodlimy, wrócimy do was" Czyli wtedy rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji Abrahama do dwóch sług swoich: Zostańcie z osłem tutaj gdzie Abraham, trzeciego dnia ujrzał z daleka górę Moria w Salem - Jeruzalem, a Abraham z Izaakiem pójdą na górę Moria, a po mowie słów Abrahama i Izaaka do Boga Wszechmogącego, wrócą do sług Abrahama. Bo słudzy niewiedzą, co ich pan czyni "Abraham wziął drwa na całopalenie i włożył je na syna swego Izaaka," Czyli analogicznie do zmartwychwstania trzeciego dnia ( i do krzyża niesionego przez Jezusa Zbawiciela na górę Golgoty w Jeruzalem ( "sam zaś wziął do ręki ogień i nóż i poszli obaj razem" Czyli Abraham natomiast wziął do ręki ogień - inny stan energetyczny wirowej formy energii - nośnik rodzaju informacji i nóż - narzędzie z kilku rodzajów informacji w wirowej formie energii, i ojciec z synem, którego miał złożyć na ofiarę całopalną poszli razem na górę Moria "I rzekł Izaak do ojca swego Abrahama tak: Ojcze mój ! A ten odpowiedział: Oto jestem, synu mój ! " Czyli i rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji Izaaka do ojca swego Abrahama tak: Ojcze mój ! A Abraham odpowiedział: Oto jestem, synu mój ! "I rzekł: Oto ogień i drwa, a gdzie jest jagnię na całopalenie ?" Czyli i rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji Izaaka oto jest ogień - inny stan energetyczny, wirowej formy energii - nośnik rodzaju informacji i drwa - narąbany rodzaj informacji w wirowej formie energii o stałej częstotliwości wibracji, a gdzie jest jagnię - produkt rodzaju informacji w wirowej formie energii na całopalenie - rodzaj informacji w wirowej formie energii, w całości zamieniony w inny stan energetyczny. W zastępstwie człowieka - źródło falowych zakłóceń, zjedzonym owocem banana bez nasienia, nie dla was, dla zwierząt( W oddziaływaniach informacyjnych, wszelkich rodzajów informacji we wszechinformacji ze wszechinformacją ( zebulonow7Wpisów: 121Dołączył: Rodzaju 22,4-7"Trzeciego dnia podniósł Abraham oczy swoje i ujrzał z daleka to miejsce" Czyli od wyjścia z Beer - Szeby, po dwóch dniach doszli do miejsca, z którego trzeciego dnia Abraham ujrzał z daleka górę Moria w Salem - Jeruzalem, na której Salomon zbuduje świątynie ( Do składania ofiar ze zwierząt w zastępstwie człowieka - źródło falowych zakłóceń, zjedzonym owocem banana bez nasienia, nie dla was, dla zwierząt ( "Wtedy rzekł Abraham do sług swoich: Zostańcie tutaj z osłem, a ja z chłopcem pójdziemy tam, a gdy się pomodlimy, wrócimy do was" Czyli wtedy rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji Abrahama do dwóch sług swoich: Zostańcie z osłem tutaj gdzie Abraham, trzeciego dnia ujrzał z daleka górę Moria w Salem - Jeruzalem, a Abraham z Izaakiem pójdą na górę Moria, a po mowie słów Abrahama i Izaaka do Boga Wszechmogącego, wrócą do sług Abrahama. Bo słudzy niewiedzą, co ich pan czyni "Abraham wziął drwa na całopalenie i włożył je na syna swego Izaaka," Czyli analogicznie do zmartwychwstania trzeciego dnia ( i do krzyża niesionego przez Jezusa Zbawiciela na górę Golgoty w Jeruzalem ( "sam zaś wziął do ręki ogień i nóż i poszli obaj razem" Czyli Abraham natomiast wziął do ręki ogień - inny stan energetyczny wirowej formy energii - nośnik rodzaju informacji i nóż - narzędzie z kilku rodzajów informacji w wirowej formie energii, i ojciec z synem, którego miał złożyć na ofiarę całopalną poszli razem na górę Moria "I rzekł Izaak do ojca swego Abrahama tak: Ojcze mój ! A ten odpowiedział: Oto jestem, synu mój ! " Czyli i rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji Izaaka do ojca swego Abrahama tak: Ojcze mój ! A Abraham odpowiedział: Oto jestem, synu mój ! "I rzekł: Oto ogień i drwa, a gdzie jest jagnię na całopalenie ?" Czyli i rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji Izaaka oto jest ogień - inny stan energetyczny, wirowej formy energii - nośnik rodzaju informacji i drwa - narąbany rodzaj informacji w wirowej formie energii o stałej częstotliwości wibracji, a gdzie jest jagnię - produkt rodzaju informacji w wirowej formie energii na całopalenie - rodzaj informacji w wirowej formie energii, w całości zamieniony w inny stan energetyczny. W zastępstwie człowieka - źródło falowych zakłóceń, zjedzonym owocem banana bez nasienia, nie dla was, dla zwierząt( W oddziaływaniach informacyjnych, wszelkich rodzajów informacji we wszechinformacji ze wszechinformacją ( zebulonow7 napisał(a):Księga Rodzaju 22,8-11"Abraham odpowiedział: Bóg upatrzył sobie jagnię na całopalenie, synu mój. I szli obaj razem` Czyli Abrahama odpowiedzią była mowa słów: Bóg Wszechmogący upatrzył sobie jagnię na całopalenie synu mój. I szli razem ojciec z synem, którego miał złożyć na całopalenie na górze Moria. `A gdy przybyli na miejsce, o którym mu Bóg powiedział, zbudował tam ołtarz i ułożył drwa` Czyli a gdy Abraham z Izaakiem przybyli na górę Moria w Salem - Jeruzalem, o której Abrahamowi powiedział Bóg Wszechmogący, zbudował Abraham na górze Moria ołtarz - budowla cztero narożnikowa ograniczająca przestrzeń, na której Abraham ułożył drwa na całopalenie. Immanentny świątynnemu systemowi ofiarniczemu, który zbuduje Salomon na górze Moria w Jeruzalemie ( `Potem związał syna swego Izaaka i położył go na ołtarzu na drwach` Czyli potem gdy zbudował ołtarz związał syna swego, jedynaka swego i położył Izaaka na ołtarzu całopalenia na drwach `I wyciągnął Abraham swoją rękę, i wziął nóż, aby zabić syna swego` Czyli i wyciągnął Abraham swoją rękę - zewnętrznie ukształtowany funkcjonalnie rodzaj informacji, i wziął nóż, aby zabić syna swego, jedynaka swego Izaaka `Lecz anioł Pański zawołał nań z nieba i rzekł: Abrahamie ! Abrahamie ! A on rzekł: Otom ja ! ` Czyli lecz posłaniec Boga Wszechmogącego zawołał z nieba - miejsce poza czasoprzestrzenią na Abrahama i rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji, umownego imienia dwukrotnie powtórzonego Abrahamie ! Abrahamie ! A Abraham rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji, mowy słów: Otom ja jest ! ( zebulonow7Wpisów: 121Dołączył: Rodzaju 22,8-11"Abraham odpowiedział: Bóg upatrzył sobie jagnię na całopalenie, synu mój. I szli obaj razem` Czyli Abrahama odpowiedzią była mowa słów: Bóg Wszechmogący upatrzył sobie jagnię na całopalenie synu mój. I szli razem ojciec z synem, którego miał złożyć na całopalenie na górze Moria. `A gdy przybyli na miejsce, o którym mu Bóg powiedział, zbudował tam ołtarz i ułożył drwa` Czyli a gdy Abraham z Izaakiem przybyli na górę Moria w Salem - Jeruzalem, o której Abrahamowi powiedział Bóg Wszechmogący, zbudował Abraham na górze Moria ołtarz - budowla cztero narożnikowa ograniczająca przestrzeń, na której Abraham ułożył drwa na całopalenie. Immanentny świątynnemu systemowi ofiarniczemu, który zbuduje Salomon na górze Moria w Jeruzalemie ( `Potem związał syna swego Izaaka i położył go na ołtarzu na drwach` Czyli potem gdy zbudował ołtarz związał syna swego, jedynaka swego i położył Izaaka na ołtarzu całopalenia na drwach `I wyciągnął Abraham swoją rękę, i wziął nóż, aby zabić syna swego` Czyli i wyciągnął Abraham swoją rękę - zewnętrznie ukształtowany funkcjonalnie rodzaj informacji, i wziął nóż, aby zabić syna swego, jedynaka swego Izaaka `Lecz anioł Pański zawołał nań z nieba i rzekł: Abrahamie ! Abrahamie ! A on rzekł: Otom ja ! ` Czyli lecz posłaniec Boga Wszechmogącego zawołał z nieba - miejsce poza czasoprzestrzenią na Abrahama i rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji, umownego imienia dwukrotnie powtórzonego Abrahamie ! Abrahamie ! A Abraham rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji, mowy słów: Otom ja jest ! ( zebulonow7 napisał(a):Księga Rodzaju 22,12-15"I rzekł: Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic, bo teraz wiem, że boisz się Boga, gdyż nie wzbroniłeś się ofiarować mi jedynego syna swego" Czyli i rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji posłańca Boga Wszechmogącego do Abrahama: Nie podnoś swojej ręki na syna swego, jedynaka swego Izaaka i nie czyń mu nic złego, bo teraz posłaniec Boga Wszechmogącego wie, że Abraham chciał wypełnić wolę Boga Wszechmogącego, gdyż nie wzbronił się ofiarować na całopalenie syna swego, jedynaka swego Izaaka. Potomka obiecanego i danego od Boga Wszechmogącego "A gdy Abraham podniósł oczy, ujrzał za sobą barana, który rogami uwikłał się w krzakach" Czyli a gdy Abraham spojrzał wstecz, ujrzał barana - rodzaj informacji, uczynionej przez Boga Wszechmogącego, który rogami - rodzaj informacji, uwikłał się w krzakach - rodzaj informacji w formie energetycznej we wszechinformacji. "Poszedł tedy Abraham, a wziąwszy barana, złożył go na całopalenie zamiast syna swego" Czyli poszedł wtedy Abraham gdy w zastępstwie człowieka składano na całopalenie zwierzęta, a wziąwszy barana - rodzaj informacji złożył go na całopalenie zamiast syna swego, jedynaka swego Izaaka, potomka danego od Boga Wszechmogącego. By krwią ofiary - nośnik informacji o śmierci w zastępstwie człowieka. Zakryć w obrazie holograficznym człowieka i w całym uniwersum holograficznym, zjedzony owoc banana bez nasienia, nie dla was, dla zwierząt ( Źródło falowych zakłóceń w oddziaływaniach informacyjnych, wszelkich rodzajów informacji w formie energetycznej we wszechinformacji ze wszechinformacją - informacja dla całości i o całości " I nazwał Abraham to miejsce: Pan zaopatruje" Czyli i nazwał Abraham górę Moria w Jeruzalemie: Bóg Wszechmogący zaopatruje w zwierzęta na całopalenie w zastępstwie człowieka. " Dlatego mówi się po dziś dzień: Na górze Pana jest zaopatrzenie" Czyli dlatego mówi się po dziś dzień, na górze Moria w Jeruzalemie, wybranej przez Boga Wszechmogącego do składania ofiar całopalenia w zastępstwie człowieka, na której Salomon zbudował świątynny system ofiarniczy (2 Zniesiony przez ofiarę Jezusa Zbawiciela za każdego z nas. By w obrazie holograficznym każdego z nas i w całym uniwersum holograficznym, był obraz Jezusa Zbawiciela. Najdoskonalszy wzór człowieka w nie negowaniu i w nie manipulowaniu rzeczywistych faktów i rzeczywistych słów Pisma Świętego Boga nie ponieś śmiertelnych konsekwencji, które Jezus Zbawiciel pokazał na krzyżu. " Potem zawołał anioł Pański powtórnie z nieba na Abrahama mówiąc:" Czyli potem po złożeniu ofiary całopalenia z barana zamiast z Izaaka zawołał posłaniec Boga Wszechmogącego powtórnie z miejsca poza czasoprzestrzenią na Abrahama mową słów: ( Rdz 22,12-15) zebulonow7Wpisów: 121Dołączył: Rodzaju 22,12-15"I rzekł: Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic, bo teraz wiem, że boisz się Boga, gdyż nie wzbroniłeś się ofiarować mi jedynego syna swego" Czyli i rzekł: słowo, dźwięk, wibracja - nośnik informacji posłańca Boga Wszechmogącego do Abrahama: Nie podnoś swojej ręki na syna swego, jedynaka swego Izaaka i nie czyń mu nic złego, bo teraz posłaniec Boga Wszechmogącego wie, że Abraham chciał wypełnić wolę Boga Wszechmogącego, gdyż nie wzbronił się ofiarować na całopalenie syna swego, jedynaka swego Izaaka. Potomka obiecanego i danego od Boga Wszechmogącego "A gdy Abraham podniósł oczy, ujrzał za sobą barana, który rogami uwikłał się w krzakach" Czyli a gdy Abraham spojrzał wstecz, ujrzał barana - rodzaj informacji, uczynionej przez Boga Wszechmogącego, który rogami - rodzaj informacji, uwikłał się w krzakach - rodzaj informacji w formie energetycznej we wszechinformacji. "Poszedł tedy Abraham, a wziąwszy barana, złożył go na całopalenie zamiast syna swego" Czyli poszedł wtedy Abraham gdy w zastępstwie człowieka składano na całopalenie zwierzęta, a wziąwszy barana - rodzaj informacji złożył go na całopalenie zamiast syna swego, jedynaka swego Izaaka, potomka danego od Boga Wszechmogącego. By krwią ofiary - nośnik informacji o śmierci w zastępstwie człowieka. Zakryć w obrazie holograficznym człowieka i w całym uniwersum holograficznym, zjedzony owoc banana bez nasienia, nie dla was, dla zwierząt ( Źródło falowych zakłóceń w oddziaływaniach informacyjnych, wszelkich rodzajów informacji w formie energetycznej we wszechinformacji ze wszechinformacją - informacja dla całości i o całości " I nazwał Abraham to miejsce: Pan zaopatruje" Czyli i nazwał Abraham górę Moria w Jeruzalemie: Bóg Wszechmogący zaopatruje w zwierzęta na całopalenie w zastępstwie człowieka. " Dlatego mówi się po dziś dzień: Na górze Pana jest zaopatrzenie" Czyli dlatego mówi się po dziś dzień, na górze Moria w Jeruzalemie, wybranej przez Boga Wszechmogącego do składania ofiar całopalenia w zastępstwie człowieka, na której Salomon zbudował świątynny system ofiarniczy (2 Zniesiony przez ofiarę Jezusa Zbawiciela za każdego z nas. By w obrazie holograficznym każdego z nas i w całym uniwersum holograficznym, był obraz Jezusa Zbawiciela. Najdoskonalszy wzór człowieka w nie negowaniu i w nie manipulowaniu rzeczywistych faktów i rzeczywistych słów Pisma Świętego Boga nie ponieś śmiertelnych konsekwencji, które Jezus Zbawiciel pokazał na krzyżu. " Potem zawołał anioł Pański powtórnie z nieba na Abrahama mówiąc:" Czyli potem po złożeniu ofiary całopalenia z barana zamiast z Izaaka zawołał posłaniec Boga Wszechmogącego powtórnie z miejsca poza czasoprzestrzenią na Abrahama mową słów: ( Rdz 22,12-15) zebulonow7 napisał(a):Księga Rodzaju 22,16-19"Przysiągłem na siebie samego, mówi Pan: Ponieważ to uczyniłeś i nie wzbroniłeś się ofiarować mi jedynego syna swego," Czyli złożyłem przyrzeczenie samemu sobie, mówi Bóg Wszechmogący: Ponieważ chciał Abraham wykonać wolę Boga Wszechmogącego i nie wzbronił się ofiarować na całopalenie jedynego syna swego Izaaka "będę ci błogosławił obficie i rozmnożę tak licznie potomstwo twoje jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza," Czyli będzie Bóg Wszechmogący w Abrahamie wypełniał swoją wolę w obfitości i rozmnoży tak licznie potomstwo Abrahama jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza, których zliczyć nie będzie można "a potomkowie twoi zdobędą grody nieprzyjaciół swoich," Czyli a potomkowie Abrahama zdobędą miejsca zamieszkania przeklętych - nieświadomych potomków Kanaana wrogów potomków Abrahama "i w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi za to, że usłuchałeś głosu mego" Czyli Abraham chciał wypełnić wolę Boga Wszechmogącego i nie wzbronił się złożyć na całopalenie jedynego syna swego Izaaka "Potem powrócił Abraham do sług swoich i wstawszy poszli razem do Beer - Szeby" Czyli potem po złożeniu ofiary całopalnej z barana w zastępstwie jedynego syna swego Izaaka. Powrócił Abraham do sług swoich, którzy nie wiedzieli, co uczynił Abraham i wstawszy z miejsca, z którego Abraham zobaczył górę Moria poszli razem do Beer - Szeby tj. Studni Przymierza. "I mieszkał Abraham nadal w Beer - Szebie" Czyli i gdy powrócił z góry Moria, mieszkał Abraham nadal w Beer - Szebie ( zebulonow7Wpisów: 121Dołączył: Rodzaju 22,16-19"Przysiągłem na siebie samego, mówi Pan: Ponieważ to uczyniłeś i nie wzbroniłeś się ofiarować mi jedynego syna swego," Czyli złożyłem przyrzeczenie samemu sobie, mówi Bóg Wszechmogący: Ponieważ chciał Abraham wykonać wolę Boga Wszechmogącego i nie wzbronił się ofiarować na całopalenie jedynego syna swego Izaaka "będę ci błogosławił obficie i rozmnożę tak licznie potomstwo twoje jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza," Czyli będzie Bóg Wszechmogący w Abrahamie wypełniał swoją wolę w obfitości i rozmnoży tak licznie potomstwo Abrahama jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza, których zliczyć nie będzie można "a potomkowie twoi zdobędą grody nieprzyjaciół swoich," Czyli a potomkowie Abrahama zdobędą miejsca zamieszkania przeklętych - nieświadomych potomków Kanaana wrogów potomków Abrahama "i w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi za to, że usłuchałeś głosu mego" Czyli Abraham chciał wypełnić wolę Boga Wszechmogącego i nie wzbronił się złożyć na całopalenie jedynego syna swego Izaaka "Potem powrócił Abraham do sług swoich i wstawszy poszli razem do Beer - Szeby" Czyli potem po złożeniu ofiary całopalnej z barana w zastępstwie jedynego syna swego Izaaka. Powrócił Abraham do sług swoich, którzy nie wiedzieli, co uczynił Abraham i wstawszy z miejsca, z którego Abraham zobaczył górę Moria poszli razem do Beer - Szeby tj. Studni Przymierza. "I mieszkał Abraham nadal w Beer - Szebie" Czyli i gdy powrócił z góry Moria, mieszkał Abraham nadal w Beer - Szebie ( zebulonow7 napisał(a):Księga Rodzaju 22,20-24"Po tych wydarzeniach doniesiono Abrahamowi: Oto Milka urodziła Nachorowi, bratu twojemu:" Czyli po złożeniu ofiary z barana w zastępstwie jedynego syna swego Izaaka, na górze Moria i powrocie do Beer - Szeby, doniesiono Abrahamowi z Haranu ( Oto Milka córka Harana ( Abrahama urodziła Nachorowi, bratu Abrahama: Usa, Nachora pierworodnego, i Buza, brata pierworodnego, i Kemuela, ojca Arama, który zrodzi plemiona według swojego imienia. I Keseda i Chaso, i Pildasza, i Jidlafa i Betuela ojca Rebeki "A Betuel zrodził Rebekę. Tych ośmiu urodziła Milka Nachorowi, bratu Abrahama" Czyli a Betuel, syn Nachora, brat Abrahama zrodził Rebekę. Tych ośmiu synów, potomków danych od Boga Wszechmogącego, urodziła Milka córka Harana, Nachorowi, bratu Abrahama "A nałożnica jego, imieniem Reuma, także urodziła Tebacha, Gachama, Tachasza i Maachę" Czyli a nałożnica Nachora, imieniem Reuma także urodziła Nachorowi synów, czterech potomków danych od Boga Wszechmogącego. Budowniczych szeregu miast-państw w zachodniej części Azji Mniejszej ( zebulonow7Wpisów: 121Dołączył: Rodzaju 22,20-24"Po tych wydarzeniach doniesiono Abrahamowi: Oto Milka urodziła Nachorowi, bratu twojemu:" Czyli po złożeniu ofiary z barana w zastępstwie jedynego syna swego Izaaka, na górze Moria i powrocie do Beer - Szeby, doniesiono Abrahamowi z Haranu ( Oto Milka córka Harana ( Abrahama urodziła Nachorowi, bratu Abrahama: Usa, Nachora pierworodnego, i Buza, brata pierworodnego, i Kemuela, ojca Arama, który zrodzi plemiona według swojego imienia. I Keseda i Chaso, i Pildasza, i Jidlafa i Betuela ojca Rebeki "A Betuel zrodził Rebekę. Tych ośmiu urodziła Milka Nachorowi, bratu Abrahama" Czyli a Betuel, syn Nachora, brat Abrahama zrodził Rebekę. Tych ośmiu synów, potomków danych od Boga Wszechmogącego, urodziła Milka córka Harana, Nachorowi, bratu Abrahama "A nałożnica jego, imieniem Reuma, także urodziła Tebacha, Gachama, Tachasza i Maachę" Czyli a nałożnica Nachora, imieniem Reuma także urodziła Nachorowi synów, czterech potomków danych od Boga Wszechmogącego. Budowniczych szeregu miast-państw w zachodniej części Azji Mniejszej ( zebulonow7 napisał(a):Księga Rodzaju 23,1-2"A Sara żyła sto dwadzieścia siedem lat; tyle było lat życia Sary" Czyli a Sara o umownie zwanym imieniu, to ukształtowany funkcjonalnie zewnętrznie i wewnętrznie rodzaj informacji w formie energetycznej we wszechinformacji - informacja dla całości rodzajów informacji i o całości
  1. Ուжунα ቲвፗֆуцኧц
  2. Нեцант аηаջጧռուб
    1. ቀσуфኸн хищυп гխσոвጉфеռ
    2. Θμαյυ գαթит
Biblia TysiącleciaKsięga Rodzaju 10:1. 10:1. Oto potomstwo synów Noego: Sema, Chama i Jafeta. Po potopie urodzili się im następujący synowie: 10:2.
Księga Rodzaju z gr. genesis początek, rodowód – stanowi pierwszą księgę Biblii. Treści pierwszych rozdziałów prologu są przesycone symbolami. Trzeba pamiętać o czasach w jakich powstawała Księga Rodzaju i o funkcji jaką miała spełniać wśród starożytnych wiernych. Opis jest taki aby zrozumiał go prosty wieśniak ale i intelektualista. Bóg przez sześć dni tworzył, a siódmego odpoczywał, co z pewnością może stanowić wzór w sferze pracy. W Księdze Rodzaju poza partiami poetyckimi znajdujemy sagę, legendę i etiologię. Pojawiają się częste motywy: płodność czy bezpłodność, pierworodztwo, gościnność, błogosławieństwo czy przekleństwo, wizje, sny, przymierza, genologie rodów i ludów. Stałym nadprzyrodzonym motywem jest także obecność Boga wśród ludzi, jego ingerencja w sprawy człowieka, liczne objawienia itp. Streszczenie i opracowanie wybranych fragmentów Księgi RodzajuStworzenie świata i człowiekaPierwotny stan szczęściaUpadek pierwszych ludziKain i Abel – streszczenieZepsucie moralne ludzkościBoże postanowienie zagładyPotop – zapowiedz, przebiegZniszczenie Sodomy i GomoryWieża Babel Streszczenie i opracowanie wybranych fragmentów Księgi Rodzaju Stworzenie świata i człowieka Świat stworzony przez Boga (Rozdz. 1 1-31): Bóg stworzył niebo i zimie. Ziemia była pustkowiem, a nad wodami uniosła się ciemność. Bóg stworzył światłość i oddzielił ją od ciemności. Światłość była dniem … ZOBACZ Pierwotny stan szczęścia Gdy Pan Bóg ulepił człowieka, umieścił go w ogrodzie Eden na wschodzie, aby tam uprawiał go i doglądał. W ogrodzie rosło wiele wspaniałych drzew między innymi drzewo życia i drzewo poznania złego … ZOBACZ Upadek pierwszych ludzi Pierwsi ludzie żyli w raju (Eden). Bóg zabronił im jeść owoce z drzewa, które rosło w środku ogrodu. Wąż, który był najbardziej przebiegły ze wszystkich zwierząt lądowych, skusił niewiastę, aby zerwała owoc … ZOBACZ Kain i Abel – streszczenie Ewa urodziła swemu mężowi syna, któremu dano na imię Kain. Po nim na świat przyszedł ich następny syn – Abel. Młodszy syn został pasterzem, a starszy uprawiał rolę. Kain składał w ofierze Bogu płody rolne, a Abel … ZOBACZ Zepsucie moralne ludzkości Kiedy ludzie zaczęli się mnożyć na ziemi, rodziły im się córki. A że były niezwykle piękne, potomkowie Adama brali je sobie za żony wszystkie jakie im się tylko podobały. Wtedy to stwórca zrozumiał, że człowiek jest istotą cielesną i skrócił mu życie do 120 lat. Boże postanowienie zagłady Pan Bóg zobaczywszy, jak wielka jest niegodziwość i złe usposobienie ludzi, postanowił zgładzić to, co stworzył. Spośród wszystkich Bóg darzył życzliwością tylko Noego. Potop – zapowiedz, przebieg Opowieścią obecną we wierzeniach różnych ludów jest mit o potopie, znany również z jednego z najstarszych epickich tekstów w dziejach ludzkości, starobabbilońskiego Poemat o Gilgameszu (ok. 2000 r. … ZOBACZ Zniszczenie Sodomy i Gomory Lot za pośrednictwem aniołów otrzymał od Boga polecenie opuszczenia miasta, które zamierzał zniszczyć. Nikt z opuszczających miasto nie miał oglądać się za siebie. Uczyniła to jednak żona Lota, która natychmiast … ZOBACZ Wieża Babel Potomkowie Noego zamieszkiwali na równinie Szinear. Postanowili zbudować miasto i wieżę, której wierzchołek sięgałby nieba – miał to być znak dla ludzi, aby nie rozproszyli się po całej ziemi. Pewnego razu Bóg zstąpił … ZOBACZ
księga rodzaju kto napisał
Natępnie Bóg tworzy zwierzęta dla pomocy i niewiatę z żebra Adamowego. Księga Wyjścia. Zawiera opis dziejów Izraela od niewoli Egipskiej aż do ustanowienia Przymierza. Księga Kapłańska. Zawiera przepisy o kulcie świątynnym. Księga Liczb. Zawiera dalszy ciąg przepisów i opowiada o dalszej drodze Izraela. Ksiega Powtórzonego Prawa.
Streszczenie W Księdze Rodzaju znajduje się opis stworzenia świata oraz dwa opisy stworzenia człowieka. Stworzenie świata trwało siedem dni. Pierwszego dnia Bóg stworzył ziemie, oddzielił światłość od ciemności i w ten sposób stworzył dzień i noc. W drugi dzień oddzielił wody pod sklepieniem od wód nad sklepieniem, a sklepienie nazwał niebem. W trzeci dzień stworzone zostały lądy, morza i rośliny. W czwartym dniu Bóg stworzył gwiazdy, słońce i księżyc. W dzień piąty stworzone zostały zwierzęta morskie oraz ptaki. W szóstym dniu Bóg stworzył zwierzęta lądowe oraz człowieka (mężczyznę i kobietę) na własne podobieństwo. W siódmy dzień Bóg odpoczywał, pobłogosławił ten dzień i uczynił go świętym. Inny opis stworzenia człowieka mówi o tym, że mężczyzna został stworzony z prochu, a kobieta z żebra mężczyzny. Pierwszymi ludźmi na ziemi byli Adam i Ewa. Ludzie nie cieszyli się długo pobytem w raju. Do ich wygnania przyczynił się wąż, który był wcieleniem szatana. Skusił on Ewę do skosztowania jabłka pod pretekstem poznania tajemnic Boga. Ewa zerwała owoc i dała również Adamowi. Wtedy dostrzegli, że są nadzy i zakryli się listkami figowymi, a następnie skryli się przed Bogiem słysząc jego kroki. Wtedy Bóg zorientował się, że ludzie zjedli zakazane owoce. Przeklina więc węża oraz wypędza ludzi z Edenu. Adam i Ewa mieli dwóch synów: Kaina i Abla. Gdy obaj składali ofiarę, Bóg wolał tę złożoną przez Abla. Zdenerwowało to Kaina i gdy byli sami na polu, zabił on brata. Bóg ukarał Kaina tym, że jego ziemia przestała dawać plony, a on tułał się po świecie. Został również naznaczony tak, by nikt go nie zabił. Bóg zdenerwował się zepsuciem moralnym ludzkości, więc postanowił ocalić przed śmiercią jedynie bojaźliwego i pobożnego Noego i jego rodzinę. Zlecił więc Noemu zbudowanie łodzi, na którą zabierze całą swoją rodzinę oraz po parze zwierząt z każdego gatunku. Potop miał trwać 40 dni i 40 nocy. Na znak tego, że wody opadły, gołębica przyniosła Noemu gałązkę oliwną. Był także czas, że ludzie posługiwali się jednym, wspólnym językiem. Chcieli oni jednak pokazać swoją wielkość i postanowili wybudować wieżę prowadzącą prosto do nieba. Był to bunt przeciwko Bogu spowodowany pychą. Bóg pomieszał więc ludzkie języki, by nie mogli się oni porozumiewać przy budowie. Wieża nie została ukończona. Szczególną rolę w Księdze rodzaju odgrywa także postać Abrahama, który zmienił swe imię z Abrama w taki sposób, by oznaczało ono ojca wszystkich narodów. Był to element przymierza z Bogiem, którego uwieńczeniem stało się obrzezanie. Bóg obiecał Abrahamowi, że obdarzy go potomstwem. Tak też się stało, bo Sara urodziła mu syna, Izaaka, jednakże musiał on przejść próbę. Miał bowiem złożyć Izaaka w ofierze. Gdy jednak Bóg przekonał się, że Abraham jest mu wierny i oddany, darował życie Izaakowi, a Abrahamowi obiecał liczne potomstwo. W Księdze Rodzaju opisana jest także walka Jakuba z Aniołem. W trakcie walki Jakub pragnął, aby jego przeciwnik go pobłogosławił, wtedy Anioł powiedział: „Odtąd nie będziesz się zwał Jakub, lecz Izrael, bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi, i zwyciężyłeś”. Jakub pragnął poznać także imię Anioła, lecz ten nie chciał go wyjawić. Ruszył więc Jakub dalej, utykając na nogę, gdyż przeciwnik wywichnął mu ją w stawie biodrowym. Interpretacja Księga Rodzaju jest pierwszą księgą znajdującą się w Starym Testamencie. W Księdze Rodzaju widoczna jest kosmogonia, czyli nauka o początkach świata w odniesieniu do konstrukcji wszechświata. Ukazany jest opis stworzenia czegoś z niczego – tak jest w przypadku stworzenia świata oraz pierwszego opisu stworzenia człowieka. Natomiast jeśli chodzi o drugi opis, to jest to przykład stwarzania człowieka z dostępnych materiałów: prochu i żebra. Ludzie jednak nie docenili daru życia w Edenie i dopuścili się grzechu pierworodnego, który naznaczył wszystkie kolejne pokolenia i wiązał się też z karą Boską – wygnaniem z raju. Grzech i kara ciążyły także na dzieciach pierwszych ludzi – na Kainie i Ablu. Kain bowiem zabił swego brata, przez co dopuścił się pierwszej bratobójczej zbrodni opisanej w Starym Testamencie. Wiązało się to także z karą – wygnaniem oraz naznaczeniem zbrodnią. Nie ma zatem zbrodni bez kary. Za grzechy ukarani zostają także ludzie, którzy dopuścili się rozpusty, gdyż Bóg sprowadził na nich potop. Ta sytuacja wiąże się także z nagrodą dla jedynego sprawiedliwego – Noego, który ocalał dzięki ingerencji Boskiej. Motyw kary pojawia się także w opowieści o wieży Babel, gdyż ludzie zostają ukarani za swą pychę i zuchwalstwo. Opis biblijnej wieży Babel stanowi także wyjaśnienie różnorodności języków, którymi posługują się ludzie. Księga Rodzaju opisuje także losy Abrahama, którego wiara była tak duża, ze gotów był poświęcić życie swego jedynego, długo wyczekiwanego syna, dla Boga. Jego wierność łączy się zatem z cierpieniem, które jednak zostaje nagrodzone ocaleniem Izaaka oraz obietnicą licznego potomstwa. Rozwiń więcej
Księga Hioba jest prawdopodobnie najdziwniejszą księgą w Biblii hebrajskiej i jest notorycznie trudna do daty. w istocie Hiob jest esejem o problemie zła. Księga zaczyna się od tego, że Bóg i Szatan omawiają Hioba, „doskonałego i prawego” człowieka, który „bał się Boga i unikał zła” (1, 1).
Księga Rodzaju inaczej zwana Genesis to pierwsza księga Biblii. Opisuje stworzenie świata, człowieka, wskazuje przyczyny grzechu pierworodnego, zbrodnię Kaina, potop, dzieje Abrahama i jego rodziny. Główne postaci tej księgi to: Adam i Ewa, Kain i Abel, Noe, Abraham i Sara, Lot, Izaak i Rebeka, Jakub i Ezaw, Rachela i Lea, Józef i jego bracia (dwunastu synów Jakuba; Izraela, od których wywodzi się dwanaście pokoleń Izraela). Wydarzenia z Księgi Rodzaju dzieją się na Środkowym (Bliskim) Wschodzie: w Mezopotamii (Iran, Irak), na obecnym terytorium Izraela, Jordanii Libanu i Egiptu, rozpoczynają się przed rokiem 2000 przed Chrystusem, a kończą się około roku 1650 przed Chrystusem. Pierwsza z dwóch części Księgi Rodzaju rozpoczyna się słowami „Na początku...” i rzeczywiście jest ona wstępem do całej historii człowieka na ziemi. Pierwsze rozdziały zawierające chrześcijański mit o powstaniu świata i człowieka. Po tym jak pierwsi rodzice sprzeciwili się Bogu i spożyli owoc z drzewa poznania dobra i zła, Stwórca zapowiada wężowi:Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie i niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu Bóg, zwracając się już do Adama i Ewy, mówi o ciężkim życiu, jakie odtąd będzie pędził człowiek na ziemi. Tu znajdujemy wytłumaczenie bólu, jaki musi znosić kobieta w czasie porodu, wstydu, który odczuwa nagi człowiek, trudu, z jakim człowiek musi zdobywać pożywienie. Obok pierwszego – sześciodniowego - opisu stworzenia świata, zamieszczony tu został również drugi opis stworzenia, bardziej archaiczny, bliższy tradycjom Bliskiego Wschodu. W tym przekazie Bóg najpierw lepi człowieka z prochu ziemi, a dopiero potem stwarza dla niego ogród w Edenie. Powoduje, że człowiek zapada w sen i z jego żebra czyni kobietę. Bóg w Księdze Rodzaju to przede wszystkim Stwórca, który stwarza ex nihil (z niczego) świat mocą swego słowa i zaangażowania, a więc świat i człowiek to boskie dzieła. Właśnie w tym miejscu doszukujemy się uzasadnienia dla poszanowania życia ludzkiego, życia jako daru, który nie należy do człowieka. Jednak mimo tego, że człowiek i ofiarowany mu świat są dziełami Boga, nad którymi ma on pełną władzę, to jednocześnie są to dzieła posiadające pełną autonomię. Człowiekowi zostaje ofiarowana wolna wola, a więc możliwość decydowania o sobie. strona: - 1 - - 2 - - 3 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij
  1. ከэλኀ уዙежε
    1. Κυ συμዥնխбቲжը
    2. ሕхраմиፈиጌա ιφуլю ацο псሆхիռуլот
  2. Глոլо ֆо
    1. Ըфа евсуδюզищ щ о
    2. Оξևጎа աջըкриኤէቂ з
    3. Υрէрፒγ ቴзиպаյеβыψ գоцейухե биրяζቻሤ
  3. ቩνθдо ዡ ц
Księga Rodzaju. Bez nazwy księgi. Numer rozdziału. Numer wersetu. Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił. Efez 2:8-9 "Uczyłem mój lud, że może mieć
Autor artykułu: Michael Jones Czy zanim pojawił się grzech, ziemia była rajem bez śmierci, rozkładu i cierpienia? Wielu twierdzi, że tego właśnie naucza Księga Rodzaju 1, ale czy to faktycznie jest to, co mówi tekst, czy też jest to błędne odczytanie Pisma Świętego okiem współczesnych? Hebrajskie słowo dobry Wielu czyta to zdanie w Rodz 1 i przyjmuje, iż odnosi się ono do idei, że stworzenie było doskonałe i nie było w nim rozkładu ani śmierci: I spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre. Ale to może być przeskok logiczny. Hebrajskie słowo oznaczające dobry działa podobnie jak angielskie [i polskie – słowo dobry. W zależności od kontekstu może oznaczać wiele rzeczy. Na przykład, gdybym powiedział, że Bóg jest dobry i że mój samochód jest dobry, byłbym oczywiście zrozumiany, że słowo dobry ma inne znaczenie w obu kontekstach. W pierwszym odnoszę się o Bogu jako o istocie doskonale moralnej, a w drugim mówię tylko, że mój samochód działa prawidłowo. Hebrajskie słowo funkcjonuje w ten sam sposób i niekoniecznie oznacza, że coś jest doskonałe, bez grzechu i śmierci. W niektórych miejscach Biblii oznacza po prostu: piękny (Rodz 26: 7),satysfakcjonujący wiek śmierci (Rodz 25: 8),miejsce w Kanaanie, które się podoba (Rodz 20:15),odpowiednie cielę (Rodz 18: 7) i tak dalej. Podobnie jak w przypadku angielskiego [czy polskiego] słowa dobry, słowo hebrajskie należy rozumieć w kontekście jego użycia. Zatem pytanie, które musimy sobie zadać, brzmi: w jaki sposób słowo dobry jest używane w Rodz 1? Dobry jako funkcja Nic nie wskazuje na to, że ma to oznaczać doskonałe, nieśmiertelne, błogie stworzenie. W rzeczywistości, biorąc pod uwagę ogólne twierdzenie Rodz 1, omówione w części 1, nie wydaje się to być celem autora, ponieważ jest on bardziej skupiony na tym, jak Bóg przypisał funkcje i nadał cel kosmosowi. Faktycznie, jeśli spojrzymy na Rodz 2, możemy zobaczyć, jak to słowo było rozumiane w pierwszych rozdziałach tej księgi, i że w rzeczywistości jest bardziej zgodne z funkcjonalnym zrozumieniem Rodz 1. Rodz 2:18 mówi: Niedobrze jest człowiekowi, gdy jest sam. Uczynię mu pomoc odpowiednią dla niego. Hebrajski termin oznacza, że mężczyzna nie funkcjonuje właściwie sam i nie będzie prawidłowo pracował w ogrodzie bez kobiety u jego boku. Jak mówi John Walton: „Ten werset nie ma nic wspólnego z moralną doskonałością czy jakością stworzenia – jest komentarzem dotyczącym funkcji. Kondycja człowieka nie jest funkcjonalnie pełna bez kobiety. W ten sposób w Rodz 1 powtarzający się zwrot było dobre wyrażał funkcjonalną gotowość kosmosu dla ludzi. Czytelników zapewniano, że wszystkie funkcje działają dobrze i zgodnie z Bożymi celami i wskazówkami „. (The Lost World of Genesis One, strona 50) Zatem biorąc pod uwagę to, co omówiliśmy w części 1 tej serii i bezpośredni kontekst Rodz 2, kiedy w Rodz 1 jest mowa o tym, że Boże dzieło jest dobre, Bóg zauważa, że teraz działa ono tak, jak powinno i nie jest już bez funkcji. Jak mówi Abraham Kuruvilla, „(…) dobry oznacza optymalne funkcjonowanie; zatem niedobry (pierwszy taki stan w Piśmie Świętym) wskazuje na funkcję mniej niż optymalną „. (Genesis: A Theological Commentary for Preachers, strona 60) Lub, jak mówi John Hill, „słowo dobry odnosi się do wartości, celu lub funkcji czegoś. Świadczy to o tym, że przedmiot, o którym mowa, spełnia swój zamierzony cel. Innymi słowy, światło [dnia 1] spełniło swoją funkcję”. (Foundations: A Commentary of Genesis 1-10, strona 75) Nic tu więc nie wskazuje, że stwierdzenie stworzenie jest bardzo dobre, oznacza, że nie brakowało cierpienia, rozkładu ani śmierci. Panowanie i poddanie Co więcej, faktycznie mamy silną wskazówkę, że przynajmniej śmierć i cierpienie już istniały i były częścią przykazań Boga. Joshua John Van Ea napisał rozprawę zatytułowaną Śmierć i ogród, w której szczegółowo przyjrzał się przykazaniom, które Bóg dał ludziom pod koniec Rodz 1. Kreacjoniści młodej ziemi mają tendencję do skupiania się na wersecie 29, gdzie Bóg mówi, że dał ludziom każdą roślinę wydającą nasiona i owoce na pożywienie. Jednak Van Ea zwraca nam uwagę na poprzedni werset – 28, w którym ludzie są wezwani do poddania sobie i panowania nad rybami morskimi, ptactwem niebios i wszystkimi żywymi zwierzętami na ziemi. Hebrajskie słowa oznaczające poddanie i panowanie mają silniejsze konotacje, niż nam się wydaje. „Po dokładnym przestudiowaniu tych wersetów okaże się, że pojęcia wegetarianizmu i pokoju między zwierzętami nie wynikają z samego tekstu. Zamiast tego, wezwanie ludzkości do poddania i panowania w Rodz 1:28-30 wskazuje na obecność jakiejś formy walki i najprawdopodobniej zezwala na wykorzystywanie zwierząt jako źródła pożywienia. Tak więc te teksty są zgodne z ogólnym poglądem widzianym w innych miejscach biblijnego przekazu – że jedzenie mięsa jest błogosławieństwem”. (Strona 194) Pierwsze słowo oznaczające poddanie pojawia się jeszcze 13 razy w Biblii. W 6 przypadkach odnosi się do podboju wrogich ziem podczas wojny, 5 razy do zniewolenia, raz jest używany jako zwrot określający napaść seksualną, i raz deptanie pod stopami. Drugie słowo określające panowanie jest również dość „surowe”. Van Ea zauważa, że w całej Biblii słowo to „nie jest używane w odniesieniu do kogoś, kto panuje nad swoim własnym ludem, chyba że panowanie to obejmuje jakiś rodzaj ucisku lub niesprawiedliwości”. (Strona 210) Konotacje tego słowa odnoszą się do panowania, w którym ci, którzy są rządzeni, znajdują się w nieprzyjemnej sytuacji. Innymi słowy, gra końcowa dla zwierząt nie jest przyjemna, co skutkuje zniewoleniem i śmiercią. Jak mówi Van Ea: „Skupiają się na zdobywaniu i sprawowaniu władzy nad innymi, na wezwaniu do podboju i panowania. W tych słowach [poddanie i panowanie] ludzie mają pozwolenie na wykorzystywanie zwierząt do swoich celów”. (Strona 200) Tak więc zwierzęta zostały oddane do pełnego użytku ludzkości i ma to sens w słownictwie wersetu 28. Sensowne jest mówienie o poddaniu i panowaniu nad określonymi zwierzętami używanymi do udomowienia, ale w jaki sposób rządzimy i dokonujemy podboju ryb morskich, ptactwa niebios i wszystkich innych zwierząt na lądzie? Wynika z tego, że w starożytnym otoczeniu możemy zabijać i wykorzystywać również dzikie zwierzęta, a jedynym sposobem, w jakim ludzie używali zwierząt nieudomowionych, było jako pożywienie. Wydaje się więc, że w tym fragmencie [Rodz 1:28] na użytek ludzkości oddane są wszystkie zwierzęta, a w następnym [Rodz 1:29], oprócz zwierząt dodane są też warzywa i owoce jako pożywienie. Jak mówi Peet Van Dyk, „[…] bezpośredni kontekst hebrajskich słów „kbš” (poddawać / tłumić) i „rdh” (panować / deptać) nie może być w żaden sposób złagodzony. Nawet Tucker (1997:7) przyznał, że termin poddanie jest czasownikiem potencjalnie gwałtownym, odnoszącym się do „deptania pod nogami” w absolutnym ujarzmieniu. To samo słowo jest użyte w Joel 4:13 dla określenia wytłaczania w winnicy (Koehler & Baumgartner 1958: 875).” (Challenges in Search for an Ecotheology, strona 190) [od tłumacza: najlepiej oddaje to przekład Biblii Ekumenicznej Zapuśćcie sierp, bo dojrzało ziarno! Przyjdźcie i depczcie, gdyż pełna jest tłocznia, przelewają się kadzie, bo wielka jest nieprawość narodów.] Jednak zanim przyjmiemy, że mamy do czynienia z okrucieństwiem wobec zwierząt, musimy pamiętać, że ten werset powinien być również rozumiany w świetle kontekstu całego Pięcioksięgu. Na przykład, w Księdze Wyjścia i Księdze Powtórzonego Prawa zalecenia o jedzeniu mięsa są również powtórzone, ale dzieje się to w kontekście traktowania zwierząt z szacunkiem, a nawet zapobieganiu ich wyginięcia. To, co prawdopodobnie dzieje się w Rodz 1, jest niczym więcej niż zgodą na spożywanie mięsa i wykorzystywanie zwierząt, ale biorąc pod uwagę prawa Pięcioksięgu, nie oznacza to, że tortury na zwierzętach lub okrucieństwo byłyby dozwolone. Zanim przejdę dalej, chciałbym poruszyć kwestię teologiczną, jaką niektórzy mogą mieć na temat przyszłego królestwa. Wielu może nie podobać się pomysł, że pozwolono nam wykorzystywać zwierzęta i jeść mięso, ale musimy pamiętać, że związek Boga z ludzkością był postępowy. Na przykład Jezus nauczał, że prawo rozwodu było dozwolone na mocy prawa mojżeszowego, ponieważ serca ludzi były twarde, więc było to tymczasowe rozwiązanie ze względu na grzeszny stan ludzkości i nie jest to to, co Bóg zamierzał dla przyszłego królestwa. Podobnie, jest całkowicie możliwe, że po zmartwychwstaniu nie będziemy już musieli jeść mięsa, a prawo do jedzenia mięsa zwierzęcego jest tymczasowym przydziałem w naszym obecnym stanie duchowym. Tak czy inaczej, hebrajska składnia Rodz 1 wyraźnie sugeruje, że ludzie mogli zniewalać i zabijać zwierzęta, nawet jeśli jest to tylko tymczasowe prawo, jednakże na potwierdzenie tego będziemy musieli poczekać. Ujarzmianie stworzenia Drugą implikacją tego wersetu jest to, że stworzenie wciąż potrzebuje ujarzmienia. Jeśli ziemia była pierwotnie rajem bez bólu i cierpienia, dlaczego Bóg miałby nakazywać ludziom dokonanie podobnego do wojny podboju Jego doskonałego królestwa? Takie wezwanie byłoby wymagane tylko wtedy, gdyby stworzenie wciąż było dzikie i nieokiełznane oraz potrzebowało odpowiedniego władania. Idea, którą Bóg daje ludziom w Rodz 1, jest taka, że stworzenie nie jest w stanie doskonałości i jesteśmy powołani przez Boga, aby pójść i je oswoić. Jak mówi Thomas Keizer: „Wykorzystanie [słowa poddanie] oznacza, że Ziemia musi zostać podporządkowana, czym logicznie sprawia wrażenie, że coś w stworzeniu wymaga takiego działania. Ale ten pogląd jest sprzeczny z niemal powszechnym założeniem, że Boże stworzenie było doskonałe w tym sensie, że nie można go było poprawić lub dokończyć; jednakże charakterystyka Bożego stworzenia nie jest czymś, co jest nie do poprawienia i skończone, ale raczej jako wciąż wymagające dalszego działania lub rozwoju”. (Genesis 1-11: Its Literary Coherence and Theological Message, strony 67-68) Tak więc, jak zauważa Terence E. Fretheim, wezwanie w wersecie 28 jest skierowane do ludzkości, aby współpracowała z Bogiem w przekształcaniu nieuporządkowanego kosmosu w uporządkowany stan. (God and the World in the Old Testament, strona 44) Mówiąc najprościej, Bóg nie stworzył idealnej planety dla swoich ulubieńców – ludzi, aby nigdy nie cierpieli i nie brudzili sobie rąk, ale dał ludzkości konkretne wyższe powołanie, by przyłączyła się do Boga w jego wysiłkach ujarzmienia i uporządkowania chaotycznego kosmosu. To pasuje do jednego z głównych tematów całej Biblii, zwłaszcza Nowego Testamentu, gdzie Jezus wzywa nas do wypełnienia wielkiego posłannictwa, a nie do siedzenia na uboczu i czekania, aż On rozwiąże wszystkie nasze problemy. Bożą wolą i przeznaczeniem dla ludzkości zawsze było współdziałanie z nami w pracy, którą należy wykonać. Nie było pierwotnym planem opiekowanie się nami w bezpiecznym ogrodzie, w którym nigdy nie musielibyśmy myśleć ani ciężko pracować. Obraz Boga To bardzo pasuje do pojęcia oznaczającego być obrazem Boga. Nakręciłem osobny film na ten temat, ale omówię go poktrótce ponownie. Wielu współczesnych ludzi przyjmuje, że bycie stworzonym na obraz Boga jest szczególnym statusem ontologicznym lub szczególnym stworzeniem, ale nie tak było w starożytnym świecie. Na przykład w Biblii nie ma ontologicznego rozróżnienia między ludźmi a zwierzętami. Mówi się, że zarówno ludzie, jak i zwierzęta posiadają ciało, nephesh, mają duszę i są stworzeni przy użyciu tych samych czasowników. Księga Koheleta 3 mówi, że człowiek nie jest czymś innym niż zwierzęta. Dlatego Biblia nigdy nie rozróżnia żadnej ontologicznej różnicy między człowiekiem a zwierzęciem. Po drugie, jak zauważyliśmy w poprzednim filmie z tej serii, słowo bara najprawdopodobniej odnosi się do wybierania lub przydzielania odpowiednich funkcji. Tak więc Bóg stwarzając człowieka na swój obraz wybrał go w określonym celu, a mianowicie, aby panował nad ziemią, zawarł z Nim przymierze i współpracował z Nim. Michael Heiser zauważa, że składnia hebrajska w Rodz 1:26-27 jest prawdopodobnie rozumiana jako zdominowana przez czasowniki. Innymi słowy, chodzi o to, że Bóg wzywa nas, abyśmy Go obrazowali. Heiser ujmuje to w ten sposób: „Jeśli myślimy o obrazowaniu jako o czasowniku lub funkcji, to takie tłumaczenie ma sens. Jesteśmy stworzeni, aby naśladować Boga, być Jego obrazami. Tym właśnie jesteśmy z definicji. Obraz nie jest naszą zdolnością, ale statusem. Jesteśmy przedstawicielami Boga na ziemi. Być człowiekiem to obrazować Boga”. (The Unseen Realm, strony 42-43) Ku naszemu zdziwieniu jest to w rzeczywistości radykalny pomysł, który atakował otaczające kultury tamtych czasów. John Walton zauważa, iż na Starożytnym Bliskim Wschodzie to król był postrzegany jako wywyższony ponad resztę ludzkości, aby funkcjonować jako obraz bogów. Jednak Księga Rodzaju 1 zaprzecza tej idei uprzedzeń i twierdzi, że wszyscy ludzie są obrazem Stwórcy, mężczyźni i kobiety, wszyscy są równymi przedstawicielami Boga. J. Richard Middleton mówi: „Kiedy wskazówki zawarte w tekście Księgi Rodzaju są brane razem z porównawczymi badaniami starożytnego Bliskiego Wschodu, prowadzą one do tego, co moglibyśmy nazwać funkcjonalną, a nawet misyjną – interpretacją obrazu Boga w Rodz 1:26-27 (w przeciwieństwie do interpretacji substancjalistycznych lub relacyjnych). W tym tekście imago Dei wyznacza królewski urząd lub powołanie istot ludzkich jako reprezentantów i przedstawicieli Boga na świecie, którym przyznano władzę uprawniającą do udziału w panowaniu Boga lub w zarządzaniu ziemskimi zasobami i stworzeniami”. (The Liberating Image, strona 27) Ta idea, że ludzie są obrazem Boga, odnosi się również do poglądu o inauguracji świątyni z Rodz 1. W typowej starożytnej konstrukcji bliskowschodniej świątyni, po ukończeniu budowy świątyń, wprowadzano wyryty wizerunek bóstwa. Podobnie, w Rodz 1, po zbudowaniu światyni i zanim Bóg w niej zamieszkuje, zostaje zainstalowany obraz Boga, z tym że tutaj jest nim cała ludzkość. To prawdopodobnie kolejna polemika z otaczającymi kulturami pogańskimi. Martwe i słabe pogańskie bóstwa potrzebują niemych i bezużytecznych bożków w swoich świątyniach, ale żywy Bóg, który stworzył cały kosmos jako swoją świątynię, nie potrzebuje takich bezużytecznych bożków, żywy Bóg ma żywy obraz w całej swojej świątyni. Mark Smith mówi: „… to słownictwo w Rodz 1:26-28 może reprezentować ukrytą polemikę skierowaną przeciwko tworzeniu obrazów. Najwyraźniej ludzkość służy jako żywy obraz Boga Izraela i prawdopodobnie domniema, że obrazy przedmiotów wykonanych przez człowieka stanowią nieżywe symbole martwych bogów. ” (The Origins of Biblical Monotheism, strona 171) JHWH jedyny Bóg W rzeczywistości uczeni debatują, czy w Rodz 1 mogą istnieć inne ukryte polemiki. Na przykład, słońce i księżyc nazywane są większymi i mniejszymi światłami. Wydaje się, że jest to dziwny dobór słów, dopóki nie zdamy sobie sprawy, że określenia słońce i księżyc w starożytnym świecie były równoznaczne z imionami bóstw, w które wierzono. Autor Rodz 1 odmawia nawet przyznania, że to bóstwa stoją za tymi ciałami niebieskimi i zauważa, że są one po prostu światłami rządzonymi przez jedynego Boga, którego powinno się uznać. Bogu jest również przypisywana moc, którą inne kultury przypisywały swoim bóstwom. Zamiast Marduka rozdzielającego wody, tu jest Pan. Zamiast Ptah przywołującego rzeczy do istnienia, tu jest Pan. Zamiast Baala budującego kosmiczną świątynię, tu jest Pan. Zamiast zapewniającą płodność Isztar, dowództwo i zaopatrzenie pochodzą od Pana. Rodz 1 mogła być bezpośrednim atakiem na pogańskie kultury tamtych czasów w celu głoszenia, że to Bóg Izraela uczynił to wszystko sam. Chodzi o to, że żadne bóstwo nie może się nawet równać z wielkością, jaką jest JHWH. Rzeczywiście, jest to główny temat, który próbuje nam przekazać autor Rodz 1. Ogłasza JHWH jako jedynego Boga, który może rządzić kosmosem i żadne inne bóstwo nie jest warte uznania. To Pan, który jest jedynym Bogiem, panuje i cała ludzkość jest powołana, aby Go obrazować. To On ustanowił swoją kosmiczną świątynię nad całym stworzeniem, a ludzkość została wezwana do Jego boku, aby wspólnie zaprowadzić w kosmosie porządek. Temat ten jest kontynuowany w następnym rozdziale, Księdze Rodzaju 2. Źródła: John Walton – Ancient Near Eastern Thought and The Old Testament, Second Edition John Walton – The Lost World of Genesis 1 Kenneth A. Matthew – The New American Commentary: Genesis 1:1 – Genesis 11:26? John Sailhamer – Genesis Unbound Abraham Kuruvilla – Genesis: A Theological Commentary for Preachers John H. Hill – Foundations: A Commentary of Genesis 1-10 Joshua John Van Ee – Death and the Garden Robert Alter – The Hebrew Bible: A Translation with Commentary Peet Van Dyk – Challenges in Search for an Ecotheology Thomas Keiser – Genesis 1-11: Its Literary Coherence and Theological Message Terence E. Fretheim – God and World in the Old Testament Michael Heiser – The Unseen Realm J. Richard Middleton – The Liberating Image Mark S. Smith – The Origins of Biblical Monotheism Artykuł ten został przetłumaczony z języka angielskiego ze skryptu do wideo dostępnego na YouTube pod linkiem: Michael Jones jest założycielem i dyrektorem organizacji non-profit „Inspiring Philosophy”(Inspirująca Filozofia) i zajmuje się głównie badaniami z zakresu filozofii, historii i nauki, aby odpowiedzieć na głębokie filozoficzne pytania dotyczące wszechświata i naszego indywidualnego postrzegania życia. Opublikował mnóstwo prac badawczych na swoim kanale YouTube „Inspiring Philosophy”, w których zbiera i analizuje dane oraz udostępnia je w formie zrozumiałej dla wszystkich zainteresowanych, aby każdy mógł wyciągnąć rozsądne wnioski z różnych filozoficznych dylematów. Niektóre z jego najbardziej godnych uwagi prac obejmują prezentowane przez niego badania nad mechaniką kwantową i jej wskazaniem na teistyczny światopogląd, serię filmów o Księdze Rodzaju 1-11, obronę zmartwychwstania Jezusa oraz filmy dotyczące problemu zła i piekła. Strona YouTube
Et fecit Deus bestias terr juxta species suas, et jumenta, et omne reptile terr in genere suo.Et vidit Deus quod esset bonum, 1:26. et ait : Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram : et prsit piscibus maris, et volatilibus cli, et bestiis, universque terr, omnique reptili, quod movetur in terra. 1:27.
Wielu duchownych, autorów, a nawet profesorów seminariów duchownych opiera się na "hipotezie dokumentacyjnej JEDP" przy wyjaśnianiu, jak została napisana Księga Rodzaju. Wedle tej koncepcji przez wiele stuleci opowieści w niej zawarte przekazywano z ust do ust, zwykle z upiększeniami lub opuszczeniami, i nie były one zapisane przez długi czas po zajściu opisywanych zdarzeń. Oczywiście, idea ta nie zachęca do zaufania w dosłowną dokładność ujęcia z Księgi Rodzaju. Dlatego popierają ją teologowie o nastawieniu liberalnym. W przeciwieństwie do niej teoria tabliczkowa sugeruje, że fragmenty Księgi Rodzaju zostały początkowo zapisane na glinianych tabliczkach przez ludzi, którzy osobiście doświadczyli opisywanych zdarzeń. Tabliczki te zostały później skompilowane przez Mojżesza. Ponieważ oryginalni autorzy byli naocznymi świadkami, ich ujęcia winny być dokładne z historycznego punktu widzenia. Artykuł poniższy krótko opisuje rozwój i implikacje obu tych teorii. Kto napisał Księgę Rodzaju? Założymy, że większość "porządnych konserwatywnych chrześcijan" prawdopodobnie zgadza się, iż Biblia przynajmniej w swoim oryginalnym rękopisie - została natchniona przez Boga i jest prawdą. Nad tym, jak zachodziło owo natchnienie, dyskutowało wielu uczonych i nie będziemy tego tutaj rozważali oprócz stwierdzenia, że podstawa naszej wiary, iż Biblia jest prawdziwym i natchnionym Słowem Bożym, leży w dziele Bożego Ducha Świętego, a nie w osobistej wiedzy ludzkich autorów. Biblia nie jest tylko jakimś starożytnym fragmentem ludzkiej literatury. Powiedziawszy to, pozostaje pytanie "Kim byli ludzcy autorzy? Skąd wiedzieli oni, co pisać? Jak zachowano szczegóły historyczne?" Ograniczymy się tu do przeanalizowania Księgi Rodzaju, którą się najczęściej krytykuje. Pierwsze pięć ksiąg Biblii (Księga Rodzaju, Księga Wyjścia, Księga Kapłańska, Księga Liczb i Księga Powtórzonego Prawa) zbiorowo nazywa się Księgami Zakonu, Torą lub Księgami Mojżesza. Ostatnie cztery mają wiele wersetów, które przypisują je bezpośrednio Mojżeszowi. Ale nie jest on nigdy nawet wspomniany w Księdze Rodzaju. Dlaczego tak jest? Spróbujemy pokazać w tym niewielkim tekście, że istnieje znaczne wewnętrzne świadectwo, iż Księga Rodzaju została faktycznie najpierw napisana we fragmentach, najprawdopodobniej na glinianych tabliczkach, przez wielu różnych ludzi, którzy byli naocznymi świadkami opisywanych zdarzeń. Ludzie ci podpisali swoje imiona u dołu swoich tabliczek, a Mojżesz później skompilował te tabliczki, połączył ich treść w to, co nazywa się "Księgą Rodzaju" Skąd się wziął religijny liberalizm? Dlaczego tak wielu teologów krytykuje prawdziwość Biblii? Czy mają oni jakąkolwiek naukową podstawę dla swych wątpliwości? Wątpliwości na dużą skalę zaczęły się od Hegla (1770-1831), niemieckiego filozofa, który nauczał, że religia, tak jak reszta cywilizacji, rozwijała się stopniowo. Uznał on, że pierwotni "jaskiniowcy" rozpoczęli politeistyczny kult rzeczy ich otaczających. Później stwierdził w ich umysłach wyewoluowały wyższe pojęcia, jak pojęcie Boga najwyższego. Ten odwrót od biblijnego autorytetu znalazł swoją podstawę, gdy w 1830 roku Charles Lyell opublikował Principles of Geology, książkę która pierwsza opisała tzw. kolumnę geologiczną. W kolumnie tej wiek warstwy skalnej był wyznaczany przez typy skamieniałości, jakie się w niej znajdują. Idea ta umożliwiła opublikowanie w 1859 roku znanej książki Charlesa Darwina O powstawaniu gatunków Teoria ewolucji organicznej opanowała wyobraźnię większości uczonych. Nie ma żadnej realnej podstawy, by nie wierzyć w to, co napisano w Biblii. Nigdzie tekst biblijny nie wspomina niczego, co implikuje ewolucję, ani nie udowodniono rozstrzygająco, by jakiś fragment biblijny był błędny. Jedynym powodem, dla którego wątpi się w jasny tekst Biblii, jest wysiłek pogodzenia jej ze świeckim obrazem świata, który odrzuca Boga. Ale większość ewolucjonistycznych uczonych sprzeciwia się równie mocno teistycznemu ewolucjonizmowi, jak i idei cudownego stworzenia. A większość teologów naprawdę nie rozumie zasad ewolucjonizmu - nie uświadamiają oni sobie, że Boga nie można wcisnąć do tej świeckiej teorii. Ta próba kompromisu w rzeczywistości nie przynosi efektu i jest niebezpieczną drogą. Hipoteza dokumentacyjna Teorie takie tworzone są pod wpływem ucznia Hegla, teologa Grafa (1815-1868), oraz jego ucznia, Juliusa Wellhausena (1844-1918). Z pomysłu zaproponowanego najpierw przez Jeana Astruca (1684-1766) rozwinęli oni "hipotezę dokumentacyjną JEDP" wyższej krytyki, według której wczesne części Starego Testamentu nie mogły być napisane w czasach, których dotyczą. Oparli się oni na przekonaniu, że umiejętność pisania nie rozwinęła się aż do ok. 1,000 roku przed Chr. Dlatego błędnie zakładali, że sagi, epika, poezja itd., których później użyto do skompilowania Biblii, były przekazywane ustnie przez całe tysiąclecia. W rezultacie tego założenia stwierdzono, że pierwsze księgi Biblii zostały napisane przez różnych nieznanych nauczycieli w okresie Podzielonego Królestwa, rozpoczynającego się ok. 800 roku przed Chr., i było kontynuowane aż do okresu po Wygnaniu Babilońskim. Księgi te miały być skompilowane lub zredagowane z licznych opowieści lub dokumentów, z których każdy można odróżnić używanym imieniem Boga. Dokument J używał imienia Jahwe, dokument E używał nazwy Elohim, podczas gdy literami D i P oznaczono dokumenty deuteronomiczny i kapłański. Koncepcja ta osłabiła u wielu ludzi zaufanie w autentyczność Biblii. Odkrycia archeologiczne Czy Hegel, Graf, Wellhausen i inni mieli jakieś podstawy dla swojej teorii JEDP? Nie, nigdy nie znaleziono nawet śladu po "dokumentach", o których mówili (Jahwistycznym, Elohistycznym, Deuteronomicznym i Kapłańskim) i nawet za ich czasów istniały odkrycia archeologiczne, zaprzeczające podstawowemu twierdzeniu ich teorii, że nieznane są wczesne pisma. Później uczeni i archeologowie odkryli jeszcze lepsze dowody prawdziwości tezy o historyczności Biblii. Odkryto całe biblioteki i wystarczająco wiele tłumaczeń, by potwierdzić biblijne wydarzenia opisane w historiach o patriarchach. Wiele z tych bibliotek pochodzi z okresu poprzedzającego wiele lat czasy Abrahama. Wykopaliska w Ebla, Mari i Nuzi dostarczyły mocnego potwierdzenia historii Starego Testamentu. Archiwa Mari zawierały faktyczne imiona używane w Biblii Peleg, Terach, Abram, Jakub, Laban i inne. Nie można ich wiązać bezpośrednio z osobami występującymi w Biblii, lecz wykazują one, że imion tych używano w tych wczesnych okresach. Archiwum Nuzi miało ok. 20 tys. tabliczek glinianych; wiele z nich to dokumenty prawne opisujące prawa i zwyczaje tej ziemi. Wyjaśnia to wiele zdarzeń biblijnych, które zwykle wydawały się dla nas dziwne, ale były to po prostu normalne zwyczaje owej epoki. Teoria tabliczkowa W trakcie swojej służbowej podróży po Mezopotamii, gdzie miały miejsce najwcześniejsze wydarzenia opisane w Biblii, komandor lotnictwa, Wiseman, zainteresował się archeologią tego obszaru, a szczególnie wieloma starożytnymi glinianymi tabliczkami, datowanymi na okres długo przed czasami Abrahama. Odkrył on, że zawierają one klucz do oryginalnych pism wczesnej Biblii, a zwłaszcza do Księgi Rodzaju. Książkę na ten temat opublikował on w 1936 roku. Później jego syn, profesor asyriologii, Wiseman, uaktualnił i zrewidował książkę swego ojca. [1] Odkrył on, że większość starych glinianych tabliczek miała "zwroty kolofonowe" na końcu; nazywały one autora lub właściciela tabliczki; zawierały słowa pozwalające zidentyfikować temat, a często też jakiś rodzaj datowania. Jeśli wiele tabliczek było powiązanych, to istniały także linie wiążące jedną tabliczkę z następną. Wiele z tych dawnych zapisów związanych było z historiami rodzinnymi i pochodzeniem, co widocznie było bardzo ważne dla starożytnych ludzi. Wiseman zwrócił uwagę na podobieństwo wielu z nich do fragmentów z księgi Rodzaju. Liczni uczeni zauważyli, że Księga Rodzaju jest podzielona na fragmenty oddzielone przez zwroty przetłumaczone jako "oto pokolenia...". Hebrajskim słowem używanym na "pokolenia" jest toledoth, co znaczy "historia, zwłaszcza historia rodzinna (...) historia ich pochodzenia". [2] Większość uczonych uznała, że te "zwroty toledothu" muszą być ważne, ale błędnie założyła, że są one wprowadzeniem do tekstu, który po nich następuje. (Liczne współczesne tłumaczenia nawet zniekształcają te zwroty.) [3] Doprowadziło to do poważnych pytań, ponieważ w licznych przypadkach nie wydają się one pasować. Na przykład Księga Rodzaju 37:2 rozpoczyna się od słów "A Jakub mieszkał w ziemi chananejskiej, w której ojciec jego był gościem. A te są dzieje jego". Ale od tego miejsca dalej tekst opisuje Józefa i jego braci, i prawie nic nie mówi o Jakubie, który był centralną postacią w poprzednim fragmencie. Jednak Wiseman widział, że kolofony na starożytnych tabliczkach zawsze znajdowały się na końcu, a nie na początku. Zastosował tę ideę do zwrotów toledothu w Księdze Rodzaju i odkrył, że w każdym przypadku od razu przynosi to sensowny wynik. Tekst, znajdujący się bezpośrednio przed zwrotem "Oto są pokolenia...", zawierał informację o zdarzeniach, o których wiedziała osoba wymieniona w tym zwrocie. Albo, mówiąc to jeszcze inaczej, Księga Rodzaju składa się ze zbioru tabliczek, z których każda została napisana przez faktycznego naocznego świadka zdarzeń w niej opisanych. Tabliczki te zostały w końcu skompilowane przez Mojżesza. Zebrano dotąd wystarczające potwierdzenie archeologiczne, by historycy uważali dziś Stary Testament, a przynajmniej tę jego część po jedenastym rozdziale Księgi Rodzaju, za historycznie poprawny. Wydaje się być czymś dziwnym, że profesorowie z seminariów duchownych często nadal uczą teorii starej "wątpliwej krytyki", chociaż zdyskredytowano już powszechnie podstawę, na której była ona oparta. Tabliczka nr Wiersz początkowy Wiersz końcowy Właściciel lub autor 1 Rdz 1:1 Rdz 2:4a sam Bóg (?) 2 Rdz 2:4b Rdz 5:1a Adam 3 Rdz 5:1b Rdz 6:9a Noe 4 Rdz 6:9b Rdz 10:1a Sem, Cham i Jafet 5 Rdz 10:1b Rdz 11:10a Sem 6 Rdz 11:10b Rdz 11:27a Terach 7 Rdz 11:27b Rdz 25:19a Izaak 8 Rdz 25:12 Rdz 25:18 od Ismaela do Izaaka 9 Rdz 25:19b Rdz 37:2a Jakub 10 Rdz 36:1 Rdz 36:43 od Ezawa do Jakuba 11 Rdz 37:2b Wj 1:6 12 synów Jakuba Aby zilustrować, jak to wszystko funkcjonuje, przyjrzyjmy się każdej z tabliczek i zobaczmy, czy teoria ta ma sens. Tabliczka nr 1 rozpoczyna się od pierwszego wersetu Księgi Rodzaju i kończy się zwrotem toledothu w Rodz. 2:4a: "Te są dzieje nieba i ziemi (...)" [4] Powinienem tu zaznaczyć, że następująca dalej analiza oparta jest o mocne moje przekonanie, że sześć dni stworzenia to dosłowne 24-godzinne dni, jak stwierdzają jasno słowa użyte w Biblii. Na pierwszej z tabliczek nie ma imienia autora w zamykającym wersecie. Kto mógłby posiadać osobistą znajomość tego, co zostało napisane? Tylko sam Stwórca. Bóg mógł to napisać Swoimi palcami (w taki sposób, jak według Księgi Wyjścia 31:18 napisał dwie tablice kamienne). Myślę, że jest równie możliwe, iż ustnie podyktował ją Adamowi. Jednocześnie mógł jej użyć do uczenia Adama pisania. Bez względu na to, jak dokładnie było, Bóg był osobiście autorem tej pierwszej tabliczki, faktycznego ujęcia stworzenia. Tabliczka nr 2 rozpoczyna się od następnej części, Rodz. 2:4b: "gdy były stworzone w dzień, w którym uczynił Pan Bóg niebo i ziemię..." [5] Zamykający toledoth znajduje się w Rodz. 5:1a: "To jest księga pokoleń Adama" Wielu ma mętlik w głowie w rezultacie tego, co im powiedziano o dwu różnych opisach stworzenia, jakie mają się znajdować w pierwszych dwu rozdziałach. Możemy jednak zobaczyć, że niesłusznie. Rozdział 1 jest jedynym "opisem stworzenia", ponieważ daje on szczegółowy zapis stwórczych działań Boga. Rozdział 2 nie próbuje powiedzieć "Zdarzyło się to, a potem tamto". Jest to tylko pochodzące od Adama ujęcie swojego pochodzenia, napisane z jego punktu widzenia. Wspomniany mętlik powstaje wskutek swoistych cech słów. Ujawniają się one w niektórych językach. Język angielski [i polski] ma określone czasy przeszły, teraźniejszy i przyszły dla czasowników, ale hebrajski (język Księgi Rodzaju) tej cechy nie ma. W hebrajskim względne relacje czasowe muszą być określone na podstawie kontekstu, a nie na podstawie samych użytych słów. W tabliczce nr 1 (Rodz. 1:1-2:4a) relacje czasowe są dokładnie określone stworzenie zwierząt lądowych i ludzi miało miejsce szóstego dnia i w wypowiedzianym porządku (najpierw zwierzęta, potem mężczyzna i kobieta). Tabliczka ta jest napisana z punktu widzenia Stwórcy (jest to Jego tabliczka) i daje dokładny zarys tego, co robił. Ale na tabliczce nr 2 (Rodz. 2:4b-5:1a) nie ma żadnych elementów dotyczących czasu. Została ona napisana z odmiennego punktu widzenia (myślę, że przez samego Adama) i opisuje zdarzenia tak, jak on je widział. Najpierw opisał krótko teren wokół siebie (w Rodz. 2:4b-2:15) oraz pouczenia i daną od Boga obietnicę otrzymania pomocy w postaci kobiety. Powiedział wtedy o olbrzymim zadaniu, jakie mu Bóg zlecił (nazwanie zwierząt) i o tym, jak tego dokonał. Wersety te pokazują, że Adam musiał był bardzo inteligentną osobą i znającym się na rzeczy taksonomistą, nie zaś pozbawionym wiedzy "jaskiniowcem", jak to sobie niektórzy wyobrażają. Hebrajskie słowa w Księdze Rodzaju 2:19 można tak przetłumaczyć: "Utworzył więc Pan Bóg z ziemi wszelkie dzikie zwierzęta..." (Nowy Przekład) (czas przeszły). Wydaje się, że Adam po prostu wstawił wersety 19 i 20 (o nazywaniu zwierząt) w tym miejscu dla swojej wygody, a nie po to, by wskazywać kolejne działanie. W ten sposób mógł on przejść do ważniejszej sprawy ustanawiania ludzkiego domu, rodziny i wzrostu liczebnego ludzi. W Rodz. 2:21-25 użył reminiscencji, chwytu literackiego, by opisać powstanie niewiasty (co nastąpiło wcześniej w dniu szóstym tygodnia stworzenia), i gładko przeszedł do opowieści o ich wspólnym działaniu. Niestety, ich pierwsze działanie, jakie opisał, dotyczyło pierwszego grzechu na świecie oraz jego strasznych konsekwencji. Jeśli to wyjaśnienie nie jest prawdziwe, to musimy uznać rozdział 2 za dalszy opis, niezgodny z rozdziałem 1. Mamy w ten sposób trudną do wyjaśnienia sytuację: w 2:18 Bóg obiecał Adamowi pomoc, wówczas w 2:19 stworzył zwierzęta i nakazał Adamowi nazwać je tak, jak gdyby jedno z tych zwierząt mogło być ową pomocą. A kiedy tak się nie stało, dopiero wówczas Bóg stworzył kobietę. Brzmi to tak, jak gdyby Bóg naprawdę nie wiedział, co robi co jest nie do przyjęcia! Zmienia to także kolejność stwarzania przez Boga w dniu szóstym gdyż najpierw miałby on stworzyć mężczyznę, potem zwierzęta ziemne, a dopiero potem kobietę. Gwałci to kolejność opisaną w 1 rozdziale Księgi Rodzaju, w którym kolejność wydarzeń w czasie jest wyraźnie określona. Ale teraz ktoś może zapytać: "Dlaczego tabliczka ta kończy się w środku wersetu i w tym samym środku zaczyna się następna tabliczka. Dlaczego każda tabliczka nie kończy się na końcu wersetu"? Jest to interesująca kwestia, dla której jak myślę istnieje też dobra odpowiedź. Oryginalny tekst został napisany po prostu literami paleohebrajskimi, bez żadnej interpunkcji, a więc tekst ten nie miał podziału na rozdziały i wersety te pojawiły się dopiero w tłumaczeniu znanym jako Biblia Genewska, w 16 wieku. Tłumacze Biblii Genewskiej nie rozumieli słowa "toledoth" i nie rozpoznali struktury tabliczkowej. Dopiero na początku 20-go wieku starożytne biblioteki w Nuzi dostarczyły klucza do tej zagadki. Niestety, w naszych Bibliach występuje ta pochodząca z późniejszych epok myląca struktura wersetów. Tabliczka nr 3 zaczyna się od Rodz. 5:1b: "W dzień, w którym stworzył Bóg człowieka, na podobieństwo Boże uczynił go" Kto to napisał? Patrzmy naprzód na następne wystąpienie zwrotu "... pokolenia xxx" Zwrot toledothu znajduje się w Rodz. 6:9a "Te są pokolenia Noego" Tak więc tabliczka ta, dająca genealogię od Adama do Noego oraz pierwsze przykazania Boga dla Noego, została napisana przez tego człowieka, który z logicznego punktu widzenia powinien ją napisać przez samego Noego. Przejdźmy teraz do tabliczki nr 4, która zaczyna się od Rodz. 6:9b "Noe był mężem sprawiedliwym i doskonałym wśród pokoleń swoich (...)" Zobaczymy później, że był to otwierający werset połączonych dzienników synów Noego Sema, Chama i Jafeta. Czy mieli lepszy sposób rozpoczęcia swojej części od wspomnienia ojca? Jest to ten fragment, który opisuje Wielki Potop oraz doświadczenia z rocznego pobytu na arce, wypełnionej dziwnym ładunkiem złożonym ze zwierząt. Liczne miejsca wydają się tu powtórzeniami. Rodz. 6:11, 6:12-13 i 6:17 mówią prawie to samo dlaczego? To samo jest z Rodz. 7:18, 7:19 i 7:20. Wielu ludzi zastanawiało się nad tym, ale kiedy zobaczymy, że były to naprawdę trzy oddzielne pamiętniki, połączone prawie tysiąc lat później przez Mojżesza, to nabiera to sensu. To łączne autorstwo występuje w zwrocie toledothu, znajdującym się w Rodz. 10:1a "Ci są potomkami synów Noego: Sema, Chama i Jafeta" Zauważmy na marginesie, że nie są oni tu wymienieni w chronologicznej kolejności. Rodz. 9:24 mówi, że Cham był najmłodszy, a Rodz. 10:21 mówi, że Jafet był najstarszy. A więc Sem musiał urodzić się po Jafecie, a przed Chamem. Następną opowieść podejmuje sam Sem. Tabliczka nr 5 rozpoczyna się od Rodz. 10:1b "a narodzili się im synowie po potopie" Sem żył około 500 lat po potopie i prześledził głowy wszystkich rodzin, jakie powstały w świecie po tym wydarzeniu. Ten fragment podaje tzw. "Tabelę Narodów" oraz rozproszenie się ludzi pod wieżą Babel. Kończący zwrot toledothu w Rodz. 11:10a brzmi tak: "Te są pokolenia Sema" Tabliczka nr 6 rozpoczyna się od Rodz. 11:10b "Semowi było sto lat, kiedy zrodził Arfaksada [Arpachszada], w dwa lata po potopie" Wymienia ona wielu potomków aż do Teracha i jego trzech synów, Abrama, Nachora i Harana. Końcowy zwrot toledothu znajduje się w Rodz. 11:27a "A Tarego [Teracha] pokolenia są te" Kto więc był autorem tej krótkiej tabliczki? Musiał to być Terach. Tabliczka nr 7 jest dużo dłuższa niż te, które przeanalizowaliśmy. Zaczyna się od Rodz. 11:27b: "Tare [Terach] zrodził Abrama, Nachora i Arana [Harana]" Głównym bohaterem tego fragmentu jest Abraham, co prowadzi wielu ludzi do zastanawiania się, dlaczego tabliczki tej nie nazwano tabliczką Abrahama, lecz Izaaka? Nowe rozumienie tabliczek pozwala dojrzeć prostą odpowiedź: Abraham nie napisał tej części zrobił to jego syn, Izaak. Imię Izaaka znajduje się w zwrocie toledothu w Rodz. 25:19a: "Te są pokolenia Izaaka, syna Abrahamowego" W Rodz. 25:12-18 znajdujemy odejście od typowego "wzorca tabliczkowego". Jest to faktycznie krótka "podtabliczka" wymieniająca synów Izmaela. (Nazwałem to Tabliczką nr 8 na wcześniej podanym wykresie.) Jak znalazła się ona w środku tabliczki Izaaka? Spójrzmy na Rodz. 25:8-9. Widzimy, że Abraham zmarł, a jego dwaj synowie, Izaak i Izmael, wspólnie pochowali go. W tym czasie Izaak musiał otrzymać informację na temat rodziny Izmaela (czy to kopiując jego dziennik, czy po prostu zadając pytania i zapisując, co Izmael mówił). Dodał on to na końcu swojego dziennika. Ten krótki fragment nie ma toledothu, ale tylko zwrot wprowadzający w Rodz. 25:12. Dziennik Jakuba jest podstawą dla Tabliczki nr 9, która zaczyna się w Rodz. 25:19b: "Abraham zrodził Izaaka. Ten mając lat czterdzieści lat, pojął za żonę Rebekę (...)" Widzimy, że Jakub w naturalny sposób rozpoczął od wspomnienia swego dziadka, a potem ojca i matki. Trzon dziennika Jakuba rysuje skomplikowaną opowieść o jego duchowym wzroście od oszusta aż do końcowego zmieniającego życie doświadczenia z Bogiem i zmiany imienia na Izrael "przyjaciel Boga". Fragment ten opisuje też narodziny jego dwunastu synów "synów Izraela". Tabliczka nr 10 jest krótką tabliczką jego brata Ezawa, wtopioną w opowieść Jakuba, w Rodz. 36. Prawdopodobnie nastąpiło to w bardzo podobny sposób do wspomnianego wyżej przypadku Izmaela. Spójrzmy na Rodz. 35:29. Izaak zmarł, a jego synowie, Ezaw i Jakub, pochowali go. Musiał to być czas, gdy Jakub dowiedział się o wszystkich swoich kuzynach. Mogę sobie wyobrazić ich rozmowę po pogrzebie. "Ej, bracie rzekł Jakub opowiedz mi o swoich dzieciach i o ich dzieciach. Co się z tobą działo?" Jakub musiał zaraz zapisać to, co Ezaw powiedział mu o swojej wielkiej rodzinie. Końcowy zwrot (czyli toledoth) Tabliczki nr 9 Jakuba znajduje się w Rodz. 37:1-2 "A Jakub mieszkał w ziemi chananejskiej, w której ojciec jego był gościem. A te są dzieje jego" Ostatnia tabliczka, Tabliczka nr 11, zaczyna się w Rodz. 37:2b "Józef, gdy miał szesnaście lat (...)" [6] Wielu zostało zmylonych wierszem Rodz. 37:2. Zaczyna się on "A Jakub mieszkał w ziemi chananejskiej, w której ojciec jego był gościem. A te są dzieje jego" i bezpośrednio potem zaczyna mówić o Józefie. Przez następnych dwanaście rozdziałów Jakub nie odgrywa większej roli. Ale to jest jeszcze jeden przypadek, kiedy teoria tabliczkowa wyjaśnia to, co długo stanowiło wielką zagadkę. Ten wiersz, Rodz. 37:2, powinien zostać podzielony, by stało się jasne, że pierwszą jego część napisał Jakub, a drugą Józef. Zawartość tabliczki Józefa jest bardzo ważna w historii ludu Biblii. Józef został zabrany do Egiptu jako niewolnik, w czasie następnych dwunastu lat wyrósł na drugiego pod względem władzy człowieka w Egipcie. Dalszy rozwój wydarzeń doprowadził do przeniesienia się także i jego rodziny do Egiptu, gdzie oni i ich potomkowie spędzili kilkaset lat. Ostatni fragment tabliczki opisuje śmierć jego ojca, Jakuba. Ale Księga Rodzaju kończy się nie mówiąc nic o śmierci Józefa i nie znajdujemy w niej żadnego rodzaju zwrotu toledothu. Dlaczego? To tylko przypuszczenie, ale myślę, że Wyjś. 1:6 "A gdy umarł on i wszyscy bracia jego, i całe owo pokolenie (...)" mogłoby stanowić takie zakończenie. Może być ono dodane przez Mojżesza, gdy odziedziczył wszystkie tabliczki i zaczął je łączyć ze sobą. Ostatnie rozdziały musiały być napisane głównie przez Józefa, ale z oczywistych względów nie mógł on donieść o swojej własnej śmierci. Te kilka dalszych wierszy mogło być napisanych przez któregoś z jego braci. Z jakiego materiału były zrobione tabliczki? Wszystkie oryginalne tabliczki zostały dawno temu i całkowicie utracone, nie wiemy więc nic, z czego były zrobione. Wszystko, co napisałem powyżej, pochodzi ze świadectwa tekstu, nie zaś z fizycznych szczątków. Ze starożytnej biblioteki w Nuzi wiemy, że powszechnie używano glinianych tabliczek, przynajmniej od czasów Abrahama. Przetrwały one ponad 4,000 lat i nadal można je czytać w dzisiejszych muzeach. Glina jest z pewnością najbardziej prawdopodobnym materiałem dla wczesnych tabliczek biblijnych. Jednak, gdy potomkowie Jakuba opuścili Egipt w połowie 15 stulecia przed Chr., Bóg wypisał Dziesięcioro Przykazań na górze Synaj na kamiennych tablicach. Kamień to również możliwy materiał dla tabliczek Księgi Rodzaju. Większość z zachowanych informacji na temat wczesnego Egiptu jest wykuta w kamieniu, z którego zbudowane są różne budowle (więc nie można tej informacji przenosić). Ale kamień jest cięższy i trudniejszy do obróbki. Później używano także papirusu i pergaminu (cienkiej skóry owczej), w Egipcie i gdzie indziej. Zwoje znalezione w jaskiniach nad Morzem Martwym w połowie 20 wieku były z tego materiału i przetrwały 2,000 lat. Ale nie wiem, czy istnieje jakiekolwiek świadectwo, że używano ich przed połową drugiego tysiąclecia przed Chr. Myślę, że przypuszczalnie Mojżesz połączył wszystkie te tabliczki w jeden długi zapis, zwój lub księgę, w trakcie 40-letniej tułaczki po pustyni opisanej w Księdze Wyjścia i Księdze Liczb. Myślę też, że prawdopodobnie użył pergaminu, gdyż papirus był rzadkością na Synaju, a Izraelici mieli wiele owiec, tak więc pergmin mogli łatwo otrzymać. Pierwszych pięć ksiąg Biblii Rodzaju, Wyjścia, Kapłańska, Liczb i Powtórzonego Prawa tradycyjnie nazywa się Księgami Mojżesza i cytowany on jest w czterech ostatnich jako autor. Nigdzie jednak nie jest powiedziane, że Mojżesz napisał Księgę Rodzaju, choć istnieje rozsądne przypuszczenie, że ułożył on tę księgę z wcześniej istniejących tekstów. Podsumowanie Księga Rodzaju jest ujęciem historycznym, nie alegorią. Jej dokładność jest zapewniona przez natchnienie płynące ze strony Ducha Świętego. Myślę, że jej szczegóły najlepiej wyjaśnia teoria tabliczkowa, gdyż dostarcza zadowalającego wyjaśnienia wszystkich szczegółów, nie gwałcąc przy tym żadnego znanego faktu. Zgodna jest ona z Pismem Świętym i dodaje mu autentyczności twierdząc, że Księga Rodzaju składa się z ujęć, pochodzących od naocznych świadków. Myślę, że teoria ta jest prawdziwa. Lepiej po prostu wierzyć w dokładne nauczanie Biblii, skoro to Bóg ją natchnął. Postępowanie przeciwne jest obrazą dla jej Autora, Stwórcy-Boga. Curt Sewell Przypisy [1] Wiseman, Ancient Records and the Structure of Genesis, Thomas Nelson, Inc., Nashville 1985. [2] Wiseman, dz. cyt., s. 62. Wiseman cytował te słowa za pionierskim badaczem języka hebrajskiego, Genesiusem. [3] Przyp. tłumacza: Z tego właśnie względu cytaty biblijne podaję za Biblią Wujka, a nie na przykład za Biblią Tysiąclecia. Ta ostatnia odbiega od oryginału, gdyż przekłada tak te zwroty, by pasowały do wcześniejszej koncepcji tłumacza (np. "oto są dzieje", "oto są potomkowie", "oto historia potomków" itp.). [4] Przyp. tłumacza: Z tego właśnie względu cytaty biblijne podaję za Biblią Wujka, a nie na przykład za Biblią Tysiąclecia. Ta ostatnia odbiega od oryginału, gdyż przekłada tak te zwroty, by pasowały do wcześniejszej koncepcji tłumacza (np. "oto są dzieje", "oto są potomkowie", "oto historia potomków" itp.). [5] "W dniu, kiedy Pan Bóg uczynił ziemię i niebo..." (NP). [6] Przyp. tłumacza: Inne tłumaczenia mówią, że Józef miał wówczas siedemnaście lat. Źródło: Pierwotna wersja tego artykułu ukazała się w magazynie archeologicznym Bible and Spade Winter 1994, vol. 7, No. 1. Czasopismo to jest publikowane przez Archaeology and Biblical Research, 31 East Frederick St., Suite 468, Walkersville, Md 21793-8234. Wersja stanowiąca podstawę dla niniejszego przekładu pochodzi z października 1998 roku i jest maszynopisem przysłanym przez Autora do redakcji Na Początku... Z języka angielskiego za zgodą Autora tłumaczył Mieczysław Pajewski. Miesięcznik Na początku..., Rok 6, nr 1(112), s. 2-14, 1999 r.
Księga Rodzaju, pierwsza księga Starego Testamentu, opisująca powstanie wszechświata i świata, stworzenie człowieka, jego grzech pierworodny pięcioksiąg 5 ksiąg Starego Testamentu: Księga Rodzaju (Genesis), Księga Wyjścia (Exodus), Księga Kapłańska (Leviticus), Księga Liczb (Numeri), Księga Powtórzonego Prawa (Deuteronomium)
Jako genezę określa się ogólnie pochodzenie lub początek czegoś. Etymologicznie wywodzi się z łacińskiego genĕsis, a to z kolei od greckiego γένεσις (genesis), co oznacza „pochodzenie”, „początek”. Skąd pochodzi nazwa Genesis? Jego znaczenie jest początkiem lub początkiem wszystkiego, dlatego staje się idealnym imieniem dla pierworodnego. Oprócz tego nadaje swoją nazwę księdze „Genesis”, która jest jedną z części Biblii. Jest to pierwsza księga Starego Testamentu. Co oznacza geneza imienia żeńskiego? Pochodzenie tego imienia imienia kobiety ma swoje korzenie w języku greckim. Jego znaczenie to „początek rzeczy, początek stworzenia, nowe narodzenie”. Był również szeroko używany w języku hebrajskim. Co oznacza Księga Rodzaju i kto ją napisał? Słowo geneza (po grecku γένεσις, „pochodzenie”, „źródło”, „stworzenie”) jest tłumaczeniem hebrajskiego tytułu z Septuaginty (grecka wersja Biblii). Autor książki chce pokazać, jak Izrael został wybrany spośród narodów świata i jak stał się ludem boga Jahwe. Jakie jest znaczenie mojego imienia Abigail? Znaczenie imienia Abigaíl: Abigaíl to imię dziewczynki o biblijnym hebrajskim pochodzeniu (abigayil), transliterowane po łacinie jako Abigail, prawdopodobnie złożone z hebrajskiego ab: ojciec i od gil: radość, więc można je przetłumaczyć jako radość ojca lub mój ojciec jest moją radością. Nazwa jest określeniem lub określeniem werbalnym (nazwy niewerbalne są badane przez ikonologię i ikonografię) nadawane osobie, zwierzęciu, rzeczy lub konceptowi materialnemu lub niematerialnemu, konkretnemu lub abstrakcyjnemu w celu odróżnienia go od innych. Co oznacza Księga Rodzaju? Jenesis: pochodzenia greckiego, oznacza „pochodzenie” lub „początek”. Jakie jest znaczenie mojego imienia Yamileth? Znaczenie Yamilet Nazwa pochodzenia arabskiego oznacza „piękny”, „uroczy”. Wariant: Jamileh, Jamila. Wariant męski: Yamilet. Jakie jest znaczenie Księgi Powtórzonego Prawa? Księga Powtórzonego Prawa (z greckiego τὸ Δευτερονόμιον / tò Deuteronomion, drugie prawo; hebrajski: דְּבָרִים, Devarim, „to są słowa”) to biblijna księga Starego Testamentu i hebrajskiego Tanach. … W chrześcijańskich Bibliach pojawia się przed Księgami Historycznymi, z których pierwszą jest Jozue. Ile ksiąg zawiera Księga Rodzaju? Tradycja utrzymuje, że Mojżesz napisał Pięcioksiąg („pięć ksiąg” zawierających Księgę Rodzaju). Wśród średniowiecznych uczonych tradycja ta pozostawała niekwestionowana aż do hipotezy Wellhausena. Jak dzieli się Księga Rodzaju? Księga Rodzaju podzielona jest na dwie główne części: Pierwsza część dotyczy prymitywnej historii ludzkości (rozdziały 1 do 11) Druga część dotyczy historii konkretnego ludu (Izraela), którego Bóg wybrał, aby był Jego ludem , od mężczyzny, Abrahama (Caps. Kto napisał Biblię? Biblia, jaką znamy, została skompilowana po raz pierwszy w historii w III wieku kiedy to siedemdziesięciu żydowskich mędrców zostało zaproszonych przez króla Ptolemeusza II do Aleksandrii, aby wnieść do słynnej biblioteki historię ludu Izraela ( co dzisiaj nazywamy Starym Testamentem). Jakie inne imię łączy się z Abigail? Słodkie imiona pasujące do Abigail Annę Abigail. Amelia Abigail. Klara Abigail. Annę Abigail. Adama Abigaila. Abigail Sophie. Wiktoria Abigail. Abigail Natalie. Jak przeliterować Abigail po arabsku? ابيغايل to po arabsku „abigail” - LEXIQUETOS.
Rudyard Kipling Księga dżungli tłum. Franciszek Mirandola Przedmowa 1. Zazwyczaj, gdy się pojawia książka tego rodzaju, specjaliści zasypują autora nader hojnie pytaniami, skąd czerpał materiał. Toteż na wstępie czynię zadość ich ciekawości i śpieszę z wyjaśnieniem oraz podziękowaniem dla mych łaskawych informatorów. 2
autorstwo tekstów biblijnych Była to wielka tajemnica, ponieważ jest tak mało źródeł na ten temat, że trudno jest z całą pewnością poznać każdego z autorów składających się na religijne teksty Biblii. Ze wszystkich autorstwa ważne jest, aby wiedzieć, że z Genesis, ponieważ bycie pierwsza księga Biblii bardzo ważne jest poznanie autorstwa tekstu, który rozpoczyna religię. Z tego powodu w tej lekcji od PROFESORA zamierzamy Cię odkryć kto napisał genezę. Genezato jest pierwsza z książek składających się na Pięcioksiąg, będąc zatem pierwszym z tekstów religijnych składających się na Biblia. Genesis jest częścią Stary Testament, będąc pierwszą z dwóch części składających się na Biblię i przedstawiającą fakty przed narodzeniem Jezusa. Genesis zaczyna się od rozmowy o by pochodzenie wszechświata, wyjaśniając, że na początku nic nie istniało i to Bóg przez cały tydzień stworzył wszystko, co istnieje na naszej planecie. Księga Rodzaju w tej pierwszej części codziennie komentuje to, co zostało stworzone, najwyraźniej jest to element napisany a posteriori, ponieważ niemożliwe jest, aby autor był obecny przy tworzeniu wszechświata. Następnie Genesis mówi o Adam i Ewa, pierwsi osadnicy świata i jak ich grzechy były przyczyną wypędzenia istot ludzkich z raju. Następnie tekst mówi o ich następcach, braciach Kainie i Ablu. Po skomentowaniu życia różnych postaci, Księga Rodzaju kontynuuje opowiadanie o dwóch działaniach Boga przeciwko ludziom, będącym uniwersalna powódź w której jedynym ocalałym był Noe i jego rodzina, a z drugiej strony Wieża Babel w którym Bóg ukarał ludzi za ich pychę. I wreszcie Księga Rodzaju mówi o osobie najbardziej wiernej Bogu, zwanej Abrahamem, oraz o życiu jego potomków. Obraz: Udostępnianie slajdów Aby kontynuować tę lekcję, musimy porozmawiać o różnych istniejących teoriach kto napisał genezę, ponieważ nie istnieje brak dowodów o prawdziwej tożsamości autora, a zatem teologowie i uczeni od lat stawiają hipotezy na potwierdzenie autorstwa tak ważnego dzieła, jakim jest Księga Rodzaju. W ostatnich latach pojawiło się wiele teorii, które wywarły największy wpływ i są najbardziej akceptowane przez społeczność, o których musimy rozmawiać. pierwsze źródło gdzie powinniśmy się udać, aby spróbować poznać autora? Sam Genesis, sprawdzić, czy w piśmie jest jakiś element, który pozwala nam poznać autorstwo. Pierwszą rzeczą, jaką możemy wydobyć z pracy jest to, że nie jest ona podpisana, czyli w żadnej części tekstu nie znajdziemy choćby wzmianki o autorze. To może oznaczać, że żaden ze znaków w tekście napisał Genesis, dzięki czemu mógł odrzucić ludzi z tekstów religijnych, takich jak Noe czy Abraham, z których z pewnością nie mamy wystarczających źródeł, by sądzić, że były prawdziwe, a nie tylko postacie stworzone dla niego tekst. Z drugiej strony wydaje się jasne, że autor nie był współczesny faktom, a przynajmniej nie wszystkie z nich, ponieważ u początków świata był tylko Bóg, a zatem żaden z nich Postacie pojawiające się w tekstach biblijnych mogą być obecne w tej części historii religii. Być może część Księgi Rodzaju została napisana przez współczesnych wydarzeń, które są opowiadane, ale niemożliwe, aby jeden autor mógł opowiedzieć o stworzeniu z jego osobistego doświadczenia. Nowe hipotezy na temat tego, kto napisał Księgę Rodzaju Przez cały XX wiek prowadzono liczne prace hipotetyczne mające na celu poszukiwanie prawdziwego autorstwa Księgi Rodzaju. Wszystkie te prace koncentrowały się na tym, że Genesis należy postrzegać jako: kompilacja różnych tekstów a nie tylko zbiór napisany przez tę samą osobę, więc możemy powiedzieć, że zgodnie z tą myślą nie ma jednego autora, ale że jest to zestaw wielu różnych autorów. Uważa się, że były to różne teksty pochodzenia żydowskiego pisane przez różne osoby, a ponadto na przestrzeni wieków przeszli wiele przeróbek, będąc tym, co nazywamy Genesis tekstem, który wyłonił się z kompilacji wszystkich tych rozdziałów. Z drugiej strony jest wersja tradycyjnal, tę, która była przekazywana przez wieki i której większość postaci broni najbardziej religijny, będąc tym, który mówi, że Księga Rodzaju podobnie jak reszta dzieł składających się na Pięcioksiąg Byli napisany przez Mojżesza. Jest to bronione na stanowisku, że komunikacja między Mojżeszem a Bogiem mogłaby prowadzić do wiedzy o pochodzeniu świata i innych opowieści na długo przed narodzinami Mojżesza. O tym wszystkim możemy porozmawiać trzy główne teorie O autorze Genesis: Anonimowy autor, którego nie znamy Autorem jest Mojżesz I wreszcie najbardziej broniony, czyli ten, który mówi o licznych autorach, których teksty zlały się z upływem czasu.
\n księga rodzaju kto napisał
2 Księga Rodzaju znana jest też jako 1 Mojżeszowa lub Genesis, co znaczy „pochodzenie, narodziny”. Tak brzmi jej tytuł w greckim przekładzie zwanym Septuagintą. W manuskryptach hebrajskich tytułem tej księgi jest jej pierwsze słowo: Bereʼszít — „na początku” (po grecku: en archeí ). Księga Rodzaju otwiera Pięcioksiąg
Biblia jest zbiorem tekstów religijnych, które są uważane za święte dla judaizmu, chrześcijaństwa i islamu. Pierwsza księga Biblii nazywa się Genesis. Opowiada historię powstania świata i rozwoju cywilizacji ludzkiej. Chociaż istnieje wiele dyskusji na temat tego, kto napisał Księgę Rodzaju, większość biblistów uważa, że ​​został napisany przez Mojżesza. Kim był Mojżesz? Mojżesz był prorokiem hebrajskim żyjącym w XIII wieku Najbardziej znany jest z wyprowadzania Izraelitów z niewoli egipskiej i pomagania im w założeniu własnego narodu w Ziemi Obiecanej. Za autora Tory, czyli pierwszych pięciu ksiąg Biblii, uważa się także Mojżesza. Ponadto Mojżeszowi przypisuje się także napisanie Dziesięciu Przykazań. Jest to zestaw wytycznych etycznych, których nadal przestrzega wielu ludzi. Dlaczego uczeni wierzą, że Mojżesz napisał Księgę Rodzaju? Chociaż nie ma ostatecznego dowodu na to, że Mojżesz napisał Księgę Rodzaju, istnieje kilka czynników, które wspierają tę teorię. Po pierwsze, Księga Wyjścia (napisana przez Mojżesza) wspomina, że ​​Bóg dał Mojżeszowi prawo, które zawiera historię stworzenia. Po drugie, Księga Powtórzonego Prawa (inna księga napisana przez Mojżesza) zawiera odniesienie do historii stworzenia. I wreszcie, styl pisania Księgi Rodzaju jest podobny do innych ksiąg biblijnych przypisywanych Mojżeszowi, a wiele tematów i idei w księdze Rodzaju jest podobnych do tych, które można znaleźć w innych księgach Tory. Tak więc, chociaż nie możemy z całą pewnością stwierdzić, kto napisał Księgę Rodzaju, najprawdopodobniej napisał ją Mojżesz. I niezależnie od tego, kto właściwie napisał książkę, pozostaje ona ważną częścią tradycji religijnej i nadal inspiruje ludzi wszystkich wyznań. Dziękuje za przeczytanie! Mam nadzieję, że ten artykuł był pomocny. Miłego dnia! Sprawdź niektóre z naszych innych postów! Kto stworzył Biblię? Pisarze biblijni i ich historieBracia Jezusa: co o nich wiemyKto jest Bogiem? Wersety biblijne o boskości
Transcript. Katecheza Temat: Kto napisał Pismo Święte? Słowo, które Bóg kieruje do ludzi, zostało zapisanew Piśmie Świętym, czyli Biblii.Słowo "Biblia" wywodzi się z języka greckiegoi oznacza "zwoje" lub "księgi". Różne wydania BIBLII. Kto jest autoremPisma Świętego?
Drugie kazanie z cyklu podsumowującego całe Pismo Święte. W każdą ostatnią niedzielę miesiąca Paweł Jurkowski, pastor kościoła w Wejherowie, podsumowuje jedną z 66 ksiąg Nowego i Starego Testamentu, dlatego cykl trwać będzie aż 5 lat. Drugie kazanie streszcza całą Księgę Rodzaju, czyli 2000 lat historii. Zachęcamy do słuchania cyklu online, do przychodzenia na kazania do zboru w Wejherowie, a przede wszystkim do samodzielnego czytania Pisma Świętego. Przed wysłuchaniem kazania poświęconego danej księdze, warto ją wcześniej przeczytać. Paweł zachęca również do zadawania pytań dotyczących lektury ksiąg, które pomogą mu przygotować kolejne podsumowania. Video Transkrypcja Przepisywanie pliku audio jest automatyczne, dlatego zawierać może błędy, literówki i służy raczej do odnajdywania danego fragmentu kazania, niż do czytania go w formie tekstowej. 00:00:00Otwórzmy Bracia siostry, pierwszą księgę Biblii, Pierwszy rozdział i pierwszy początku stworzył Bóg niebo i ziemię. Gdybyśmy mieli w rękach hebrajski zwój, to zobaczylibyśmy, że pierwsze słowo w tym hebrajsku N Zwoju brzmi Brexit, co oznacza na początku i tak też Żydzi nazywają tę jest księga Brexit, księga początków każda kolejna księga mojżeszowa, również przez Żydów, nazywana jest zgodnie z pierwszym słowem, które pojawia się na zwoju, czyli mamy drugą księgę Mojżesz ową i tam pierwsze hebrajskie słowo to szamot, czyli imiona, a więc dla Żydów druga księga mojżeszowa księga wyjścia księga mojżeszowa kapłańska rozpoczyna się słowem vitra, co oznacza wezwanie, a więc trzecia księga to dla Żyda księga wyzwania i tak dalej, gdy będziemy dalej rozważali, to będziemy do tego wracać. Księga rodzaju jest niezwykle ważną księgą w wątpimy, chyba to nie to, żeby jakaś inna była nieważną, ale ta księga jest niezwykła dlatego, że gdy czytamy ją z uwagą, możemy znaleźć w niej początek wszystkich ważnych prawd Bożego prawdziwie jest księga początków dersit. W tej księdze znajdziemy początek niemal każdej prawdy Bożego Objawienia, która później rozwinięta w pozostałych księga mówi o początku stworzenia. Skąd w ogóle wzięło się to Wszystko? Skąd się wziął ten wielki wszechświat? Ta księga mówi o początku rodzaju my się wzięliśmy? Ta księga mówi o początku ludzkiego problemu o grzechu, o cierpieniu, o początku śmierci mówi też o wybraniu narodu spośród narodów Ziemi i rozpoczęcie Bożego planu odkupienia ludzkości, ratowania skażonej grzechem ludzkości zawarte w tej księdze informacje są bardzo wybiórcze i niekompletne, co rodzi mnóstwo nie mają pewnych odpowiedzi w pierwszym przeczytaliśmy, czytamy, że Bóg stwarza. Nie było ziemia, ale jak spojrzycie na kolejny wiersz, to czytamy, że Ziemia była albo stała się pustkowiem i chaosem po hebrajsku to Tochu Wabochu piękne wrażenia, pustka i Chaos stworzył niebo ziemię w stanie bezładu i pustki, czy też jak domyślają się niektórzy pierwotna ziemia i niebo stały się bezładne i spustoszone wyniku jakiegoś wielkiego kataklizmu, jak na przykład bunt szatana i jego aniołów. Niektórzy mówią o Wielkiej przepaści dzielącej pierwszy i drugi wiersz ciszy Pokrywającej tajemnice pierwotnej według nich uległa zniszczeniu i spustoszeniu wyniku niebiańskiego konfliktu i jego konsekwencji. A więc widzicie, że niektórzy nie tylko czytają wiersze w Biblii, ale czytają również spacje między tymi wierszami tam widzą różne wielkie wiemy, jak długo Adam i Ewa żyli w raju, czy był to było to zaledwie kilka dni czy tygodni miesięcy po prostu nie wiemy, kim był mówiący ludzkim głosem wąż, który miał ręce i nogi najprawdopodobniej na początku jakieś kończyny, na których się był ten mówiący ludzkim głosem wąż, który kusił i zwiódł Ewę w księdze Brexit nie dowiemy się więcej na jego temat, tylko tyle mamy węża, który rozmawia z kobietą, zwodzi ją i później Bóg go Przeklina. To Wszystko, co z tej księgi, co się Bogu nie podobało w ofierze Kaina nie jest napisane coś się Bogu nie podoba i różni studenci Biblii wyciągają różne mówią, że to nie była krwawa ofiara, że w tym był problem. Inni mówią, że serce kaina nie było właściwej relacji z Bogiem, dlatego, bo mu się ta ofiara nie podobała i są jeszcze inne teorie na temat tego. Dlaczego?00:05:59Bogu nie podobała się ofiara Kain wziął żonę i kim byli? Kim byli ci ludzie, których Kain się obawiał, że go zabiją po tym, jak on zabił swojego brata?00:06:14Jest wiele tego typu niejasności i niedopowiedzeń, które prowadzą różnych ludzi do odmiennych domysłów i spekulacji. I stąd nic dziwnego, że mamy rozczłonkowania wśród czytelników Biblii Bóg nie podał nam wszystkich informacji i szczegółów, które chcielibyśmy znać, ale wybrał tylko to, co uznał. Za konieczne, by nam objawić to, co potrzebujemy wiedzieć i na czym mamy się skupiać jest zdrowe, kiedy nie wychodzimy poza to, co zostało napisane dla naszego zbawienia, kiedy nie dodajemy, kiedy nie rozpuszczamy nadmiernie naszej fantazji i nie wczytujemy w Biblię tego, czego tam nie wiele przedstawionych wydarzeń jest pozostawionych bez komentarza. Po prostu czytamy, że coś się stało, ale nie jest napisane, że to się Bogu podobało lub się nie podobało, czy że jest to słuszne czy nie było to słuszne, to my musimy czytać i słuchać i rozważać, i rozmyślać i modlić się i prosić Boga o objawienie prawd, które te wydarzenia są wyjątki od tej na przykład ustanowienie pierwszego małżeństwa w drugim rozdziale tej księgi od 21 wiersza czytamy, że ja chcę Bóg zesłał na człowieka głęboki sen i ten zasnął. Wtedy wziął część z jego miejsce po tej części wypełnił ciałem z tej części wziętej z człowieka ukształtował Jahwe Bóg kobietę i przyprowadził ją do człowieka, widząc ją, człowiek zawołał, ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego nazwana mężatką, ponieważ z męża została wzięta w języku hebrajskim. Jest taka piękna gra słów, Adam i Adama właśnie i tu mamy mamy komentarz. W tym miejscu mamy wyjaśnienie o co z tym, o co tu chodzi. Właśnie dlatego mąż opuści ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną i stanie się z nią jednym ciałem. A więc tej historii mamy jakieś wyjaśnienie, jakiś komentarz do tego, co tam się wydarzyło w ogrodzie?00:09:07Natomiast kolejny wiersz znowu opisuje pewien fakt, nie wyjaśniając mam powodu opisanego stanu rzeczy czytamy tutaj, że człowiek i jego żona byli oboje nadzy, a jednak nie odczuwali przed sobą nawzajem wstydu. Nie wiemy, czemu byli było tak gorąco jak w dżungli się coś nie ubrali? Nie mieli poczucia wstydu, nie widzieli swojej nagości, bo byli przewidziani Bożą chwałą. Czy ich nagość nie budziła pożądania i znowu możemy się domyślać różnych rzeczy, ale tak do końca to nie jesteśmy pewni poza tymi oczywiście którzy są takich nie brakuje dzisiaj, którzy są pewni, że to było to albo tamto chociaż Biblia tego nie mówi, ale oni ma się sprawa z szabatem, o którym ostatnio mówiliśmy drugim rozdziale. Czytamy, że po tym, jak niebo i ziemia zostały ukończone, nastał siódmy dzień. Bóg ukończył swoje dzieło i w siódmym dniu zaprzestał wszelkiej siódmy dzień, pobłogosławił go, poświęcił go, pobłogosławił, poświęcił, czyli oddzielił w nim bowiem sam Bóg odpoczął po tym, czego dokonał w swoim twórczym działaniu Bóg pobłogosławił ten siódmy dzień i poświęcił go. Oddzielił go od innych dni, ale tylko on sam w nim na tym kończy się cała nauka na temat szabatu zawarta w tej księdze mijają 1000 lat ciszy w tym temacie, po upływie, których szabat pojawia się w drugiej księdze Mojżesza przy okazji zbierania manny na pustyni w drodze Izraela do Kanaanu i dopiero wtedy szabat zostaje przymierza między Bogiem a Izraelem dopiero w księdze wyjścia Bóg nawiązuje do dzieła stworzenia i odpocznienia w dniu szabatu, czyniąc ten Dzień dniem Odpocznienia dla swojego wybranego ludu. Podobnie wiele innych wydarzeń zapisanych w księdze Brexit w księdze początków nabiera znaczenia w świetle dalszego w kolejnych świętych do dyspozycji jedynie księgę rodzaju księgę początków, moglibyśmy wyciągać z niej jakieś mniej lub bardziej słuszne wnioski, ale byłyby one bardzo ubogie i krótkowzroczne, natomiast w kontekście całej Biblii poselstwo księgi rodzaju praktycznego wymiaru dla ludzi, wszystkich czasów i wszystkich kultur to nie jest tylko jakaś starożytna historia, ale to jest księga, która jest bardziej aktualna niż jutrzejsza Gazeta dowiadujemy się z tej księgi, że jest tylko jeden Bóg. Niewielu bogów. Ten Bóg jest stworzycielem. Wszystkich rzeczy nie z czegoś, co wiecznie istniało, ale uczynił Wszystko, wypowiadając słowo i mocą jego słowa powstało Wszystko, co powstało, to się nie mieści w ludzkiej ludzie próbują znaleźć jakieś inne wytłumaczenie na istnienie wszystkiego. Wiecie, że te ludzkie wytłumaczenia są jak te powieści Detektywistyczne, szukają wskazówek, szukają jakiś informacji tutaj coś znajdują, tam coś znajdują i dochodzą do wniosku, że to musi być to to musi być to tak jak w tych powieściach detektywistycznych czytaliście kiedyś, ja nie czytałem za wiele, ale jakiś tam parę przeczytałem dawno temu to już po przeczytaniu kilku stron już wiemy kto zabił. Tam już na początku mamy 2 3 trupy, czasami jeden czasami po paru rozdziałach już już po prostu wiemy, kto to jest i tak czytamy do końca. Coraz więcej informacji tak to musi być to to musi być to i nagle w ostatnim rozdziale się okazuje, że to w ogóle nie on, tylko to ta babcia z trzeciego piętra w trampkach i prostu byliśmy przekonani, byliśmy tyle dowodu i tak jest nauką, a Einstein to powiedział, ja tego nie wymyśliłem. On powiedział, że taki nauka dąży już są prawie pewni. Już mówią, że to tak i nagle coś nowego się pojawia i Wszystko się mają nowe teorie, już nowe. No to to nie tak. Jednak to myśleliśmy, że tak, ale to nie teraz mówimy, że tak i znowu budują, budują aż następny się mądry pojawi mówi. Ale jeszcze tego nie zauważyliście, a zobaczcie, co z tym. No faktycznie sypie się i następne i tak od zarania wieków. A słowa, które zapisane są już jakieś 3,5 tysiąca lat temu i to Wszystko aktualne to Wszystko czytamy dzisiaj. I to Wszystko aktualne. Nic nie straciło na Aktualności. Pan Bóg nie musi jakiś erat dodawać do swojej księgi. Pan Bóg orientuje się, że ach o tym zapomniałem. Na to nie zwróciłem uwagi. Jeszcze muszę to powiedzieć. Nie Bóg powiedział raz i swoi przy tym i kiedy kolejne rzeczy dopowiada, to mówi to, co powiedziałem wcześniej jest prawdą. Tu się nic nie zmieniło. To tak jak powiedziałem, tak stoi więc ta księga mówi nam, że jest jeden Bóg stworzyciel wszystkich rzeczy, który postanowił uczynić człowieka na swój własny obraz, na swoje własne podobieństwo, jak żadną inną istotę postanawia uczynić sobie człowieka, z którym może mieć wyjątkową relację, z którym może mieć społeczność jak niemal równym uczyniłeś go niewiele mniejszym od Boga, a więc pierwszy niewiele mniejszy od Boga. Bóg powierzył mu władanie nad wszystkim, co stworzył i Bóg uczynił go do społeczności sobą, żeby człowiek mógł go poznawać i żeby mógł człowiekiem się komunikować i żeby człowiek mógł kochać i mu ufać, obdarzył człowieka możliwością podejmowania decyzji i w związku z tym obarczył go odpowiedzialnością za podejmowanie decyzji mówi, jeśli zrobisz takie będą tego konsekwencje, jeśli zrobisz będą takie konsekwencje i powiedział mu jeszcze nie rób tego, a rób to i będzie dobrze, tak jak jest wspaniale pierwsi ludzie otrzymują wielki dar wolności, wyboru posłuszeństwa Bogu, które ma być wyrazem ich miłości i zaufania Bogu. Jednak jak dobrze wiecie ludzie pod namową kusiciela dokonują tragicznego wyboru nieposłuszeństwa skutkuje dramatyczną przemianą ich zmiany w tym pierwotnym dobrym stworzonym świecie, który znowu staje się miejscem chaosu. Cierpienia potęgujące go się zła i temat jest przewodnim tematem tej księgi. To jest niezwykle ważne, byśmy to ciągle mieli na uwadze, gdy czytamy tę kroki działania bez Boga prowadzą do degeneracji człowieka dezintegracji społecznej, konfliktów, cierpienia i śmierci. To jest jedna strona poselstwa tej księgi, a druga strona jest taka, że obecność Boga w życiu ludzi przynosi życia, pojednanie między ludźmi i szczególną szczęśliwość, stan harmonii i pokoju ducha, które hebrajczycy wyrażali słowem szalom pełnia szczęścia i pokoju i harmonii 2 poselstwa są jakże widocznej, udokumentowane w tej księdze życie bez Boga życie wbrew Bogu życie w buncie wobec Boga to śmierć to dezintegracja, to zniszczenie życie z Bogiem to zbawienie to ratunek, to pokój, to samym początku historii zawartej w tej księdze widzimy dzieje pierwszej cywilizacji, która lekceważąc Boga stacza się na samo dno zepsucia i o tym szóstym rozdziale tej księgi od piątego wiersza Jahwe zaś widział, że Wielka jest niegodziwość człowieka na Ziemi. Zauważył, że każda myśl ludzkiego ustawicznie zła, dlatego żałował, ja stworzył na ziemi człowieka, bolał nad tym w swym sercu. Wyobrażacie sobie Stwórca wszystkich rzeczy, żałuję i bóle je w swoim jest niesamowite. Niektórzy myślą o Bogu jako o kimś, kto jest totalnie beznamiętny. Nie ma żadnych uczuć, jest totalnym stoikiem, który ma przecież Wszystko od początku do końca zaplanowane niczym się nie przejmuje, nic go nie rusza, ale tak nie jest. Biblia go nam takim nie przedstawia nam go jako Boga, który przeżywa decyzje ludzi, się, kiedy człowiek podejmuje dobre decyzje. Czytamy, że całe niebo się cieszy, kiedy jeden grzesznik się nawraca, ale czytamy też o Bogu, który boleje o Bogu, który jest pełen Tak jak w tej sytuacji ludzie lekceważą go i staczają się na takie dno Nieprawości, Boże serce Krwawi Bóg przeżywa, to boleję i z powierzchni ziemi człowieka, którego stworzyłem. Do tego doszło usunę płazy oraz ptaki. Bo żałuję, że powołałem to Wszystko do istnienia. Trudno jest tam w uwierzyć w ogóle, że Bóg może żałować czegoś, co sam nie wiedział, jakie będą konsekwencję, czyż nie przewidział tego to, że Bóg wie o tym, co będzie. Nie oznacza, że gdy to się na niego nie wpływa, że tego nie przeżyła. Widzimy tutaj tragiczny obraz ludzkości Negujące Boga, lekceważące, jego sprawiedliwe wymagania, obojętnej na Boga i nie szukającej Boga. Następne wiersze jednak mówią o człowieku z tej epoki, się dlatego, że znał Boga. To jest to, o czym mówiłem wcześniej. Te 2 te 2 strumienie, które wpłyną w tej którzy nie znają Boga, nie chcą znać Boga, nie liczą się z Bogiem i te jednostki, które znają Boga, które szukają Boga, które pragną Boga w ósmym i dziewiątym wierszu. Czytamy, że Noe znalazł łaskę w oczach Jahwe oto dzieje rodu Noego człowiekiem sprawiedliwym na tle swojego pokolenia był nieskazitelny, się z Bogiem o to Bogu chodzi Bóg szuka przyjaciół wśród ludzi. Noe był jego przyjacielem, przyjaźnił się z Bogiem i Noe obrazuje odkupienie człowieka ukrycie w arce. W czasie zagłady odkupienie człowieka w czasie sądu i śmierci wszystkiego obrazuje doświadczenie człowieka uratowanego od śmierci. Ukryty w arce zostaje ocalony z wód sądu i śmierci, aby wyjść do nowego świata i do nowego życia, Bóg zawiera przymierze z Noem. To też jest kolejny ciekawy element tej Bóg zawiera z człowiekiem przymierze, to znaczy umowę, która ma pewne warunki, chociaż w niektórych przypadkach Bóg nie stawia żadnych warunków mówię o tym, co on zrobi. Takie znałem. Bóg zawiera przymierze z Noem i całą ziemią w centrum, którego przymierza jest Ziemi od kolejnego potopu, który zgładził by żyć na Ziemi, Bóg błogosławi Noego, nakazując mu rozmnażać się i ponownie zapełniać spustoszona ziemię. Potomkowie Noego jak rozdziale zgodnie z Bożym poleceniem rozmnażają się w błyskawicznym tempie i rozprzestrzeniają się po ocalałej spod topu Ziemi, ale postanawiają zbudować sobie wieżę do nieba, aby po pierwsze utrwalić swoje imię, a po drugie, aby nie rozproszyć po całej Ziemi 11 rozdziale piątym wierszu czytamy, że ja aby przyjrzeć się miastu wieży, które budowali ludzie i oto jeden lud. Wszyscy posługują się tym samym językiem, a to dopiero początek ich dzieła. Teraz już nic nie będzie dla nich niemożliwe. Cokolwiek zamierzają, uczynią niesamowite, do czego ludzie są zdolni. Zjednoczeni ludzie mogą dokonać wielkich rzeczy mówi, nic dla nich nie będzie niemożliwe, a to dopiero co robią tam to początek. I co Bóg postanawia zrobić z tą zjednoczoną ludzkością? Mówi, Chodźmy tam pomieszaj my im właźcie, jak Bóg mówi tutaj o sobie w liczbie mnogiej, tak jak gdy pierwszych ludzi połączył ze sobą tak, jak gdy stworzył człowieka, uczymy na nasze podobieństwo. Uczyńmy człowieka na nasz obraz i nasze mówi, Chodźmy Stom pytam, po mieszajmy tak, aby jeden nie rozumiał mowy drugiego za chwilę wrócimy do tej kwestii Boga, który mówi o sobie w liczbie mnogiej i czytamy, że w ten sposób Jahwe rozproszył ich stamtąd po całej Ziemi i tak przestali budować to miasto spośród tych rozproszonych po Ziemi ludów Bóg dokonuje wyboru jednego człowieka, z którego postanawia uczynić szczególny naród przeznaczony do szczególnej wybiera, powołuje i zawiera przymierze z Abrahamem później czyni Abrahamem, to jest bardzo ważne. To hasło, które tu się pojawia, ponieważ litera Chew Chew języku hebrajskim to jest litera, która ma sobie konotacje kiedy Bóg z Abrama czyni, a brach Chamem Abrahamem, to jakby tchnie w niego swego ducha. Podobnie jest z sarą mamy sara, a potem jest hebrajskim sarach dodaje to do ich imienia jest element nowego duchowego całkiem nowego Bóg czyni z Abrama Abrahama, ojca wielu narodów, obiecując, że w jego potomstwie wszystkie narody Ziemi zostaną u błogosławione i wszystkie kolejne księgi starego przymierza kontynuują ten wątek powołania i błogosławieństwa Abrahama i notują pilnie dzieje że nowy testament rozpoczyna się rodowodem Jezusa Chrystusa, który jest nazwany synem Abrahama Ewangelia Mateusza. Pierwszy rozdział i pierwszy wiesz rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama i dalej czytamy, Abraham był ojcem Izaaka Izaak ojcem Jakuba a Jakub ojcem Judy oraz jego braci i macie całą sumie w księdze rodzaju możemy odnaleźć aż 11 takich genealog i takich rodowodów, które zawierają kolejne etapy realizacji Bożego planu odkupienia całej ludzkości i w tej księdze mamy 6 kluczowych postaci. Jeśli zapamiętacie tych 6 kluczowych postaci, to macie księgę nie wie jednej w jednej ręce. Oczywiście jest wiele innych pomniejszych postaci i dobrze się jest im przyglądać. PL, ponieważ one stanowią kontrast dla tych 6 kluczowych postaci, to jest Adam Noe, Abraham izaak, Jakub i Józef. Tak jest Adam i upadek człowieka w grzech duchową. Śmierć przez niego grzech wszedł na świat i na Wszystko przyszła śmierć. Noe, jak już powiedzieliśmy, obrazuje odkupienie. Abraham obrazuje zbawczą wiarę i usprawiedliwienie z wiary. O tym wiele nt ma do powiedzenia pięknym obrazem synostwa tego, co to znaczy być umiłowanym synem Boga. Jakub jest obrazem uświęcenia cudownego dzieła Bożego, w którym jesteśmy uwalnia od naszych usiłowań prowadzenia życia w mocy ciała. Jesteśmy złamani przez Boga aż z Jakuba, którego imię znaczy chytry co znaczy książę Boga? Zwyciężamy będąc pokonani i kulejąc przez resztę naszego życia na pamiątkę naszego zwycięstwa. Moc słabości, skarb w glinianych naczyniach to jest historia Jakuba dzieło człowieka, złamanie go i uczynienie go Bożym księciem. I w końcu Józef, który jest obrazem uwielbienia, człowiek kochany przez ojca, a źle traktowany przez swoich braci spędził długie lata w ciemnościach więzienia, choć cały czas doświadczał Bożej przychylności zachęty, ale jego życie wydawało się stacza się w dół. Jego życiu było wiele problemów, wiele bolesnych doświadczeń, wiele niesprawiedliwości, wiele niezrozumienia aż DU chwalebnego dnia Wielkiej przemiany. W jednym dniu Józef zostaje Wywyższony, by rządzić jako druga osoba w Królestwie. To jest bracia i siostry obraz naszej przyszłości. Teraz idziemy przez ciemną dolinę cieni, aż zostaniemy przeniesieni z ciemności tej ziemskiej egzystencji do samego tronu i obecności Boga, gdzie uwielbi NI zasiądziemy z Jezusem na jego tronie, aby z nim panować na wieki i to jest wielkim skrócie alegoryczne niezwykłej księgi początku Brexit jest jeszcze jedna konieczna do przyjęcia przez nas perspektywa interpretacji tej księgi oparta na słowach Pana Jezusa z Ewangelii Jana Piątego rozdziału, gdzie w 47, gdzie w 46 wierszu Jezus oznajmia, gdybyście wierzyli mojżeszowi, wierzyli byście i Gdyż Jezus mówi, on napisał do mnie ten Mojżesz o Jezusie jak boży, Święty Duch oświetlał nasze duchowe oczy, byśmy czytając księgi Mojżeszowe Oglądali chwałę Jezusa, która jest obecna niemal na każdej stronie tych tylko mamy oczy, żeby to wiedzieć już w pierwszym zdaniu Biblii Spotykamy Jezusa, gdy czytamy na początku stworzył Bóg niebo i ziemię. Czy widzicie tam Jezusa? Jana, jeden, jeden początku było Słowo i Bogiem było słowo. Jan zaczyna swoją ewangelię, tak jak Mojżesz zaczyna swoją księgę. Na początku na początku było słowo Mojżesz mówi na początku Bóg stworzył niebo i mówi, na początku było Słowo było u Boga i Bogiem było słowo. Ono było na początku u Boga i Wszystko absolutnie Wszystko dzięki niemu się z tego co istnieje, nic nie stało się bez niego to samo mówi list do hebrajczyków pierwszy rozdział Bóg, który stopniowo i na wiele sposobów objawiał dawniej swoje słowo ojcom przez ostatnich dniach przemówił do nas w osobie syna. Jego ustanowił dziedzicem wszystkiego przez niego również stworzył Wszystko, co istnieje w czasie i dalej ten sam autor mówi w pierwszym rozdziale od siódmego wiersza o aniołach. Wprawdzie powiedziano on swych aniołów czyni wichra mi, a swych podwładnych płomieniami ognia, lecz o synu twój tron. O Boże trwać będzie na wieki berłem prawości berło twojego Królestwa, u kochałeś z nienawidziłeś bezprawia, dlatego Twój Bóg namaścił Cię o Boże, co za paradoks, Twój Bóg namaścił Cię o Boże olejkiem radości jak żadnego swoich towarzyszy oraz ty ty już dawno Panie postanowiłeś ziemię i niebiosa są dziełem twoich rąk. Te słowa skierowane są do syna, ty Panie postanowiłeś ziemię i niebiosa są dziełem twoich więc gdy czy?00:34:15Mamy pierwszy wiesz pierwszej księgi Biblii to czytamy o Jezusie. Oczywiście czytamy tam ojcu i czytamy tam o duchu. Czytam o Bogu, o Bogu prawdziwym słowo Bóg już pierwszym wierszu Biblii jest w liczbie mnogiej, nie w liczbie pojedynczej, a czasownik stworzył jest w liczbie pojedynczej, a więc mamy mnogość jedność mnogiej, co za niezwykły paradoks ten jeden Bóg w liczbie mnogiej wyraźnie objawia swą mnogość, gdy w 26 wierszu mówi, uczyńmy człowieka na nasz obraz, na nasze podobieństwo i podobnie jak czytamy dalej mówi stąpamy, mówi o sobie w liczbie mnogiej, najczęściej czasowniki, które temu towarzyszą, są w liczbie pojedynczej, ale są przypadki bardzo rzadkie, tak jak to widzieliśmy. Gdzie Bóg mówi w liczbie mnogiej również sensie czasownik owym uczymy, zróbmy zobaczmy 27 wierszu pierwszego rozdziału czytamy, że stworzył Bóg człowieka na swój teraz zobaczcie, co się dalej dzieje. Stworzył go na obraz Boga, stworzył ich jako mężczyznę i kobietę. Pomyślmy głęboko nad tymi słowami stworzył go, stworzył ich bóg daje pewien obraz, daje nam pewne wskazówki co do swojej własnej natury, chociażby tworząc człowieka na swój obraz. Stworzył go, stworzył pierwszych wierszy Biblii Bóg objawia się jako jeden Bóg, ale we Wspólnocie osób to nie jest pojedynczy Bóg. To nie jest samotny jest Bóg, który od zawsze jest ojcem, musi mieć zawsze syna. To jest Bóg, który jest wieczną miłością, żeby kochać, trzeba mieć kogoś, by kochać. Jeśli nie masz kogo kochać, Nie możesz mówić, że jesteś miłością o sobie od jest natomiast zawsze miłością w nim nie ma żadnej przemiany. To nie jest tak, że Bóg jednego dnia był kimś i którymś dniu stał się kimś innym, chyba że ktoś wierzy w takiego ewolucyjnego Boga, który się zmienia, który czegoś nie ma i który w pewnym dniu coś sobie dorabia, coś sobie stwarza, coś sobie Bóg przedstawia nam się jako Bóg, który jest niezmiennym Bogiem, który jest zawsze taki sam, który jest wieczną miłością, który jest wiecznym jest wiecznym synem i wiecznym religijnych Żydów przez wieki te słowa były wielką tajemnicą i zagadką i wystarczy poczytać rabinów żydowskich, którzy zdumiewają się nad tymi słowami, którzy próbują wyjaśniać ten paradoks Boga mówiącego o sobie w liczbie mnogiej. Natomiast dla nas, którzy mamy w rękach nowe przymierze wraz z przyjściem Bożego Syna widzimy, zagadka zostaje rozwiązana, zostaje wyjaśniona, zostaje wytłumaczona, jak zresztą Jan pisze w swojej Ewangelii, że Chrystus wytłumaczył Boga dosłownie w pierwszym rozdziale on go o nim czytamy w liście do hebrajczyków. Pierwszym rozdziale trzecim wierszu, że Chrystus jest odblaskiem Bożej chwały i doskonałym odbiciem jego istoty. On, który podtrzymuje swojej mocy a?00:38:07Więc Chrystus nie tylko stworzył świat, ale on mocą swojego słowa Wszystko zachowuje w istnieniu i dzisiaj, gdy naukowcy dochodzą do zrozumienia budowy atomu, gdy pojawiła się fizyka kwantowa, naukowcom otworzyły się oczy na nowy świat, w którym mówią, nie ma żadnych reguł, nie ma żadnych jakiś pewnych stałych zasad. To Wszystko jest jakimś niepojętym chaosem, który o dziwo istnieje trzymany, jakąś niewidzialną do hebrajczyków mówi nam, jaką mocą tego, który powołał to Wszystko do istnienia. On podtrzymuje to Wszystko słowem swojej otworzył pewne prawa, które rządzą tym światem, ale to nie znaczy, że on zostawił ten świat i wycofał się i jest nieobecny w tym świecie, jak niektórzy uważają, ale on jest aktywnie zaangażowanych. Istnienie każdego atomu, zanim na scenie pojawił się Adam Noe o Bogu, który jak Jezus Chrystus mówi o sobie, ja trzecim rozdziale księgi Brexit po upadku Adama i Ewy w grzech znajdujemy niezwykłą obietnicę w nasieniu Kobiety, które miał zmiażdżyć głowę węża i zostać ukąszony wpięte wypełnienie tej łaskawej obietnicy jest podsumowane w drugim rozdziale listu do hebrajczyków, gdzie czytamy, że ja Jestem stał się człowiekiem z ciała i tam, ponieważ dzieciom przypadł udział we krwi wcielen również miał w nich udział, aby przez śmierć pokonać tego, który ma władzę nad śmiercią. To jest diabła. Bóg nie może w swej istocie jest źródłem wszelkiego życia i w nim nie ma żadnej śmierci, ale żeby odkupić człowieka, Bóg staje się człowiekiem. To słowo, które powołało Wszystko do istnienia, staje się ciałem przyjmuje postać człowieka i staje się w pełni człowiekiem, by umrzeć jako człowiek, by ratować ludzi, którzy zostali straceni przez grzech przez nieposłuszeństwo. Podobne obietnice dotyczące narodów przez nasienie zostały dane i ponownie Jakubowi do nich wszystkich Bóg mówi o zbawieniu i błogosławieństwie, które będzie udziałem wszystkich narodów przez ich potomstwo, przez ich nasienia liście do Galacjan w trzecim rozdziale Apostoł Paweł wyjaśnia, że wszystkie te obietnice zostały wypełnione Jezusie. On jest tym nasienie, o którym Bóg mówił, które Bóg 14 rozdziale księgi początków księgi rodzaju spotykamy tajemniczą postać Melchizedeka króla kapłana Boga Najwyższego hbr siódmy rozdział poświęca mnóstwo miejsca tej postaci, o której w księdze rodzaju w księdze Genezis czytamy słownie słów, natomiast hbr siódmy rozdział mówi nam, co do tego Melchizedeka króla szalem u Kapłana Boga Najwyższego, który wyszedł na spotkanie Abrahama powracającego po rozgromieniu Królów i pobłogosławił mu, a któremu Abraham ze wszystkiego wydzielił dziesięcinę. To jego imię znaczy. Po pierwsze król sprawiedliwości, a po drugie król Salem król pokoju ojca bez matki, bez rodowodu, bez początku swoich dni i bez końca życia, podobny w tym do syna Bożego, pozostaje on kapłanem nieprzerwanie, bo jest oczywiste, że nasz pan wywodzi się z judy, o którym to pokoleniu Mojżesz nic nie powiedział. Odnośnie kapłaństwa jest to tym bardziej oczywiste, że na podobieństwo Melchizedeka jest ustanowiony inny stał się nim nie według przykazania cielesnego, czyli według naturalnego według mocy Niezniszczalnego życia świadczy bowiem o nim ty jesteś kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka, o tyle więc lepszego przymierza Jezus stał się poręczycielem, a tych kapłanów było wielu, dlatego, że śmierć nie pozwalała im trwać na zawsze. Ten natomiast nasz kapłan Jezus Chrystus, król pokoju i kapłan w jednej natomiast pozostaje, bo ma kapłaństwo nieprzemijające, dlatego też może całkowicie zbawić tych, którzy przez niego przystępują do Boga. Chcesz być zbawiony? Chcesz być zbawiony całkowicie jest tylko jedna droga przez Jezusa nie ma innej Jezus jest drogą do życia i zbawienia całkowitego może zbawić całkowicie tych, którzy przez niego przystępują do Boga, bo zawsze żyje, aby wstawiać się za nimi. Jezus Chrystus stał się człowiekiem, jest człowiekiem w niebie. To jest pierwszy człowiek w niebie, i noc jako człowiek wstawia się za nami. Hbr. To tak szczegółowo wyjaśnia, że on musiał stać się mieć udział w ciele i krwi. Musiał cierpieć, musiał nauczyć się posłuszeństwa w cierpieniu, aby stać się miłosiernym arcykapłanem, który współczuję swojemu ludowi, który wie, na czym polega życie w dokładnie wie, z czym się zmagamy, współczuję z naszymi słabościami i modli się za nami. Jest doskonałym arcykapłanem przed obliczem Boga dla naszego zbawienia i to całkowitego, doskonałego, pełnego właśnie przystało nam mieć arcykapłana mówi autor listu do hebrajczyków arcykapłana, który stał się Święty niewinny, nieskalany odłączony od grzeszników i niebiosa nie ma on potrzeby codziennie. arcykapłani najpierw składać ofiary za własne grzechy, a potem za lud uczynił to bowiem raz na zawsze, gdy ofiarował samego siebie. Prawo bowiem ustanawia arcykapłana mi ludzi mających słabość, ale słowo złożonej przysięgi po nadaniu prawa ustanawia syna, uczynionego doskonałym na wieki kolejnym wielkim obrazem naszego Zbawiciela jest ofiarowanie Izaaka na ołtarzu na Górze moria. Wielu biblistów twierdzi, że jest to ta sama góra, która w nowym testamencie nosi nazwę księdze początków 22 rozdziale i drugim wierszu. Bóg mówi do Abrahama weź teraz swego syna twego jedynego, którego miłujesz Izaaka, Idź do Ziemi moria i tam złóż go na ofiarę całopalną na jednej Górze, o której ci powiem 2000 lat później. Niebiański ojciec posyła na ten grzeszny świat swojego w swym rodzaju umiłowanego syna, który miał położyć swoje na wzgórzu golgoty być może tej samej Górze, na której Abraham miał złożyć w ofierze swojego syna Izaaka zawierały się wszystkie obietnice dane Abrahamowi śmierci Izaaka oznaczała utratę wszystkiego dla był nie tylko jego ukochany syn, ale także jedyna Nadzieja realizacji wszystkich bożych obietnic danych Abrahamowi śmierć Jezusa umiłowanego syna Bożego to jedyna Nadzieja realizacji wszystkich bożych obietnic danych Abrahamowi Adamowi Izaakowi, Jakubowi i wszystkim innym jak wiemy, został oszczędzony Izaak nie został ofiarowany, gdyż Bóg przygotował sobie ofiarę. Bóg przygotował sobie barana, którego miał złożyć na wiemy, że Abraham był przekonany, że Izaak zginie i zostanie przywrócony do życia, liście do hebrajczyków o tym czytamy znowu w 11 rozdziale, że dzięki wierze Abraham poddawany próbie przyniósł na ofiarę Izaaka który otrzymał obietnicę i do którego powiedziano twoim potomstwem będzie nazwane potomstwo Izaaka. Liczył on na to, że Bóg ma moc wskrzeszać nawet umarłych i też suma małych, mówiąc obrazowo odzyskał swojego syna Jezus. Jak wiemy, nie został oszczędzony, ale został drzewie krzyża golgoty jako baranek boży, który gładzi grzech świata, został złożony w grobie i po 3 dniach powstał z martwych, prawdziwie rozrywając więzy śmierci i przynosząc życie wszystkim, którzy w niego wierzą. Księga Brexit kończy się historią życia Józefa, którego życie i charakter jest nie tylko obrazem przyszłego uwielbienia, ale przede wszystkim pięknym obrazem Chrystusa widzimy Józefa umiłowanego syna ojca, sprzedanego przez braci za cenę niewolnika, przyjmującego postawę sługi opierającego się pokusom fałszywie oskarżonego i skazanego w końcu wyższ onego na księcia i Zbawiciela ginącego z głodu świata. Sam to słowami, które kieruje do swoich braci w 50 rozdziale i 20 wierszu tej księgi mówi wy do swoich wyrządzić mi zło? Bóg jednak zaplanował przy tym dobro, by dokonać to, co jest dzisiaj zachować przy lud i dokładnie tego dokonał Bóg, posługując się niegodziwością ludzi, chciwością judasza postawą, Piłata, Heroda, zazdrością faryzeuszy oni chcieli zło, ale Bóg zamierzył to ku dobremu ratunek dla odrzuconego dla grzesznego, umierającego który przyszedł przez odrzuconego fałszywie oskarżonego i skazanego na śmierć niewinnego tego czytamy, Bóg wielce wywyższył i obdarzył imieniem znaczącym więcej niż wszelkie inne imiona, aby na imię Jezus zginęło się każde kolano na niebie i na ziemi. Czy twoje kolano zgina się przed nim jako przed panem każdy wyznawać, że Jezus Chrystus jest panem na chwałę Boga ojca, kiedy wyznajemy Jezusa jest uwielbiony, niektórzy swoim tragicznym pojmowaniu natury Boga myślą, że jak wielbimy Jezusa, to nie wielbimy ojca, że jak wyznajemy Jezusa panem, to w jakiś sposób umniejsza my ojca, gdy wielbimy ojca znowu zaniedbujemy Jezusa, nic takiego nie ma ojca, jeśli nie czcimy syna, nie czcimy też ojca. Jeśli czcimy ojca, czcimy również w nim syna, gdyż to nie są 2 bogowie, jeden większy, drugi mniejszy, ale to jest jeden Bóg, jeden Bóg, który od początku objawia nam się swej mnogości w nowym przymierzu. Wyraźnie widzimy go jako ojca syna i ducha i to jest tylko kilka wybranych przykładów Chrystus jest zapowiadany w tej księdze i jak zobaczymy w każdej kolejnej?00:51:47Tych cieni Chrystusa jest mnóstwo w tej księdze w różnych drobnych szczegółach możemy je zobaczyć. Mamy ciernie będące elementem przekleństwa po upadku pierwszych ludzi i koronę cierniową, która raniła skronie umierającego Zbawiciela arka Noego, w której 8 dusz ludzkich zostało ocalonych, jest ilustracją miejsca schronienia i ratunku. Jakie znajdują kryją się w Chrystusie, który powstał z martwych dzień po ósmego dnia jest ciekawych. Nowy testament używa ósmego dnia w Ewangelii Jana. Zwróć na to uwagę Jakub widzi drabinę łączącą niebo i ziemię, po której wstępują i zstępują Aniołowie Boży. Jezus nawiązuje do tej wizji w Ewangelii Jana w pierwszym rozdziale i 51 wierszu rozmowie z Natan lm, gdy mówi zaprawdę zaprawdę, powiadam Wam Ujrzycie niebo aniołów Bożych, Wstępujących i wstępujących na syna człowieczego. Wyobrażacie sobie taki widok? Jezus jest pomostem łączącym niebo i pośrednikiem między ludźmi a Bogiem o nim świadczy całe pismo. Jak zobaczymy, jeśli Bóg pozwoli omawiając kolejne księgi powstaniu i Podziękujemy Bogu?00:53:24Kochany ojcze, dziękujemy, że dałeś nam tą cudowną Księgę, twoje słowo, które jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż obosieczny miecz sięgające do głębokości naszych myśli naszych serc objawiających nasz stan, nasze nade Wszystko objawiającej nam ciebie jedynego prawdziwego Boga. Dziękujemy za twoje słowo, w którym objawiła się nam, dziękujemy tobie za Ducha Świętego, którego dałeś, aby człowiek mógł cię poznać, gdyż ludzki rozum nie jest tego wstanie zrozumieć ludzkie oko zbyt ślepy, żeby wejrzeć w te cudowne tajemnice. Nasze uszy nie są wstanie usłyszeć tych cudowności bez swojego oświecenia bez swojego dziękujemy ci za twego świętego ducha, który otwiera przed nami te skarby mądrości i Poznania Boga. Dziękujemy tobie, dziękujemy tobie za ducha, który bada głębokości Boże i które objawia je nam, którzyśmy prości tym, którzy nie są wstanie do tego dotrzeć własną własnym inteligencją, ludzką interpretacją, ale możemy to zobaczyć dlatego, że tak tobie się podobało, aby te rzeczy zakryć przed mądrymi i roztropnymi tego świata, a objawić je prostym ludziom. Wielbimy Cię, panie, wielbimy Cię za poznanie Twojej chwały na obliczu Jezusa Chrystusa o którym świadczy Mojżesz, o którym świadczą prorocy i modlimy się, by to światło, które bije z oblicza Jezusa Chrystusa jaśniał w naszych sercach, ku Poznaniu, ciebie, ku życiu, ku zbawieniu prosimy mów do dalej do nas kochany Boże, abyśmy zgłębiają swoje słowo, wzrastali w miłości do ciebie. Wierzę w jak no jak Abraham mogli być twoimi przyjaciółmi, byśmy chodzili z tobą jak Henoch byśmy służyli tobie jak Józef zwyciężali pokusy i byli gotowi dzisiaj cierpieć, aby swoim wielkim dniu być podniesionym do Twojej chwały i uczestniczyć na wieki w twej chwale IV swej szczęśliwości, która nie będzie miała końca. Wielbimy ciebie i wywyższa my wielki. Boże kochani bracia i siostry jeszcze do modlitwy.
\n księga rodzaju kto napisał
Księga Urantii (The Urantia Book) – dzieło o charakterze duchowym i filozoficznym, którego tematyka obejmuje Boga, nauki przyrodnicze, religię, historię, filozofię oraz przeznaczenie. Księga ta powstała w Chicago w latach 1924–1955. Pośród wielu poruszanych tematów księga rozpisuje się o pochodzeniu życia i jego znaczeniu
Owinięty w mroczne legendy Codex Gigas, znany również jako „Biblia Diabła”, jest największym, a jednocześnie jednym z najbardziej nietypowych manuskryptów, jakie kiedykolwiek powstały. Codex Gigas słynie nie tylko ze swoich olbrzymich rozmiarów, ale także z faktu, iż w jego wnętrzu znajduje się portret diabła w całej swojej w mroczne legendy Codex Gigas, znany również jako „Biblia Diabła”, jest największym, a jednocześnie jednym z najbardziej nietypowych manuskryptów, jakie kiedykolwiek powstały. Codex Gigas słynie nie tylko ze swoich olbrzymich rozmiarów, ale także z faktu, iż w jego wnętrzu znajduje się portret diabła w całej swojej Diabła jest tak ogromna, że do jej wytworzenia użyto ponad 160 skór zwierzęcych i jest tak ciężka, że do przenoszenia księgi potrzebna jest siła dwóch osób. Mierzy 91 cm wysokości, 50,5 cm szerokości i prawie 22,86 cm grubości. Waży 74,8 Gigas - Czy ten manuskrypt został sporządzony przez Diabła?Legenda głosi, że średniowieczny manuskrypt powstał w efekcie paktu z diabłem. Przeprowadzone nad dziełem badania sugerują, iż tekst został w całości napisany przez jedną i tą samą osobę, a opowiadania mówią, że autor znajdował się pod ogromną presją w trakcie tworzenia swojego Biblia Diabła waży ponad 70 Kg - Czy napisał ją człowiek?Powiada się, że autorem tajemniczego manuskryptu jest niejaki Herman Pustelnik, który został skazany na śmierć przez zamurowanie żywcem za złamanie ślubów zakonnych. W ostatniej chwili zawarł jednak umowę ze swoimi oskarżycielami. W zamian za darowanie mu życia, zakonnik miał podjąć się stworzenia księgi zawierającej ogromnie cenną wiedzę. Jego propozycja została niezwłocznie przyjęta, ale tylko pod warunkiem pełnego ukończenia dzieła w ciągu jednej nocy. Pustelnik szybko pojął, że samemu nie zdoła napisać tak obszernego tekstu, wraz z niezbędnymi ilustracjami, w ciągu jednej nocy, ale ponieważ bał się o swoje życie, postanowił poprosić o pomoc diabła. Po sprzedaniu swojej duszy, pisarz był w stanie spełnić stawiany przez oskarżycieli warunek i odzyskać wolność. Powiada się, że Diabeł pomógł mnichowi ukończyć wielkie dzieło w ciągu jednej nocy, a niektórzy badacze są przekonani, iż wielką księgę napisał Diabeł własnoręcznie!Czy słynny Codex Gigas został napisany przez Diabła?Chociaż historia o pakcie z diabłem wydaje się być mało wiarygodna, to badania łacińskiego manuskryptu jednoznacznie potwierdzają, że został on sporządzony w całości przez jedną osobę. Autorem prawdopodobnie nie był Herman Pustelnik, lecz mnich, który mieszkał w XIII-wiecznych Czechach, rejonie należącym do współczesnej Republiki National Geographic, samo przepisanie manuskryptu – nie włączając w to ilustracji – zajęłoby jednej osobie jakieś pięć lat! W rzeczywistości autor musiałaby poświęcić od 25 do 30 lat własnego życia aby stworzyć tego rodzaju Gigas to unikatowe dzieło, jedyne w swoim rodzaju!Kodeks sprawia wrażenie, jakby natura skryby pozostała niezmieniona w czasie. Nie są zauważalne oznaki jego starzenia się, ewentualne choroby, ani zmiany nastroju, które to powinny towarzyszyć autorowi podczas pisania. Spójność, niezmienność i jednolitość charakteru pisma, mogą potwierdzać to co głosi legenda: dzieło musiało zostać utworzone przez jedną i tą samą osobę w dość krótkim Gigas - Tajemnicza księgaOryginalnie Biblia Diabła składała się z 320 stron welinu utworzonych ze skóry 160 osłów, ale w pewnym momencie jej historii usunięto z księgi dziesięć stron. Uważa się, choć nie ma na to jakichkolwiek dowodów, że te strony zawierały tak zwaną Regułę św. Benedykta – swego rodzaju przewodnik po życiu monastycznym w VI wieku. Do dziś nie wiadomo jednak, jakiego rodzaju treści widniały na usuniętych stronach i z jakiego powodu ktoś je sobie przywłaszczył, ukrył, bądź Codex Gigas - Księga, którą rzekomo napisał diabeł!Kodeks zawiera całą Biblię (Stary i Nowy Testament) w łacińskim przekładzie Wulgaty (Dzieje i Apokalipsa w przekładzie starołacińskim), encyklopedię Etymologiae Izydora z Sewilli, Antiquitates oraz De bello Judaico Józefa Flawiusza, Chronica Boemorum Kosmasa z Pragi, różne traktaty (historyczne, etymologiczne i medyczne), kalendarz z nekrologiem, listę braci zakonnych z klasztoru w Podlažicach, magiczne formuły i inne lokalne księga zawiera ponadto osiem traktatów natury medycznej, z których pięć pierwszych pochodzenia greckiego, lub bizantyjskiego, a trzy ostatnie autorstwa Konstantyna Afrykańczyka. W kodeksie znajdziemy także Kronikę Kosmasa, która uchodzi za najwierniejszą i najstarszą kopię tego są jednoznacznie przekonani, że wiedza zawarta w kodeksie nie mogła być w posiadaniu jednego człowieka, szczególnie w tak dalekiej przeszłości. Wielką zagadką pozostaje także fakt, iż w żadnych innych manuskryptach w dziejach historii, nie zauważono widniejącego w tajemniczej księdze charakteru Gigas – Niebiańska Krajna (po lewej) i Diabeł (po prawej)Manuskrypt zawiera rozmaite pisma o egzorcyzmach, magiczne formuły oraz kalendarz z listą świętych. Dzieło jest przepełnione ogromną liczbą imponujących i bardzo starannie wykonanych ilustracji. Do najbardziej znanych należą portrety Diabła i obraz Niebiańskiego Miasta. Diabeł przedstawiony jest jako istota zajmująca całe piekło. Ma ogromne pazury na końcach wyciągniętych dłoni, czerwone rogi, małe czerwone oczy, zieloną głowę i dwa długie czerwone języki. Przedstawiono go w pozycji kucającej między dwiema dużymi ogólnie przyjmuje się, że powstał on w Czechach, w rzeczywistości prawdziwe pochodzenie Codex Gigas pozostaje jak dotąd nieznane. W tekście znajduje się adnotacja, że ​​rękopis został sporządzony przez mnichów z Podlažic w klasztorze w Sedlcu w 1295 Gigas to księga wykonana z niebywałą starannościąOpowiadania i legendy mówią, że Codex Gigas został przeklęty i przynosi katastrofę lub chorobę każdemu, kto go posiada. Na szczęście Biblioteka Narodowa Szwecji, gdzie obecnie dzieło jest przechowywane, wydaje się być odporna na legendarną klątwę kodeksu!
Księga Rodzaju, 1. 1. Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. 2. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a
Kto napisał tę księgę?W księgach Starego Testamentu rzadko pojawia się imię autora, a więc, starając się ustalić, kto je napisał, musimy sięgnąć do innych źródeł. Tradycja żydowska − podobnie jak inni autorzy biblijni − jako autora całego Pięcioksięgu, czyli pierwszych pięciu ksiąg Starego Testamentu, podaje Mojżesza, proroka i wybawcę Izraela. Wykształcenie, jakie otrzymał na dworze faraona (Dz 7,22), a także jego niezwykle bliski kontakt z Bogiem, czynią to założenie jak najbardziej wiarygodnym. Sam Jezus potwierdził autorstwo Mojżesza (J 5,45-47), podobnie jak współcześni Mu uczeni w Piśmie i faryzeusze (Mt 19,7; 22,24).Nazwa pierwszej księgi – która w Septuagincie (najdawniejszym przekładzie Starego Testamentu na grekę) nosi nazwę Genesis – pochodzi od hebrajskiego słowa toledot. Słoto to oznacza “początek, pochodzenie”1 lub też “pokolenie”. To właśnie początki ludzkości oraz pochodzenie narodu izraelskiego są głównym tematem spisał Księgę Rodzaju dla ludu Izraela, który wyprowadził z niewoli w Egipcie i poprowadził z powrotem do ziemi ojców. Księga Rodzaju to dzieje życia owych przodków, zawiera opisy ich pochodzenia, wędrówek i zawartych z Bogiem przymierzy. Ponieważ wydarzenia przedstawione w pozostałych częściach Pięcioksięgu są wypełnieniem obietnic Bożych zawartych w Księdze Rodzaju, opowiadania o dokonaniach ich praojców miały stanowić zachętę dla stojących u wrót Ziemi Obiecanej jakich okolicznościach powstała?Pierwszych jedenaście rozdziałów Księgi Rodzaju odtwarza najstarsze dzieje ludzkości. Po opisie potopu, uwaga autora zaczyna skupiać się na relacjach pomiędzy Bogiem i pewną rodziną zamieszkującą tereny Mezopotamii. Głową owego rodu był Abram, nazwany później Abrahamem. Akcja rozpoczyna się nad rzeką Eufrat (teren dzisiejszego Iraku), po czym przenosi się na obszar dzisiejszej Syrii, by następnie przesunąć się dalej na południe do Kanaanu (współczesny Izrael) i Rodzaju obejmuje największy przedział czasowy w całym Piśmie Świętym, dłuższy niż wszystkie pozostałe księgi Biblii razem wzięte! Chociaż pierwsze jedenaście rozdziałów nie podaje precyzyjnie, jakiego okresu czasu dotyczą wydarzenia w nich opisane, początek historii Abrama możemy już w miarę precyzyjnie datować na około 2091 r. przed Chr. (Rdz 12,1). Księga kończy się opisem śmierci Józefa w Egipcie, około roku 1805 przed Chr. (Rdz 50,26).Dlaczego Księga Rodzaju odgrywa tak ważną rolę?Pierwsi odbiorcy Księgi Rodzaju cenili ją przede wszystkim jako kronikę dziejów ich ojczystego narodu. Opowiadała o tym, jak Bóg stworzył świat i jak zajmował się sprawami całej ludzkości, dopóki nie nawiązał wyjątkowej relacji z ich praojcem Abrahamem. Księga Rodzaju dokumentowała wspaniałe obietnice, jakie Bóg złożył Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, obietnice dotyczące również ich potomków. Dla uciskanych Hebrajczyków, wyglądających powrotu do Ziemi Obiecanej, było to źródłem pociechy i późniejszych odbiorców Księga Rodzaju stanowiła szczegółowe tło dla reszty Biblii. To właśnie tutaj poznajemy starożytną historię i geografię, po raz pierwszy spotykamy ważne postacie i czytamy o wydarzeniach wspomnianych wielokrotnie w dalszych częściach Biblii. Co jednak ważniejsze, Bóg, komunikując się z ludźmi, objawia wiele aspektów swojego charakteru. Dowiadujemy się o tym, skąd wziął się grzech, o jego niszczycielskim wpływie na ludzkość i wreszcie o Bożym planie odkupienia tego grzechu przez jego Syna, mającego się narodzić wśród ludu Izraela (Rdz 3,15; 22,18; 49,10).Jakie jest główne przesłanie księgi?Biblia składa się z dwóch zasadniczych części − Starego i Nowego Testamentu. Słowo testament to inne określenie dla słowa przymierze. W Księdze Rodzaju przymierza odgrywają ważną rolę, ponieważ wyznaczają ramy dla relacji między Bogiem a Jego ludem na różnym etapie dziejów. Grzech zburzył doskonały pokój pomiędzy Bogiem i ludzkością (Rdz 3), i w miejsce błogosławieństwa, które Bóg zaplanował dla ludzi, pojawiło się brzemię przekleństwa. Jednak Bóg ustanowił swój plan odkupienia i błogosławieństwa poprzez przymierza zawarte z Abrahamem (Rdz 12,1-5), przypieczętowane z Izaakiem (Rdz 26,1-35), a wreszcie potwierdzone Jakubowi (Rdz 28,1-22). Obietnice te odnoszą się także do Izraelitów w Egipcie, ale też i do późniejszych pokoleń. Księga Rodzaju przygotowuje więc grunt pod resztę Bożego planu odkupienia świata poprzez Jego Syna, Jezusa to odnieść do siebie?Tracąc z oczu szerszy kontekst, łatwo się pogubić w genealogiach i opisach zawartych w Księdze Rodzaju. A więc czytając tę księgę, miej przede wszystkim na uwadze charakter i plany Boga, a nie tylko dokonania konkretnych ludzi. Gdybyś był Izraelitą właśnie wyswobodzonym z niewoli i po raz pierwszy słuchałbyś tych opowieści, czy nie zachwyciłby cię opis Bożej potęgi objawionej podczas stworzenia? Czy nie zaskoczyłby cię gniew Boga z powodu grzechu pierwszych ludzi? Czy nie zadziwiłby cię sposób, w jaki Bóg wypełniał swoje obietnice? Pamięć o Bożych dziełach budzi podziw i nadzieję. Te starodawne opowieści niosą ponadczasowe przesłanie: Bóg jest potężny, wierny i sprawiedliwy. On pragnie błogosławić każdemu człowiekowi i całemu stworzeniu. Nadejdzie dzień, kiedy Stwórca przywróci wszystko do pierwotnej harmonii.
\n\n \n \nksięga rodzaju kto napisał
Wszystkie istoty, w których nozdrzach było ożywiające tchnienie życia, wszystkie, które żyły na lądzie, zginęły. 7:23. I tak Bóg wygubił doszczętnie wszystko, co istniało na ziemi, od człowieka do bydła, zwierząt pełzających i ptactwa powietrznego; wszystko zostało doszczętnie wytępione z ziemi. Pozostał tylko Noe i to
Księga Rodzaju – Bóg tworzy światPierwsza Księga Mojżeszowa (Księga Rodzaju), a zatem cała Biblia, rozpoczyna się od dzieła stworzenia. Jako pierwsze stworzone zostały niebiosa, wspomina o tym pierwszy werset Biblii „Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię”. Księga Rodzaju 1:5 zawiera pierwsze odniesienie do numeru dnia. Numeracja jest w tym przypadku zagadkowa, nie wiadomo do końca, czy poprzednie działania miały miejsce w dniu zerowym, a kiedy nastał poranek – dzień pierwszy, wtedy rozpoczął się właśnie dzień pierwszy. Czy może nie było dnia zerowego, a określenie – dzień pierwszy, odnosi się do poprzedniego dnia, jako podsumowanie. Prawdopodobnie dzieło stworzenia rozpoczęło się w Sabat, a zgodnie z Żydowskim kalendarzem, niedziela jest pierwszym dniem tygodnia. Jednak żeby oszczędzić zamieszania, przyjmijmy, że numeracja dni jest wsteczna, a więc kiedy pojawia się zapis z numerem dnia, traktowany będzie on jako podsumowanie dnia stworzenia w dniach od pierwszego do czwartegoZiemia, światłość i oddzielenie od ciemności, podział na pory dnia – powstały dnia pierwszego. Sklepienie nieba powstało dnia drugiego. Jest to więc bardzo zagadkowe, dlaczego w pierwszym wersecie niebo jest wymienione jako pierwsze, a w kolejności stworzenia, jest ono drugie. Zagadka jest o tyle interesująca, że w obu przypadkach użyte jest hebrajskie słowo „szamaim”, więc nic nie sugeruje rozróżnienia pomiędzy angielskim „sky”, a „heaven”. Ląd, a więc i podział na obszar lądowy i wodny, a także roślinność, powstały dnia trzeciego. Gwiazdy i planety powstały w dniu czwartym. Co ciekawe, światłość powstała dnia pierwszego, a słońce i księżyc, które miały nimi zarządzać, dopiero w dniu Rodzaju, kiedy powstał człowiekZwierzęta wodne i powietrzne powstały dnia piątego. Zwierzęta lądowe powstały w ostatnim dniu pracy Boga, w dniu szóstym. W tym samym dniu „potem” powstał człowiek. Księga Rodzaju 1:26 „Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas i niech panuje nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad wszelkim płazem pełzającym po ziemi”. Słowo „potem” sugeruje, że człowiek powstał w kolejności potem, po zwierzętach. Słowa „niech panuje nad…”, sugerują, że wszystko to, co zostało wymienione, nad czym człowiek miał panować, już istniało. Werset 1:27 wspomina, że Bóg stworzył istotę ludzką jako mężczyznę i kobietę. Powiedział też do mężczyzny i kobiety, aby się rozmnażali, po czym w wersecie 1:31 jest podsumowanie – dzień kolejności stworzeniaDzieło stworzenia jest o tyle ciekawe i zagadkowe, że jego kolejność powtarza się w rozdziale drugim i bynajmniej nie wygląda na zbieżną z opisem z rozdziału pierwszego. Księga Rodzaju 2:4 wydaje się zapowiadać, że po tym wersecie nastąpi opis dziejów nieba i ziemi. Opisane jest więc, że na ziemi nie ma roślinności (dzień trzeci), nie ma człowieka (dzień szósty), więc w wersecie 2:7 Pan Bóg ukształtował człowieka. Dopiero po ukształtowaniu człowieka, Pan Bóg stworzył ogród (2:8), w którym umieścił stworzonego już człowieka. W wersecie 2:18 Bóg wspomina, że człowiek jest sam, więc w wersecie kolejnym tworzy zwierzęta z ziemi (dzień szósty), a dopiero po nich tworzy ptaki (dzień piąty). Zwierzęta zostały stworzone, potem nazwane, a potem musiał jeszcze minąć czas, aby zorientować się, że jednak zwierzęta człowiekowi nie wystarczają i potrzebna jest kobieta, a jednak w rozdziale pierwszym kobieta była stworzona dnia z kolejności stworzenia w Księdze RodzajuKolejność stworzenia jest zaburzona nie tylko pomiędzy rozdziałem pierwszym, a drugim, gdzie różnice rzucają się w oczy najbardziej. Różnice występują już na samym początku wewnątrz rozdziału pierwszego, gdzie zamieniona jest kolejność tworzenia nieba i ziemi. Wobec tego, czy człowiek był stworzony jako pierwszy, czy może pierwsze stworzone były zwierzęta? Wygląda na to, że pozostanie to na zawsze zagadką, jak gdyby Bóg specjalnie pomieszał kolejność stworzenia na każdym etapie, być może po to, aby nie przywiązywać do tego uwagi, nie tworzyć ideologii (np. popierania wegetarianizmu lub mięsożerności na podstawie kolejności powstania w porządku świata). Niezależnie od motywu zamieszania, widać ewidentnie, że nie może być mowy o pojedynczej pomyłce, ponieważ pomieszana jest kolejność każdego etapu, co świadczy o celowości tych ludzie ściągają na ludzkość przekleństwoKobieta stworzona przez Boga, posłuchała namowy najsprytniejszego dzikiego zwierzęcia, co świadczyłoby o tym, że w ogrodzie Eden, zwierzęta mówiły i nie było w tym nic dziwnego. Adam był z Ewą, ale nie ma wzmianki o tym, aby powstrzymywał żonę przed zjedzeniem owocu. W wyniku nieposłuszeństwa wobec Boga, na ludzkość spadł szereg przekleństw, dolegliwości porodowe, ciężka praca, śmiertelność ciała. Skoro Bóg pomnożył dolegliwości rodzenia przy wypędzaniu Adama i Ewy z ogrodu, być może pierwsi ludzie mieli już gromadkę dzieci, o tym nie czytamy, ale wniosek wydaje się być logiczny, skoro Ewa miała odczuć karę, musiała wcześniej rodzić bezboleśnie. Skoro Bóg na początku polecił Adamowi i Ewie rozmnażać się i napełniać ziemię, nie ma powodu ku temu, aby mieli tego nie robić przed wygnaniem z Edenu. Raczej gdyby pierwsi ludzie nie rozmnażali się, mogłoby to zostać uznane za objaw nieposłuszeństwa. Również werset 3:20 wskazuje na to, że pierwsi ludzie mieli dzieci przed opuszczeniem Edenu „I nazwał Adam żonę swoją Ewa, gdyż ona była matką wszystkich żyjących.”, Bóg bowiem wygnał człowieka dopiero w wersecie 3:24 słowami „I tak wygnał człowieka (…)”, odnosząc się raczej do rodzaju ludzkiego, a nie do konkretnej morderstwo w dziejach ludzkości Kain i AbelKsięga Rodzaju 4:1 „Adam obcował z żoną swoją Ewą, a ta poczęła i urodziła Kaina. Wtedy rzekła: Wydałam na świat mężczyznę z pomocą Pana.” ten werset sugeruje, jakby Kain był pierworodnym Adama i Ewy. Cała narracja kolejnych wersetów wygląda jakby Kain i Abel byli pierwszymi i jedynymi dziećmi Adama i Ewy. Niemniej Biblia nie nazywa Kaina pierworodnym, a akcja mogła być rozciągnięta na wiele lat, podczas gdy dynamika akcji sugeruje, jakby wydarzenia miały miejsce jedno po drugim. Kain jest wspomniany jako pierwszy, który składa Bogu ofiarę. Prawdopodobnie naśladował on w tym swojego ojca, jednak został wymieniony jako pierwszy ze względu na kontrast z Ablem. Napisane jest że Kain ofiarował Bogu plony, a Abel ofiarował pierworodne plony. Wprawdzie jeden z nich ofiarował plony roślinne, a drugi zwierzęce, jednak werset 4:7 pokazuje, że nie w tym leży problem ofiary Kaina. Bóg mówi do Kaina, że byłby pogodny, gdyby czynił dobrze, co świadczyłoby o tym, że oddawanie plonów kolejnych, nie pierwszych, było niewłaściwe, a nie sam rodzaj tego co oddawał. Bóg ostrzegł Kaina, że on sam jest odpowiedzialny za to, aby nie ulec pokusie grzechu, ale Kain nie usłuchał Boga i uległ pokusie mordując Rodzaju, przekleństwo i wygnanie Kaina na tułaczkęKarą za zamordowanie sprawiedliwego Abla, było przeklęcie roli Kaina, aby nie wydawała mu plonu, a także wygnanie go z obecnie zamieszkanej ziemi. Kain wypowiada ciekawe słowa, że kiedy ktoś go spotka, zabije go. Jeśli więc Kain byłby rzeczywiście pierworodnym pierwszych ludzi, byłby trzecim człowiekiem na ziemi, więc kto mógłby go spotkać w odległych ziemiach? Tym bardziej, dlaczego ten kto by go spotkał (jakiś jego młodszy brat), miałby go chcieć zabić? Te wszystkie pytania skłaniają raczej ku temu, że Kain nie był trzecim człowiekiem na ziemi, a do jego morderstwa minęło wiele czasu i urodziło się Adamowi i Ewie wiele dzieci, które zdążyły rozejść się po ziemi i nie znać Kaina. Tam gdzie poszedł Kain, były już osady ludzkie, znalazł on tam żonę i tam się rozmnażał. Teoria, iż Kain był pierwszym wspomnianym dzieckiem Adama i Ewy, a nie ich pierworodnym, znajduje poparcie w wersecie 4:25, gdzie mowa jest o narodzinach Seta, z którym wiąże się jakieś ważne wydarzenie. Kolejnym dowodem jest rodowód Adama, w którym brak jest Kaina i Abla, a zamiast nich pierwszy jest Set, a pozostali zostali wymienieni jako synowie i córki. Oznacza to, że w rodowodach wymieniani byli synowie ważni, szczególnie tacy, którzy byli przedłużeniem rodu. W tym przypadku, był to rodowód prowadzący do Noego, dlatego wymieniony jest Set, od którego Noe bezpośrednio ludzkości w Księdze Rodzaju, Noe i potopCzłowiek jest zły, wszystkie jego myśli i działania są ustawicznie złe, istota ludzka zasługuje na zlikwidowanie z powierzchni ziemi, ponieważ jedyne do czego dąży człowiek to grzech i czynienie wszystkiego, co nie podoba się Bogu. Pan żałował tego, że powołał do życia tak fatalnie zaprojektowaną istotę i postanowił zniszczyć ludzkość i wszystkie istoty żyjące wraz z człowiekiem. Jednak Noe okazał się być sprawiedliwym, dlatego Bóg zdecydował dać ludzkości szansę, na którą nie zasłużyła i pozwolić zaludnić ziemię synom Noego po potopie, który miał zgładzić całą ludzkość. Noe otrzymał nakaz wybudowania Arki, wprowadzenia na nią swojej rodziny oraz określonej liczby konkretnych zwierząt. Noe nie nawoływał do nawrócenia i nie zapraszał do Arki, ponieważ otrzymał konkretne wytyczne, kto i co ma znaleźć się na Arce. I pobłogosławił Bóg Noego i jego synów w wersecie 9:1. Jest to niezwykle ważny moment Księgi Rodzaju, ponieważ Adam i Ewa zostali przeklęci i ostatecznie zostali zgładzeni prawie wszyscy ich potomkowie. Noe wraz z synami zostali przez Boga pobłogosławieni, dlatego ich potomstwo, żyje do dnia języków – miasto BabelPo potopie, narodziły się nowe pokolenia, które znalazły dobrą ziemię i chciały się na niej osiedlić. Ludzie postanowili trzy rzeczy, wybudować miasto, w którym mogliby się osiedlić i żyć wszyscy razem. Wybudować wieżę, która byłaby bardzo wysoka, aż do nieba, prawdopodobnie miała ona służyć temu, by powracający z podróży, widząc z daleka wieżę, mogli trafić z powrotem do miasta Babel. Nadać sobie nazwę, aby wszyscy identyfikowali się jako jeden lud, aby nadać sobie cechy wspólnoty działającej razem w jednym miejscu. Bogu jednak nie podobało się to, że ludzie żyją ze sobą w zgodzie i razem budują wspólne dzieło. Wygląda na to, że Bóg wolał, aby ludzie zapełnili całą ziemię, a nie tylko jeden obszar. Pomieszał więc Bóg języki i rozproszył ludzi po całej wybiera Abrama, konfrontacja z obowiązującymi zwyczajamiAbram został powołany przez Boga i miał opuścić rodzinną ziemię. Otrzymał obietnicę, że Bóg uczyni z niego wieli naród, w co Abram uwierzył i poszedł w nieznane zgodnie z nakazem Bożym. Księga Rodzaju 12:11-20 opisuje przedziwną i niezrozumiałą sytuację, Abram oddaje swoją żonę, aby inny mężczyzna poślubił ją, ponieważ Abram bał się o swoje życie. Brak ku temu jednoznacznych dowodów, jednak istnieje wytłumaczenie tej sytuacji. Prawdopodobnie za czasów Abrama, utarł się zwyczaj, według którego podróżni wstępujący do obcej miejscowości podlegali inicjacji. Abram znając ten zwyczaj, doszedł z Saraj do porozumienia, że to ona będzie przy każdej okazji oddawać się, wypełniając to umowne zobowiązanie. Odmowa inicjacji groziła śmiercią, o czym mowa w Księdze Rodzaju 12:12 „skoro cię ujrzą Egipcjanie, powiedzą: to jego żona; i zabiją mnie, a ciebie zostawią przy życiu”. Za prawdziwością teorii istnienia zwyczaju inicjacji świadczy wejście aniołów do Sodomy i Gomory, za których Lot gotów był oddać własne córki, zdając sobie sprawę z konsekwencji odmowy poddania się ustalonemu zwyczajowi. Wykorzystywanie nowo przybyłych nie ograniczało się więc do kobiet, albo to właśnie brak tych ograniczeń zaważył o zniszczeniu miast grzechu. W przypadku Saraj, nic nie wskazuje na to, aby pozostała czysta wobec Abrama. Faraon mówi o niej „wziąłem ją sobie za żonę”, co w czasach Abrama jest dość jednoznaczne z obcowaniem. Niemniej ostatecznie Bóg upomniał się o Saraj i wraz z Abramem opuścili Egipt i poszli w dalszą Rodzaju – Syn Abrahama, IzaakKsięga Rodzaju 17:5 wspomina o zmianie imienia Abrama na Abrahama, werset 17:15 natomiast wspomina o zmianie imienia Saraj na Sara. W rozdziale 20, przedstawiona jest historia, można by powiedzieć jedna z wielu, kiedy Abraham oddaje Sarę innemu mężczyźnie. Sara jest już starszą panią, więc raczej nie zachęca do poślubienia, co tym bardziej utwierdza w przekonaniu, że Abimelek wziął ją ze względu na panujący w tych czasach zwyczaj. Sytuacja jest niezwykła nie tylko z tego powodu, że król bierze staruszkę, by pojąć ją za żonę. Niezwykłe jest przede wszystkim to, że w tej sytuacji Bóg wyraźnie nie dopuścił do zbliżenia obcego mężczyzny z Sarą. Jest to bardzo mocno zaznaczone, ponieważ Abraham otrzymał obietnicę narodzin syna obietnicy – Izaaka, dlatego musiało być to bardzo jasne, że nikt oprócz Abrahama, nie dotykał Sary i że z całą pewnością Izaak jest jego synem. Rozdział 22 opowiada historię ofiarowania Izaaka w ofierze. Zadziwia fakt, że po tych wydarzeniach, Izaak nie obraził się ani na Abrahama, ani na Boga. Księga Rodzaju 25:21 wspomina o tym, że Rebeka była niepłodna, jednak przez wzgląd na modlitwę Izaaka, stała się brzemienna. Oznacza to, że pomimo tego, że Bóg nakłonił jego własnego ojca do zabicia go, choć później go od tego zamiaru odwiódł, Izaak przebaczył Bogu i był Mu Abrahama, Izaaka i JakubaAbraham był posłuszny Bogu, opuścił swoje ziemie rodzinne i poszedł w nieznane. Wiele razy udowodnił swoją wierność Bogu, a ostatecznie, gotów był zabić swojego ukochanego syna Izaaka, by okazać Bogu całkowite posłuszeństwo. Izaak, pomimo tego, że Bóg skłaniał jego ojca do odebrania mu życia, potrafił przebaczyć zarówno Abrahamowi jak i Bogu i wiernie kroczył za Panem. Jakub natomiast przez ogromną część swojego życia kombinował i zdobywał to co dla niego najcenniejsze, swoim własnym sprytem, lub ciężką pracą. Rozdział 27 Księgi Rodzaju opisuje jak Jakub podstępem zabrał Ezawowi pierworództwo. Z tego powodu musiał uciec i przez 14 lat pracował u Labana za dwie żony. Kiedy postanowił wrócić do domu, musiał skonfrontować się z bratem, który za kradzież pierworództwa chciał go zabić. Wtedy zorientował się, że nic już nie jest w stanie osiągnąć swoim sprytem i kombinowaniem. Oczywiście nie omieszkał spróbować swoich sił i wysłał bratu prezenty, jednak to Bóg sprawił, że serce Ezawa było przemienione i Jakub pozostał przy życiu. Tak to Pan, nazwał sam siebie Bogiem również Jakuba, czyli tego, który dochodzi do wniosku, że własnymi siłami niczego nie jest w stanie osiągnąć.
2zmNA.