Morskie Oko – panorama z opisem (1395 m Ile razy będąc w górach i patrząc na te zapierające dech w piersiach widoki zastanawialiście się jakie szczyty rysują się przed Wami? Ja tak mam za każdym razem, próbuję zapamiętać jak wygląda który szczyt i stworzyć sobie mapę w głowie. Nie jest to łatwe bo niższe wierzchołki, które są bliższe wydają się być tymi największymi, jedne chowają się za innymi i czasem ciężko je zlokalizować w widoku. Ale nie poddaję się! Po powrocie do domu składam panoramy i robię sobie takie oto ściągawki. Może i Wam się przyda! Poniżej panorama z Morskiego Oka, po kliknięciu wyświetli się duży obrazek. Morskie Oko (1395 m największe jezioro w Tatrach, otoczone przez najwyższe szczyty polskich tatr, przez łatwość dostępu stanowi główny cel wycieczek. Chyba każdy kto kiedykolwiek wybrał się w Tatry odwiedził też Morskie Oko. „Powiadają, że być w Tatrach i Morskiego Oka nie zwiedzić, znaczy tyle, co będąc w Rzymie nie zobaczyć Papieża. Zyskało ono bowiem tak rozgłośną sławę, że wielu turystów udaje się do Tatr jedynie dla zobaczenia Morskiego Oka.” Walery Elijasz, 1873 W lato Morskie Oko oblegane jest przez pielgrzymki turystów, którzy docierają tam zatłoczoną asfaltówką. Po przejściu tych 9 kilometrów asfaltem warto wybrać się dalej – nad czarny Staw pod Rysami albo chociaż na spacer wokół jeziora. Schronisko w Morskim Oku stanowi świetną bazę wypadową na Rysy, Przełęcz pod Chłopkiem, Micha czy Kazalnicę. Wołowa Turnia (2373) Wołowa Turnia leży niedaleko od znakowanego szlaku turystycznego, wiodącego na Rysy od strony południowej, i nie prowadzą do niej oznaczone szlaki turystyczne, jednak ze względu na dogodne położenie stanowi cel wypadów wspinaczkowych. Niektóre drogi mają nawet stałą asekurację (stanowiska i przeloty) Wołowy Grzbiet czyli grań łącząca Mięguszowiecki Szczyt Czarny z Żabim Koniem Kazalnica (2159) kolejny cel taterników, z jednymi najtrudniejszych w Tatrach ścianami wspinaczkowymi. Na Kazalnicę możemy dostać się też zielonym szlakiem turystycznym wiodącym od Czarnego Stawu Pod Rysami, który dalej prowadzi na Przełęcz pod Chłopkiem. Jest ot jeden z trudniejszych i bardziej niebezpiecznych szlaków turystycznych w Tatrach. Mięguszowiecki Szczyt Czarny (2410) – jeden z trzech pokaźnych wierzchołków Mięguszowieckich Szczytów, położony najbliżej turystycznego szlaku na Przełęcz pod Chłopkiem. Na szczyt prowadzi wymagająca i niebezpieczna droga wspinaczkowa. Z przełęczy pod Chłopkiem na szczyt wiedzie też oznaczona, 20-minutowa trasa, ale dostać się na nią możemy tylko w obecności uprawnionego przewodnika. Przełęcz Pod Chłopkiem (2307) – przepiękne widokowo miejsce z którego możemy podziwiać Polską i Słowacką stronę Tatr. Możemy się tam dostać zielonym szlakiem. Dojście od Czarnego Stawu pod Rysami zajmuje około 2,5h. Bańdzioch – czyli Wielki Kocioł Mięguszowiecki, do którego schodzi urwista ściana Wielkiego Filaru Mięguszowieckiego. Mięguszowiecki Szczyt Pośredni (2393) – dzieli się na trzy wierzchołki, na żaden z nich nie prowadzą trasy turystyczne. Mięguszowiecki Szczyt Wielki (2438) – drugi (zaraz po Rysach) co do wielkości graniczny szczyt Polski, najwyższy z masywu Mięguszowieckiego. 20 pod względem wielkości szczyt w całych Tatrach. Składa się z dwóch wierzchołków rozdzielonych Wielką Mięguszowiecką Szczerbiną. Mięguszowieckie Szczyty znane są z tego, ze schodzi z nich wiele lawin, dlatego zginęło tam wielu doświadczonych taterników. Dostać się na jego wierzchołek możemy tylko z licencjonowanym przewodnikiem. Ze szczytu w dół opada ogromna – ponad 800-metrowa pionowa ściana. Hińczowa Przełęcz (2307) – kolejna przełęcz, na którą nie wiodą żadne szlaki turystyczne, ale często odwiedzana przez taterników, wspinających się na odchodzące z niej szczyty Cubryna (2376) Nazwa tego szczytu najprawdopodobniej pochodzi od charakterystycznego „postrzępionego” wyglądu – od słowa „czupryna”. Pod nią znajduje się najwyżej położona w Tatrach dolina i położony najwyżej po polskiej stronie Tatr naturalny zbiornik wody – Zadni Mnichowy Stawek. Wprawieni turyści mogą dostać się na jej wierzchołek łatwymi trasami wspinaczkowymi ze skalą trudności 0+. Mniszek (2045) – szczyt w masywie Mnicha. Mnich ( 2070) – bardzo charakterystyczny szczyt nad południow-zachodnim brzegiem Morskiego Oka, przypominający swoim kształtem zakapturzonego mnicha. Po północno-wschodniej ścianie opadającej prawie pionowo 250 metrów w dół wiodą jedne z najbardziej popularnych szlaków wspinaczkowych w Tatrach. Zarys góry jest symbolem umieszczonym na odznakach przewodników tatrzańskich. Nadspady – niewielka dolinka 15metrów nad Morskim Okiem. Jest to, podobnie jak Bańdzioch, kocioł polodowcowy, przez który przepływa Mnichowy Potok. Przez Nadspady prowadzi żółty szlak ze Szpiglasowej Przełęczy do Morskiego Oka. Szpiglasowa Przełęcz – doskonałe miejsce do podziwiania panoramy Orlej Perci. Na Szpiglasową Przełęcz dostaniemy się bardzo łatwym, obleganym w porze letniej szlakiem od Morskiego Oka. Z przełęczy warto wybraż sie 10 minutowym podejściem na Szpiglasowy Wierch z którego mamy panoramiczny widok Tatr Wysokich we wszystkich kierunkach. Mnichowa Płaśn (ok. 1650m) – duży taras na wschodnich zboczach Miedzianego, powyżej szlaku turystycznego (tz. Ceprostrady). Dawniej wypasano tam owce, i stała tam prymitywna koleba, jednak współcześnie teren ten podlega ścisłej ochronie i jest zamknięty dla turystów i górali. Miedziane (2233) masywny szczyt pomiędzy Doliną Pięciu Stawów Polskich a Doliną Rybiego Potoku. W XVIII wieku na zboczach szczytu prowadzono prace górnicze – wydobywano miedź, stąd nazwa masywu. Kiedyś udostępniany turystom i górnikom teren, obecnie znajduje się pod ścisłą ochroną, ze względu na znalezione tam stanowiska rzadkich w Polsce gatunków roślin. Marchwiczna Przełęcz (2055) – nazwa wywodzi sie od rośliny porastającej szeroką przełęcz – Marchwicy Pospolitej. Opalony Wierch (2172) – zboczami Opalonego Wierchu biegnie letni Szlak łączący Dolinę Pięciu Stawów z Doliną Rybiego Potoku, sam szczyt nie jest dostępny dla turystów. Zimą szlak jest zamknięty ze względu na duże zagrożenie lawinowe.